Voor het eerst in vijf jaar heeft een man nog eens de talentenjacht gewonnen. Al stond dat reeds bij aanvang vast. Vier kerels streden immers om de eindoverwinning. We hadden vlotte tiener Lucas voor de bakvissen, good-looking Gentenaar met showbizzallures Laurens en jonge barman Kobe, de kerel met een rauw stemgeluid. Maar Vlaanderen besloot deze keer voor de outsider te kiezen: een stoere bebaarde veertiger die in het onderwijs werkt. Christophe wist niet wat hem overkwam.

LEES OOK. Winnaar ‘The voice van Vlaanderen’ is bekend

Het werd een verrassende finale. Hoewel ze nog met vier waren, leek het aanvankelijk een strijd tussen Laurens en Lucas te worden. Maar de twee favorieten moesten het onderspit delven toen het groepje werd uitgedund tot twee superfinalisten. Met Kobe en Christophe werd het een wat alternatieve eindstrijd, die Christophe won. De stoere kerel was compleet van zijn melk. “Het is onwaarschijnlijk zot dat zoiets kan gebeuren. Ik versta het nog altijd niet”, stamelde hij. “Een super dankjewel voor alle stemmen, from the bottom of my heart.” An Lemmens wierp hem ook voor de voeten dat hij ook 25.000 euro heeft gewonnen, maar Christophe heeft nog geen idee wat hij daar mee gaat aanvangen. “Sowieso iets met muziek.”

De overwinning van Christophe zorgde ook nog voor een primeur in de geschiedenis van The voice. Want nooit eerder won er een kandidaat die halfweg uit de wedstrijd leek te verdwijnen. Tijdens de cross battles moest Christophe het onderspit delven, maar werd hij door Laura Tesoro weer opgevist voor de comeback stage. “Hij zong zulke fantastische versie van het nummer Jolene dat ik hem onmogelijk kon laten vertrekken”, zei ze.

Collega’s gaan uit de bol als Christophe The Voice wint

Visitekaartje

Tijdens de finale stelde Christophe niet teleur. Hij opende de avond met een indrukwekkende versie van The sound of silence, de klassieker van Simon & Garfunkel. De West-Vlaming leverde al vaker zijn muzikale visitekaartje af, maar was zelf niet altijd zeker van zijn kunnen. Zo hield hij jarenlang de boot af voor allerhande talentenjachten die de revue passeerden. “Het waren de mensen van mijn band die me overtuigden om eens mee te doen”, zegt hij. Toch was het met angstzweet dat hij aan de wedstrijd begon. “Ik durfde mijn ogen tijdens de blind auditions pas open doen als het gedaan was. En toen bleken ze alle vier omgedraaid te zijn”, blikte hij terug.

In de krant van vrijdag vertelde Christophe al dat zijn vrouw hem geregeld zei dat hij goed kon zingen, maar hij dacht dat ze dat niet echt meende. Zelfs tijdens het parcours van The voice dacht hij vaak verkeerdelijk dat het publiek niet echt fan was. “Het verbaasde me dan ook keer op keer dat kijkers mij een ronde verder stuurde”, zegt hij. “Ah ja, ik ben veruit de oudste van de bende. Ik zit niet op Facebook en Instagram, iets wat je tegenwoordig moet hebben om reclame te maken. Het is louter door anderen die uit medelijden iets voor mij posten dat je er iets van mij zag staan.”

Twee coaches

Jan dankt zijn coaches, waaronder Jan Paternoster die hij koos na de blind auditions. “Jan is iemand die rust uitstraalt. Hij toonde me hoe je met beide voetjes op de grond moet blijven. En Laura…. Die heeft nog dat jong enthousiasme dat deze oude man nodig had om het interne vuur aan te wakkeren. (lacht)”

Met de eindwinst op zak wil hij niet zijn leven overhoop gooien. Zijn gezin en het werk voor de school, het MSKA in Roeselare, blijven belangrijk. Hij maakt ook al jaren muziek met zijn groep Blain. Maar hij wil wel eventuele solokansen bekijken. “En dan wil ik vooral poprocksongs brengen”, klinkt. “Daarin kan ik mijn hart en ziel stoppen. Ik wil zeker niet te niche gaan. Ik wil mijn veelzijdigheid kunnen tonen. Er mag ook een vleugje country in, een beetje in de stijl van Chris Stapleton.”