‘Saragossa’ van Jimmy Frey zit vol leugens (en ik kan het bewijzen)

Begin deze maand sloot de Leuvense studentenfuifzaal Albatros definitief de deuren. Als alumnus mocht ik er de laatste plaatjes draaien, en net voor mijn dj-set komt er iemand een vriendelijk verzoekje doen: ‘Saragossa’ van Jimmy Frey.

Nu speel ik niet zo vaak Nederlandstalige nummers, maar dit was anders. Dat aanstekelijke, plastieken beatje dat zich tegen 130 vrolijke slagen per minuut in je oren nestelt? Na 2 uur ’s nachts heb ook ik daar een ongegeneerd zwak voor.

“Wist je dat Jimmy Frey zelf nooit in Zaragoza is geweest”, vraagt de aanvrager. “Dat heeft hij ooit gezegd op tv.” Het fragment dateert al van 2009, toen Jimmy te gast was in Villa Vanthilt en ‘Saragossa’ tot culthit werd uitgeroepen. En plots viel mijn hele muziekwereld aan diggelen. Als Jimmy er nooit was geweest, hoe kon hij dan weten dat Zaragoza “de stad van zijn dromen” is?

Twee weken later trok ik met mijn beste vriend Jelle op vakantie. We doen dat regelmatig, last minute, en laten ons telkens inspireren door een plek in de wereld die ons op dat moment in zijn greep houdt. Tijd voor een factcheck, dachten wij. Dus hop, naar Zaragoza.

“Dat is de stad van m’n dromen.” Uit een snelle vox pop blijkt dat geenszins het geval voor de modale Zaragozenaar. Of zeg je Zaragozist? Hoe dan ook, een jonge man vatte het als volgt samen: “Hier valt geen hol te beleven.” Behalve dan pils scoren voor 1,2 euro.

“Waar nooit de winter zal komen.” Bij onze aankomst stond er een stevige wind. Volgens de digitale thermometers aan de talrijke apothekergevels was het er 11 graden. Gevoelstemperatuur: 6 graden. Kortom: winter. Misschien daarom dat de Zaragozezen zo vaak ziek zijn en zoveel apothekers nodig hebben.

Nee, we zijn er ons hart niet verloren. En nee, niet alle wegen leiden naar Zaragoza. We hebben er – die pils voor 1,2 euro indachtig – hoogstens voor het vrije leven gekozen. En dan volgt nog de moeilijkste zin. “Misschien komen we nooit meer terug.” Wat bedoelt Jimmy daarmee? Het is hier zo tof, ik wil nooit meer terug naar huis? Of: hier valt geen hol te beleven, ik wil nooit meer terug naar Zaragoza? Een diepfilosofisch, onbeantwoord vraagstuk.

Trouwens: in dat bewuste fragment uit Villa Vanthilt maakte Marcel de zanger er ook attent op dat Zaragoza niet aan de kust ligt. Misschien had Jimmy die informatie veel eerder moeten krijgen. Net voor het maken van de hoesfoto aan een strand met hoog Knokke Zoute-gehalte, bijvoorbeeld. 

En kijk, daar kan ik niet goed tegen. Homer Simpson zei het ook al: “He lied to us through song. I hate when people do that!” Ongeacht die 130 vrolijke beats per minuut. Wij keren alvast nooit meer te-rug.