Van Avermaet reageert na mislukte Milaan-Sanremo: "Zo kwaad op mezelf..."

"Ja. Het was de tweede keer dat Milaan-Sanremo op een scenario eindigde waarin ik kans maakte, en voor de tweede keer was ik er niet bij. Ik zat te ver op de Poggio. Frustrerend, zeker als je ziet hoeveel man er naar de meet rijdt. Ik moet daar altijd bij zijn."

"Neen, ik voelde me vrij goed. Op anderhalve kilometer van de voet van de Poggio zat ik nog vooraan in het wiel van Michael Schär, maar in het gewring en geduw ben ik hem kwijt geraakt. Ik heb geprobeerd om mijn eigen weg te zoeken, maar overal waar ik kwam, raakte ik geblokkeerd. Op den duur zat ik in veertigste positie. Dan moet je hopen dat ze op het eerste deel van de Poggio niet rap rijden. Als je daar weer kan opschuiven, is er nog geen man overboord. Maar ik had wel verwacht dat Quick.Step serieus tempo ging rijden voor Alaphilippe..."

"Ik heb het geprobeerd. Ik ben niet iemand die veel naar zijn cijfers kijkt, maar na een dag als zaterdag doe ik dat wel. Ik heb mijn beste wattages ooit in Sanremo geduwd. In het 'tempodeel' op de Poggio duwde ik 480 watt, ik heb tussendoor ook negen sprints gedaan boven 800 watt. Ik ben nog aan het wiel van die mannen geraakt, maar op het einde viel ik stil. Ik heb mezelf dood gereden."

"Weet ik. Toen reed er maar drie man weg (Sagan, Kwiatkowski en Alaphilippe, red.), nu waren het er tien. Dat maakt het nog erger. Komaan, tién man, en niet mee zijn... Dat heb ik nog nooit meegemaakt in mijn carrière. Daarom ben ik zo teleurgesteld."

"Het is niet zoals in de Ronde van Vlaanderen, dat klopt. De aanloop is te gemakkelijk, we zitten er bij wijze van spreken nog met 200 man samen. Je kan de benen niet laten spreken. Dat maakt het iets moeilijker, en ik doe het niet graag, maar ik kan het wel. Er zijn jaren dat ik als eerste ben opgedraaid op de Poggio. Dan deed ik precies hetzelfde. Soms ga ik bewust wat verder zitten omdat ik geen risico's wil nemen, zoals voor de Cipressa, maar voor de Poggio gelden geen excuses. Simpel, het is mijn fout, hé."

"Iets attenter zijn, of iets agressiever."

"Daar wil ik het zeker niet op steken. Op dat moment moet je als leider zelf je verantwoordelijkheid nemen. Ik verwijt mijn ploeg niets, ik verwijt het mezelf. Ik had mijn kop door de muur kunnen slaan. Zo kwaad was ik op mezelf. Ik ben teleurgesteld in mezelf. Misschien moet ik me troosten met de gedachte dat ik geen garantie had dat ik die sprint ging winnen." (BA)