Direct naar artikelinhoud
lust & liefde

“Aan deze verhouding ontbrak in ieder geval één verwarrend element: seks”

Corine Koole interviewt over de raadselen van passie en liefde.
Beeld Getty

Meer dan 18 jaar lang deelde Leanne (51) stiekem haar ­intiemste gevoelens met een man op een chatforum. Tot een seksuele ­relatie kwam het nooit, zelfs niet na de scheiding van haar echtgenoot. En dat is maar goed ook, beseft ze.

“Achttien jaar geleden waren wij vermoedelijk een van de eersten die samen chatten. Het internet was nog maagdelijk, thuis hadden mijn man en ik een van de ­eerste verbindingen en ik herinner me levendig hoe we met steeds wisselende groepjes vrienden om de grote computer stonden en luisterden naar de bovenaardse geluiden die ontstonden wanneer er contact werd gezocht via de modem. 

’s Nachts als ik naar de computer sloop, bleek hij altijd toevallig net te hebben ingelogd

“Zo begonnen hij en ik op een chatforum onze correspondentie: gedreven door ­verwondering. Of het met die magie te maken had, of met het feit dat we alleen de beschikking hadden over een woordenpalet en geen gebaren of gezichtsuitdrukkingen, ik weet het niet, maar tussen ons ontstond al snel een zeer geconcentreerde vorm van contact. In 2000 had hij twee kleine kinderen, van wie hij uit ­integriteit de naam nooit noemde, maar over wie hij in onze berichten sprak op een manier die nooit had gekund als we tegenover elkaar hadden gezeten en schaamte, angst voor afwijzing en erotiek onze ­verhouding vertroebelend waren binnengeslopen.

“Hij stuurde me nummers van Leonard Cohen die wonderlijk aansloten bij mijn toevallige beleving van die dag. ’s Nachts als ik naar de computer sloop, bleek hij altijd toevallig net te hebben ingelogd en juist omdat vanaf het prille begin duidelijk was dat we nooit voor elkaar zouden kiezen als exclusieve partners, ging ik ver in mijn ontboezemingen. Ja, er waren de afgelopen 18 jaar zeker momenten dat we elkaar meer na stonden dan degenen met wie we getrouwd waren. De fysieke afstand aan de ene kant en de overweldigende hoffelijkheid en belangstelling aan de andere kant, maakte dat ik deze man het onderste uit mijn ziel toevertrouwde. Een man die nooit misbruik van dat vertrouwen zou maken.

“De reden waarom we nooit hebben geprobeerd om er een seksuele relatie van te maken, is eigenlijk altijd onbesproken gebleven. Niet dat ik hem onaantrekkelijk vond. Tijdens onze zeldzame ontmoetingen voelde ik wel degelijk zijn warmte als hij mij als een oude vriend omhelsde. Maar toen mijn huwelijk tien jaar geleden op de klippen liep, om redenen die niets met hem te maken hadden, werd ons contact door mijn vrijgezellenstatus eerder uit balans dan op een ander niveau gebracht. Hij leek ineens formeler, bedachtzamer. Later deed zich een nieuwe mogelijkheid voor. Hij maakte plannen om tijdens een huwelijkscrisis een tijdje alleen te gaan wonen, maar ook toen is er nooit iets voorgevallen van seksuele aard. Wij deelden woorden, geen expressies, aanrakingen of glimlachjes. Verwoorde eigen gedachten, citaten van dichters, liedjesschrijvers, ze boden mij een grotere veiligheid dan lichamelijke liefde mij ooit had gegeven.

“Ik moet eerlijk zeggen dat ik mijn leven lang nogal tobde met begrippen als liefde, intimiteit, seks. En aan deze verhouding ontbrak in ieder geval één verwarrend element: de seks. Zo duidelijk als ik het nu formuleer, zag ik dat aanvankelijk natuurlijk niet. Dat besef drong eigenlijk pas recent tot me door, om precies te zijn twee jaar geleden, toen ik lang voor de #MeToo-golf met een schok ontdekte dat ik op mijn 14de een buitengewoon onaangename seksuele ervaring had gehad. De aanleiding was heel klein: een man die tijdens een cursus ­duidelijk maakte dat hij zich erg tot me aangetrokken voelde, deed me ineenkrimpen en beven over mijn hele lichaam. Ineens beleefde ik alle sensaties van de bijna-verkrachting opnieuw. 

“Het beven verdween niet, maar hield aan, wekenlang. Vreemd hoe je zoiets kunt vergeten, of verdringen. Geen grotere manipulator dan de menselijke geest. Jung had zijn vingers bij mij afgelikt. Want ik mocht dan de verkrachting zelf vergeten zijn, de gevolgen ervan stuurden mij nog elke dag en waren beslissend voor mijn hele leven. Ineens begreep ik waarom ik het met mijn grote liefde op mijn 21ste had uitgemaakt: ik kon lust en liefde niet met elkaar rijmen en ineens snapte ik waarom ik met mijn man getrouwd ben: omdat hij geen grote lustgevoelens kende. Een paar maanden na die schokkende ontdekking, nog steeds ver voor de #MeToo-beweging, zag ik op tv een Iers parlementslid dapper over haar verkrachting vertellen. Dat was het moment dat ik definitief mentaal onderuit ging. Een tijdlang lukte het me niet om te werken.

Deze liefde zal nooit bedorven worden door jaloezie en het soort gevit tussen mannen en vrouwen die zich elkaars eigendom wanen

“Maar, en nu komt het, na deze gruwelijke gebeurtenissen vroeg ik mijn lieve correspondentievriend mij alsjeblieft een maand lang iedere dag een gedicht te sturen. De reden noemde ik niet. Zijn antwoord kwam onmiddellijk: “Natuurlijk wil ik dat. Wil jij mij dan een keuze sturen uit onze tien mooiste correspondenties?”

“En weer bleek timing onze muze. Dichtregels als: ‘De dodelijke achterstand die zich met ieder uur vergroot, verhindert niet dat ik uw hand terug kan vinden in mijn hand, achter mij volgt een dubbelspoor voetstappen in het zand, hoewel ik u naast mij verloor’ van Gerrit Achter­berg ­vielen naadloos op hun plaats en waren teder als een streling. Aan het einde van die maand stuurde ik hem het YouTube-filmpje van de Ierse parlementariër. Ik hoefde niet expliciet te worden, hij begreep alles.

“Maar het echt verbijsterende was, dat hij al vaaglijk wist wat er met mij aan de hand was, lang voor ik het wist. Precies zoals hij gevraagd had, stuurde ik hem een kopie van een zijn mooiste brieven van jaren geleden. Daarin schreef hij: ‘Leanne, je denkt dat je een probleem hebt met mannen, maar jouw probleem is existentieel’. Het bleek dat deze man, met wie ik 18 jaar alles deelde behalve mijn lichaam, intuïtief wist wat ik met alle macht aan het verstoppen was. Magie, ja, daar heeft deze liefde veel van weg. ‘Ik ben er stil van’, schreef hij terug.

“En ik koester me maar al te graag in die stilte. Een klassieke verhouding zal het nooit worden. Deze liefde zal nooit bedorven worden door jaloezie en het soort gevit tussen mannen en vrouwen die zich elkaars eigendom wanen. Niemand weet van onze correspondentie. Niemand kent ons gezamenlijk bestaan. Als een van ons sterft, verdwijnt deze liefde in de digitale ruimte.”