Trap niet in de Tunesische provocaties

De domste gele bestraffingen volgen uit provocaties. Zo heeft de Tunesische aanvaller Wahbi Khazri een kort lontje. Hij zal niet nalaten een por uit te delen als het hem niet zint. Hij kreeg er zelf al rood voor in het verleden. Tunesië moet winnen en dus zullen alle middelen geoorloofd zijn. Ook Khaoui, Sliti en Badri hebben geen onbesproken reputatie.

Een lijfgeur, noch clementie zullen u redden

Wales wordt al twee jaar vervloekt in België, maar in Brazilië wordt nog steeds een traan geplengd bij de verloren halve finale tegen Duitsland, vier jaar terug. Ontbraken in de beruchte 7-1: Neymar én aanvoerder Thiago Silva. De verdediger pakte in de kwartfinales geel bij het hinderen van de Colombiaanse doelman Ospina bij een uittrap. “Wat een domme gele kaart maar ik kon geen kant meer op bij die uittrap.” Brazilië probeerde in beroep tevergeefs de gele kaart uit te wissen.

Idem voor Michael Ballack die in 2002 ging smeken bij scheidsrechter Urs Meier om zijn gele kaart kwijt te schelden na een tackle langs achteren tegen Zuid-Korea. Hij miste de finale. Ballack was tot dan de grote man bij Duitsland. Volgens de Paraguayaanse doelman Chilavert had dat een reden. “Ballack stonk zo hard dat je niet bij hem in de buurt kon komen.” Gebruik dus uw verstand. En was u.

Vier met mate

Een nog dommere gele kaart krijg je wanneer je een doelpunt iets te uitbundig viert. Milan Jovanovic sprong in een put op de wereldbeker in Duitsland. Wel, dat mag. Hij werd niet bestraft. Andres Iniesta trok zijn shirt uit na zijn doelpunt in de WK-finale in Zuid-Afrika. Dat mag niet. Hij kreeg geel, maar mocht van geluk spreken dat de wereldbeker erop zat. Vier dus met mate, met kleren, en pas in de finale.