Terwijl partner Sam Van Rossom in de aanloop van de wedstrijd in het kader van de finale van de EuroCup tegen Alba Berlijn zijn traditionele siësta hield, hadden we met Jana Raman een “goed gesprek”. De 1m86 grote power forward, die alle reeksen bij de nationale jeugdploegen doorliep is ook al tien jaar een Belgian Cat. Ze beleefde de “downs” en nu vooral de “ups” mee van de nationale ploeg. “De bronzen medaille op het EK van 2017 in Praag en de vierde plaats vorig jaar op het WK in Tenerife zijn formidabele en vooral onvergetelijke herinneringen.” Jana Raman was de voorbije campagne bij het Spaanse Picken Claret goed voor een gemiddelde van 17 punten, 10 rebounds en 2 assists.

De bedoeling was toch dat je bij de eerste ploeg van Valencia in Lega Feminina ging spelen?

“Dat was het plan, maar omdat het aantal buitenlanders in Spanje beperkt zijn en op mijn positie allemaal Spaanse speelsters actief zijn ging dat niet door. Daarom was Picken Claret een alternatief. Ook in Valencia, maar dus in de LF2 (tweede klasse).

Na tien jaar eerste klasse in België een stap terug?

“Niet echt, de topploegen in LF2 kunnen mee hoor in de Belgische eerste klasse. Voor mij was het in eerste instantie belangrijk om in Valencia bij Sam te kunnen zijn. We zijn vijf jaar samen en wilden meer bij elkaar zijn. Dat ik daarvoor in de Spaanse LF2 moet aantreden nam ik er graag bij. In België werkte ik ook nog in combinatie met basketbal. Leven als prof is voor mij enorm meegenomen in mijn evolutie als speelster. Op mijn 28ste bereik ik stilaan mijn piek. Belangrijk met het oog op de directe toekomst en de Belgian Cats.”

Hoe was je eerste jaar met Sam in Valencia?

“Ik denk dat het vooral voor hem in eerste instantie een aanpassing was (lacht). Hij woont al tien jaar alleen in het buitenland. Neen, onze relatie is inniger dan ooit en ik ben blij dat we deze stap hebben gezet. Hij is tevens ook veel weg. In de Spaanse ACB, de EuroCup en ook de Belgian Lions is het veel reizen. We kregen tevens veel bezoek van familie en vrienden. We waren eigenlijk niet veel alleen. Ik heb veel als gids moeten fungeren. Ik denk dat ik Valencia, een prachtige stad trouwens, ondertussen wel ken “

Hoe evalueer je je seizoen individueel?

“Mijn statistieken zijn uitstekend en dat is mooi. Het belangrijkste is dat ik een gans seizoen als een prof heb kunnen leven. Niet evident, vermits de meeste van mijn ploegmaats dat niet zijn. Ik trainde vier keer per week met de groep en daarnaast werkte in viermaal per week individueel met de coaches. Dat heeft me veel bijgebracht. Ook verschillende sessies fitness stonden op het programma. Het was voor mij op alle vlakken een enorm leerproces en ik voel vooral dat ik op en naast het parket sterker ben geworden.”

Wat volgend seizoen op clubniveau?

“Ik hoop bij de eersteklasser van Valencia aan de slag te kunnen. De onderhandelingen lopen, maar zijn nog niet afgerond. Sam speelt volgend seizoen ook nog in Valencia dus ik wil hier blijven. Ik kan naar andere clubs in het buitenland, maar dat wil ik niet. We willen geen lange afstandsrelatie.”

Je staat voor een belangrijke zomer met de Belgian Cats!

“Na het brons op het EK in 2017 en de vierde stek op het WK vorig jaar willen we bevestigen. De honger naar meer is er en vooral het besef dat een plaats op de olympische spelen met deze groep haalbaar is. De weg is nog lang en vooral zwaar. Dat is een feit. We krijgen echter een unieke kans en willen die dit EK verzilveren. De top 6 is geplaatst voor het preolympisch tornooi. Dat is onze ambitie. Maar, eerst moeten we door die eerste ronde geraken. Wit-Rusland, Oekraïne en Rusland. Ja, dat zal werken worden.”

De concurrentie neemt nog toe bij de Cats. Trahan-Davis wordt waarschijnlijk Belgische en Abdelkader keert terug in de selectie.

“De plaatsen waren al duur (lacht)! Dat het kampen wordt voor een plaats bij de twaalf is enkel maar het bewijs dat de kwaliteit in de breedte toeneemt. Dan kunnen we enkel maar toejuichen. Ook voor mij zal het dus enerzijds pieken in de voorbereiding en anderzijds vooral gezond blijven om opnieuw in de selectie te geraken.”

Wat is het geheim van de Belgian Cats?

“Wij zijn een vriendengroep en dat is een collectieve sport een belangrijke sleutel. Onder bondscoach Philip Mestdagh zijn we gegroeid naar een sterk blok. Uiteraard beschikken we met Ann Wauters en Emma Meesseman over twee uitzonderlijke talenten. Als Ann deze zomer weer fit geraakt en iedereen verder gezond blijft denk ik dat we klaar zullen zijn voor een sterk EK.”

Wanneer keer je terug naar België?

“We bereikten de play-offs niet en mijn seizoen zit er nu op. Ik train nog twee weken individueel in Spanje en keer dan terug naar België. Half mei start de voorbereiding met de Belgian Cats richting EK (27 juni-7 jul). Op 25 mei vertrekken we dan op stage naar Japan. Na China vorig jaar weer iets om naar uit te kijken,”.