Verdorie, wat is de actie in ‘Furiosa: A Mad Max Saga’ geweldig ★★★★★

“When things go bonkers,” oreert de praatgrage psychopaat Dementus (een heerlijke Chris Hemsworth), “you have to adapt.” En in de post-apocalyptische woestenij waarin Mad Max zich afspeelt, gaan de dingen voortdurend bonkers. Ook in Furiosa: A Mad Max Saga, de prequel op het waarlijk briljante Mad Max: Fury Road (2015), en ook regisseur George Miller moest zich aanpassen: Charlize Theron werd te oud bevonden voor de beste rol uit haar loopbaan, en dus werd Anya Taylor-Joy gecast in de titelrol. Al duurt het een vol uur voor ze voor het eerst verschijnt.

Tot dan kruipt Alyla Browne met ontzettend veel gevoel in de rol van Furiosa, die als jong meisje wordt ontvoerd uit de idyllische tuin van Eden waar ze met haar moeder opgroeit. Ze komt terecht in de haveloze bende van Dementus, die gek genoeg is om een nihilistische oorlog te beginnen met Immortan Joe (Lachy Hulme vervangt de in 2020 overleden Mad Max-veteraan Hugh Keays-Byrne) over de heerschappij van The Waste Land. Ondertussen groeit Furiosa op met één doel: haar moeder wreken en terugkeren naar huis.

Uit Fury Road weten we dat dat laatste niet lukt, en dus focust Miller vooral op deel één van haar queeste. Meer dan in Fury Road legt Miller in Furiosa de drijfveren van zijn hoofdpersonage bloot. Dat leidt tot een minder gebalde plot en een (iets te) lange speelduur van 148 minuten, maar het werkt wel. Zonder veel te zeggen pakt Taylor-Joy je in: haar ogen bliksemen vuur, haar acties spreken voor zich.

Bruegel

En verdorie, wat is die actie geweldig. Wie kan concurreren met George Miller als het op het regisseren van actie aankomt? De op hol geslagen bolides en motors schitteren in de woestijnzon alvorens ze tot gruis worden herleid. De camera danst langs exploderende tweewielers en overkop springende wagens, en Miller is de best mogelijke chauffeur in de montagekamer: hij weet perfect wanneer je gas moet geven en wanneer je even op de rem moet gaan staan.

Tel daarbij de succulente cinematografie, die het woestijnzand diep oranje kleurt en de hemel met het mooiste blauw inkleurt, terwijl rode en groene stofwolken voor de finishing touch zorgen. Het maakt van Furiosa een dystopische actieparel die je enkel met Fury Road kunt vergelijken. Of met, nu we erover nadenken, een schilderij van Bruegel: net als in Dulle Griet of De triomf van de dood voert Miller de meest groteske personages op in een gruwelijk mooie fantasie.

Tot slot nog enkele details die we onder de aandacht willen brengen: motorhelmen die gemaakt zijn van mensenschedels, een strijdwagen die wordt voortgetrokken door drie opgefokte Harley-Davidsons én een personage dat Scrotus heet. Om maar te zeggen: Furiosa heeft álles.

Vanaf woensdag in de bioscoop.