Kums groeit weer naar beste niveau

De weersomstandigheden waren gelijkaardig. Voor het overige was alles anders. De tegenstander: van sterrenensemble Bayern München naar het inderhaast bijeengeraapte huurlingenleger Moeskroen. De locatie: van een hypermoderne Allianz Arena naar een verouderd Le Canonnier, waar het vuurwerk flets was en de sfeeractie met A4'tjes een slechte grap werd.

De aanpak: van een team dat de bal liever kwijt dan rijk was naar een ploeg die, los van de opponent, tenminste de intentie heeft om altijd dominant te zijn (al kan dat nog beter, zo bewees de matige prestatie op Moeskroen). De positie: van een ondankbaar experiment als centrale verdediger naar een vertrouwde plek op het middenveld. Maar vooral: die ene voetballer zélf. Sven Kums is stilaan opnieuw de oude. Tien weken geleden was dat niet zo. Jongen op de dool, toen, met die rode kaart na elf minuten voor een fout op Robert Lewandowski als dieptepunt.

"Dit was de beste Kums die we bij Anderlecht gezien hebben", had Hein Vanhaezebrouck na de overwinning in Henegouwen lof voor zijn draaischijf. "Ik ken Sven goed. En ik wist dus dat hij tijd nodig zou hebben om zijn beste ik terug te vinden. Nu komt hij in de buurt. En eenmaal hij dat niveau te pakken heeft, zal hij het lang aanhouden."

Sierlijk en poëtisch

Het blijft vreemd om vast te stellen dat die malle Zwitser het niet op Kums begrepen had. Hij vond aanhangers in de persruimte van Moeskroen, waar enkelingen de bloemen overroepen vonden. Hein weet zijn chouchou wel naar waarde te schatten. Oude liefde roest niet. Gelukkig maar.

Zaterdag was Kums samen met Massimo Bruno de enige basisspeler - Sofiane Hanni viel sterk in - die de middelmaat overschreed. Hij versnelde als het kon en draaide terug en temporiseerde als het moest. Foutloos. "En dan gaf hij ook nog eens die geweldige assist", was Vanhaezebrouck vol bewondering.

Anderlecht bezit een publiek van liefhebbers. Wat Kums zaterdag op de, volgens Hein, 'slechte grasmat' toonde, ligt in de lijn met wat de strenge supporters willen: het is sierlijk en poëtisch. Het heeft alleen wat lang geduurd.

Kums is een diesel, hij geraakt niet gemakkelijk op dreef. Vooral voor de middenvelder zelf is dat een ontgoocheling. "Ik ben veel te wisselvallig", zei hij begin deze maand. Maar intussen maken die twijfels plaats voor herwonnen zelfvertrouwen. In zijn entourage klinkt het dat Kums 'niet ontevreden' was na zijn negentig minuten op Moeskroen.

Dat vertrouwen in combinatie met revanchegevoelens moet Kums nóg beter maken tegen Bayern. De voormalige Gouden Schoen had veel verwacht van de Champions League, maar in Duitsland zakte hij door de ondergrens, tegen Celtic was hij geschorst en tegen PSG liep hij, op een degelijke eerste helft in het Astridpark na, achter de feiten aan.

Overmorgen moet het anders worden. Kums wil Europa eindelijk tonen dat zijn glansjaar met AA Gent, toen hij het beste elftal van de Champions League-groepsfase haalde, geen toeval was. En tegelijk Anderlecht mee het punt schenken dat het nodig heeft om überhaupt kans te maken op overwintering. "Ik ben voorzichtig ambitieus", aldus Hein.

Al was het maar omdat Kums stukje bij beetje terugkomt. Meer heb je als coach niet nodig om te mogen hopen.