Eindelijk zuurstof, eindelijk wat ruimte. Het was van zondag 7 april, ofwel méér dan een maand (!) geleden tegen Anderlecht (3-1), dat Club Brugge nog eens meer dan vier dagen kreeg om een wedstrijd voor te bereiden. En of blauw-zwart een slopende periode achter de rug heeft. Op alle vlakken. Tijdens de tweede helft tegen Fiorentina zag je duidelijk dat de Italianen een pak frisser waren. De Brugse benen wilden steeds moeilijker mee. En als je dan een paar minuten voor affluiten alsnog een Europese finale door de neus geboord ziet, zal er mentaal ook wel wat oplapwerk nodig zijn.

Reactie publiek sprak boekdelen

Maar goed: Club speelt nog steeds voor een prijs. De oppergaai zelfs. En dat na een woelig seizoen waarin zelfs eventjes voor de Champions’ Play-Offs gevreesd werd. Andere ploegen zouden geld geven om in Brugse schoenen te staan. “Als we nu vijfde stonden in de competitie, was de ontgoocheling woensdag veel groter geweest. Want dan was ons seizoen voorbij”, zegt Hans Vanaken.

De Limburger heeft een punt. Vijf dagen moet voldoende zijn geweest om de knop definitief om te draaien. Een halve finale in een Europese competitie moet voor trots zorgen, niét voor decompressie of een begrafenissfeertje. Club wil door na de klop. “We moeten er energie uithalen”, vindt ook Vanaken. “De manier waarop het publiek woensdag reageerde na affluiten, was prachtig. Zo hoort het. Ontgoocheling moet nu plaatsmaken voor focus en concentratie. Er volgen nog drie wedstrijden waarin we de titel moeten pakken.”

Daar denken ze in Brussel natuurlijk ook zo over. Anderlecht heeft alles in eigen handen na de zege tegen Genk, Union leeft weer na een 7 op 9 én bekerwinst tegen Antwerp. Daar spreken ze zelfs openlijk over de dubbel. “Als de rust teruggekeerd is en we het totaalplaatje gaan bekijken, moeten we gewoon trots zijn”, zei Mignolet woensdag na de wedstrijd. “Er komen nog kansen voor ons. We spelen nog voor een prijs. Maandag is er al een nieuwe wedstrijd en kunnen we verder. De nederlaag tegen Fiorentina mag geen rem zijn op de rest van ons seizoen.”

Zware benen door slecht vorig seizoen

Union moet komen winnen op Jan Breydel als het titelambities koestert. Zelfs met een draw schiet de bekerwinnaar weinig op, want volgende week kunnen Club of Anderlecht een definitieve stap richting titel zetten in een onderling duel. De Brusselaars kunnen zich dus niet ingraven in Brugge: daar liggen kansen. Anderzijds wordt verwacht dat Club offensief opnieuw wat meer kan bieden na een hiatus van vijf dagen. Het moet opnieuw flitsen. “We hebben de rust kunnen gebruiken”, weet Vanaken ook. “Maar we zaten een maand lang in een flow: dan blijf je gewoon gaan.”

Ook mentaal zullen die rustdagen deugd gedaan hebben. Logisch, want een Europese finale speel je misschien maar één keer in je carrière. Een Hans Vanaken wordt deze zomer 32 jaar. En als de sportieve logica jaarlijks gerespecteerd wordt, speelt Club eerder Champions of Europa League, competities waar een halve finale halen quasi onmogelijk is gezien de waardeverhoudingen met andere ploegen. Het is een contradictie, maar een slecht voorgaand seizoen (en minder Europees ticket) lag eigenlijk aan de basis van een uitzonderlijk Europees parcours. Wie hoger eindigt België, ligt er in mei in een sterkere Europese competitie eigenlijk al uit. Zie Benfica.

Nu wél met fans?

Zware benen of niet, Club heeft nog één doel: die 19de landstitel alsnog pakken. Twee keer winnen en het is van dat. Als het maandag Union verslaat, kan het een week later kampioen worden op het veld van aartsrivaal Anderlecht. Dat deed het ook in 2021, toen in een leeg Lotto Park door corona. Nu kan het eventueel wél met rivaliserende fans in de tribune. Als dat geen vooruitzichten zijn. “We gaan er vol voor”, zegt Mignolet. “De borst vooruit, en opnieuw presteren: dat moeten we doen. De ontgoocheling moeten we omzetten in wilskracht en strijd. Een nieuwe dag, nieuwe kansen. Het leven is niet voorbij omdat we Europees niet meer meedoen. Integendeel.”