Morandi-bruggen al decennia berucht om zwakke structuur
Ook andere bruggen van de Italiaanse ingenieur die het ingestorte viaduct in Genua ontwierp, kampten met structurele zwaktes. In 1964 stortte zijn Venezolaanse brug deels in.
De 1.182 meter lange en 90 meter hoge brug in Genua was vernoemd naar zijn ontwerper, ingenieur Riccardo Morandi (1902-1989). Het gebruik van verstevigd beton was een rode draad in zijn werk. Morandi’s ‘tuibruggen’ waren buitenbeentjes onder de viaducten omdat ze doorgaans slechts één of enkele verbindingspunten hadden, terwijl dit soort bruggen meestal wordt ondersteund door vele stalen kabels. Zijn brug in Genua was in 1967 een Europese primeur.
Nochtans konden toen al vragen worden gesteld over het ontwerp. Drie jaar eerder, in april 1964, stortte een deel van een soortgelijke brug die hij in Venezuela bouwde opmerkelijk snel in. Een olietanker botste tegen een pijler van de Generaal Rafael Urdaneta-brug over het meer van Macaraibo. Acht inzittenden van wagens overleefden de instorting niet.
De brug werd herbouwd, maar veroorzaakte in de jaren 70 opnieuw kopzorgen, omdat het staal in het beton onvoldoende bestand bleek tegen roest. In 1979 moesten na een interne breuk in een pijler ingewikkelde verstevigingswerken worden uitgevoerd.
Morandi ontwierp tussen 1953 en 1977 elf bruggen, waarvan zes in Italië. Naast de brug in Venezuela zijn er nog bruggen in Canada, Colombia, Libië en Zuid-Afrika.
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
