Geen wonder dat ‘Sex Education’ zulke mondiale gensters slaat, het is gewoon verschrikkelijk briljant gemaakt

Kutselfies. Een bungelende megapenis. Een geavanceerde verzameling fallussculpturen. Een collectieve pijpsessie met bananen. En een openingsscène met een jongeman die zijn orgasme bij elkaar faket. Nee, u bent niet per abuis in een recensie beland van de nieuwste pornoprent van Erika Lust. Meer dan veertig miljoen kijkers weten intussen waar de klepel hangt. Het zijn de ingrediënten van de Britse Netflix-hit Sex Education. Toch is het vergeefs zoeken naar onderbroekenlol of vulgaire billenkletserij in deze recht voor de raapse serie.

Het ligt niet zomaar aan de titel dat deze achtdelige dramedy over seksueel puberleed zulke mondiale gensters slaat. Ach, Sex Education is gewoon verschrikkelijk briljant gemaakt, van scenario en eighties-soundtrack tot flamboyante zuurstokkleuraankleding. Is na Wanderlust de seksuele dijk voorgoed gebroken in Groot-Brittannië? Als dat een nevengevolg is van die dekselse brexit moeten we Theresa May alsnog dankbaar zijn.

Cockbiter

Akkoord, showrunner Laurie Nunn knipoogt lustig naar The Breakfast Club en talloze Amerikaanse tienerfilms. Toch mikt haar subtiel parodiërende aanpak hoger. Een dankbaar decor vond ze uiteraard in een highschool waar de hormonen welig tegen de muren klotsen. 

Centraal staat de zestienjarige Otis Milburn (Asa Butterfield) met zijn felblauwe oogopslag. Hij is nog maagd en doodsbang om te masturberen. Je zal maar de zoon zijn van een vrijpostige sekstherapeute (rol van The Fall-heldin Gillian Anderson). Toch drukt de lankmoedige Otis spoedig het spoor van zijn bedilzieke moeder. Met gewaardeerde hulp van de stoere Maeve (Emma Mackey), bijgenaamd ‘Cockbiter’, voor wie hij een hele dikke boon heeft.

Zonder vingertje

Een complete school die ‘It’s my vagina’ schreeuwt? Slechts één van de vele memorabele scènes uit het wervelende Sex Education, geserveerd met de vitesse van een deeltjesversneller, en met dialogen die snediger zijn dan een pas gewet broodmes. Thematisch passeert alledaags seksisme, homofobie, racisme of sociale groepsdruk in smartphonetijden de revue, zonder moreel vingergezwaai. 

Bovenal wordt er verschroeiend goed geacteerd. Gillian Anderson, hier met kort peroxidekapsel, plooit zich dubbel om niet te worden overklast door de rist jonge wolven met hun smeuïge accenten. En o ja, die lieflijke cottagewoning waar de sekstherapeute resideert, is gewoon een B&B in Wales. Yep, we kennen het adres. U weet ons te vinden.

Nu te zien op Netflix.