Direct naar artikelinhoud
ReportageWK Rusland

Marokko houdt de moed erin voor de wedstrijd tegen Portugal. Wellicht tegen beter weten in

Het Marokkaanse elftal traint in Moskou (19 juni).Beeld Reuters

De vraag aan Sofyan Amrabat luidde: maakt Marokko na de verloren wedstrijd tegen Iran kans tegen de tegenstander van vanmiddag, Portugal, dat de vlammende vedette Christiano Ronaldo in de basiself heeft staan? ‘Ik heb er vertrouwen in’, antwoordt de Feyenoordspeler en Marokkaanse international afgemeten.

Meer laat de geboren Huizenaar niet los. Hij draait zich om en sjokt het grasveld op van het Chayka Stadion in Voronezh, een stad in het zuiden van Centraal-Rusland, waar Marokko zijn basiskamp heeft. Op het grasveld sluit Amrabat aan bij zijn ploegmaten, onder wie Ajacied Hakim Ziyech, die ook niet de meest energieke indruk maakt. Drie weken geleden, tijdens de voorbereiding van de Leeuwen van de Atlas in Marokko, was Ziyech nog de gangmaker met grappen en grollen. Nu hangt het hoofd van de Drontenaar droef.

‘Deux minutes!’, schreeuwt assistent-coach Patrice Beaumelle over het veld om aan te geven hoeveel tijd er nog resteert voor de warming-up. En dan in het Engels voor de voetballers die het Frans niet machtig zijn: ‘Two minutes!’

Wonden likken

Voronezh, een stad van een miljoen inwoners, is de plek waar het Marokkaanse elftal zich voorbereidt op wedstrijden. Het kan er ook in alle rust de wonden likken na een verloren wedstrijd. Zoals afgelopen vrijdag in St.-Petersburg toen Marokko tegen Iran in de een na laatste minuut van de verlenging in eigen doel kopte. Dezelfde avond vloog Marokko terug naar het 1.200 kilometer zuidelijker gelegen Voronezh, waar het ondergebracht is in een luxueus vijfsterrenhotel in het centrum.

Het WK dringt maar mondjesmaat door. Hier geen kraakverse voetbalstadions, geen jonge vrijwilligers op straat die high fives uitdelen om de bezoekende voetbalfans op te vrolijken. Het WK in Voronezh is vooral aanwezig in het Arabisch van het handjevol meegereisde Marokkaanse sportjournalisten dat her en der klinkt. Ook twee Marokkaans-Nederlandse fans hebben de trip gemaakt en hangen voor het spelershotel om een glimp op te vangen van de Marokkaanse voetballers.

Veel valt er niet te halen voor de nieuwsgierige buitenstaander. De Marokkaanse voetbaldelegatie heeft zich opgesloten in een van de bovenste etages van het hotel. Daar probeert het afgeschermd van de buitenwereld te herstellen van de klap van afgelopen vrijdag. Het verdedigende countervoetbal van Iran, dat Marokko uiteindelijk nekte, heeft de hoop op het behalen van de volgende ronde behoorlijk in kreukels geschopt.

‘Een leeuw sterft nooit’

In de volgende groepswedstrijden wachten Portugal en Spanje, twee kanshebbers op de WK-titel. Het ietwat gebroken gemoed van de Marokkaanse voetballers blijkt vooral uit hun berichten op sociale media. Die bestonden in de aanloop naar het eerste duel uit een gestage stroom vrolijke foto’s en filmpjes op hotelkamers en in de spelersbus. Nu wordt er sporadisch een inspirerende quote – ‘Een leeuw sterft nooit’ – geplaatst om de moed er in te houden. Anderen steken via hun Instragramaccount hun ploegmaat Aziz Bouhaddouz een hart onder de riem, de Duits-Marokkaanse speler die in 95ste minuut in eigen doel kopte. 

De Marokkaanse pers is de blunder van Bouhaddouz alweer vergeven en vergeten. Die is vol lof over de manmoedige en uitgebreide wijze waarop Bouhaddouz de pers te woord stond. ‘Chapeau’, schreef Abderrahmane Ichi van Le Matin. Minder te spreken is de pers over Ziyech, die na de wedstrijd in de mixed-zone – de ruimte waar pers en voetballers elkaar ontmoeten – zijn blik stuurs op de grond gericht hield en zwijgend voorbij liep.

Opgewektste voetballer 

Om het chagrijn toegedekt te houden wordt op de persconferentie in Voronezh de opgewektste voetballer van het team – de Franse Marokkaan Fayçal Fajr – naar voren geschoven om vragen van journalisten te beantwoorden. ‘Uiteraard koesteren wij nog hoop om de volgende ronde te halen’, zegt de breed glimlachende Fajr. ‘We hebben misschien een slag verloren, maar de oorlog is nog niet gestreden.’ 

De belangrijkste vraag: hoe denkt Marokko een ontketende Cristiano Ronaldo af te stoppen, die afgelopen vrijdag tegen Spanje drie doelpunten maakte? Fajr zucht en benadrukt wat voor fenomenale speler Ronaldo is. ‘Hij is een van de beste spelers ter wereld ooit. Maar wij blijven in ons zelf geloven. Kijk naar IJsland dat Argentinië op een gelijkspel wist te houden. Alles is mogelijk in het voetbal.’

Meegereisde familieleden

Op de aansluitende training in het Chayka Stadion klinkt een luid applaus van de meegereisde familieleden van de spelers. Een cameraploeg van de Portugese televisie heeft vooral oog voor Manuel da Costa, de Fransman met een Portugees-Marokkaanse achtergrond, die lang vergeefs zijn zinnen had gezet op een plek in het Portugese elftal en uiteindelijk koos voor Marokko.

Ondertussen loopt de Marokkaanse Nederlander Nordin Amrabat in zijn eentje rondjes om het veld. Hij heeft een blauw oog, opgelopen in de wedstrijd tegen Iran. Na een duw kwam hij lelijk ten val, hij hield er een hersenschudding aan over. Eerst was er sprake van dat hij de wedstrijd tegen Portugal zou moeten missen.

Aan een NOS-verslaggever heeft Amrabat laten weten dat hij ‘nog niet honderd procent’ is, maar dat hij desnoods met hoofdbescherming aan de wedstrijd wil beginnen. Het Marokkaanse volk rekent op hem, getuige de duizenden smeekbeden voor een spoedig herstel die hij via sociale media ontving.