Homejacker komt vrij, slachtoffer weet van niets: “Wat als ik hem straks tegenkom?”

“Zaterdag zat ik met mijn echtgenote in de zetel, toen ze plots rond 22 uur op een nieuwssite zag dat Noureddine Cheikhni was vrijgelaten. Ik ben enorm geschrokken. Niemand had mij iets laten weten. Ik wist niet dat Cheikhni een aanvraag had ingediend. Ik ben niet uitgenodigd op de zitting van de strafuitvoeringsrechtbank, en ik heb er niets kunnen zeggen. En niemand heeft me achteraf van de beslissing op de hoogte gebracht.”

Ismaël Sacoor, vader van atleet en Belgian Tornado Jonathan Sacoor (18), is de man bij wie de drie homejackers op 3 december 2007 inbraken. En op wie Cheikhni drie kogels afvuurde.

De drie wilden de wagen van zijn gezin stelen. Nouredine Cheikhni en Hassan Iasir drongen het huis binnen, terwijl Galip Kurum (40) buiten de wacht hield. Maar vader Sacoor verzette zich, en deelde een karatetrap uit. Daarop schoot één van de gangsters drie keer op de vader. Tijdens de vlucht zou Galip Kurum daarna het vuur openen op de toegesnelde politiewagen, waar Kitty Van Nieuwenhuysen inzat.

Getuigenis van vader

“Maar het was Cheikhni die op mij schoot”, zegt Sacoor. “Ik heb hem herkend. Cheikhni heeft mijn leven verpest. Eén kogel heeft een zenuw geraakt, waardoor ik leef met pijn. Dokters hebben een pompje ingeplant, en ik moet elke dag pijnstillers nemen. Fysiek voel ik nog altijd de gevolgen van wat toen gebeurde.”

Cheikhni verscheen op 10 september al voor de strafuitvoeringsrechtbank. De vader van Kitty Van Nieuwenhuysen werd wel uitgenodigd, en was op de zitting in de gevangenis van Lantin. “Het was de tweede keer dat hij voorkwam. Zijn eerste aanvraag tot beperkte detentie werd in januari nog afgewezen”, zegt Johan Van Nieuwenhuysen. “Cheikhni zei geen woord tegen mij. Ik mocht mijn verklaring afleggen, maar daarna moest ik naar buiten. Pas vrijdag kwam ik via een brief te weten dat hij wordt vrijgelaten. Maar wanneer, hoelang, en onder welke voorwaarden? Heeft hij werk? Ik weet het niet.” Wel is vastgelegd dat Cheikhni niet in Leuven mag komen, waar de ouders van Kitty wonen.

Niet in Leuven, wel in Lot

“Ik had er ook willen bijzijn, op die zitting”, zegt Sacoor. “Om mijn versie van de feiten te kunnen doen.” Dan had Sacoor ook kunnen vragen dat Cheikhni uit zijn buurt in Lot wegbleef.

Het is niet de eerste dat Sacoor zich door Justitie in de steek gelaten voelt. “Sinds het proces heb ik niets meer van Justitie vernomen. De rechtbank heeft mij een schadevergoeding toegekend, maar geen van de drie heeft me ooit iets betaald.”

Opvallend: Cheikhni begon in 2016, toen hij zijn aanvraag voorbereidde, wel de schadevergoeding af te betalen. Maar hij betaalde aan de familie Van Nieuwenhuysen. “Zo’n 20 euro”, zegt Johan Van Nieuwenhuysen. “Niet eens elke maand.”

Aan zijn slachtoffer Sacoor betaalde Cheikhni niets. Spijt heeft hij nooit betoond. “Het is me niet om het geld te doen”, zegt Sacoor. “En dat hij is vrijgelaten? Ik ben geen rechter. Ik stoor me wel aan de manier waarop Justitie te werk gaat. Waarom worden de slachtoffers niet ingelicht? Wat als ik hem op straat tegenkom? Was het zo moeilijk om ook mij uit te nodigen?”