De retoriek over het DNA van Anderlecht en dat die identiteit moet terugkeren, bleken geen loze praatjes. Met Kompany haalt voorzitter Marc Coucke en sportief verantwoordelijke Michaël Verschueren het vleesgeworden DNA weer binnen. Zelfbewust, creatief en een zekere speelsheid. Als Kompany zijn eigen identiteit op die van Anderlecht kan overplanten, ziet het er wel heel goed uit.

Het bestuur van Anderlecht en Kompany hebben elkaar echt wel gevonden. Het feit dat dit nieuws niet uitlekte en iedereen met verstomming sloeg, duidt op een hechte band. Nu al. Het wordt zaak die band te behouden. Want als er kritische kanttekeningen kunnen geplaatst worden, dan wel deze: Kompany is een heel grote persoonlijkheid, Marc Coucke is dat ook. Gelukkig worden ze verbonden door dat ene doel – ‘Anderlecht uit de put halen’ – en in principe zijn beiden intelligent genoeg om te beseffen dat dit een collectieve aangelegenheid wordt.

Praktisch dan: de terugkeer van het clubicoon wordt natuurlijk met de grootste égards begeleid. Niet het minst door de club zelf. Kompany wordt speler-trainer, met andere woorden: hij kiest wanneer hij speelt. Door zijn blessuregevoeligheid zal dat mogelijk niet zoveel zijn. Maar het blijft opmerkelijk dat in een tijd dat elk aspect van het trainersvak steeds meer specialisme wordt, een hoofdtrainer er nog een spelerscarrière bijneemt. We dachten dat het niet meer bestond, toch niet in het professionele voetbal. De samenstelling van de technische staf zal in die zin moeten worden uitgebouwd. Ook de spelersgroep zal moeten versterkt worden. Daar zal Kompany wel zijn zeg over hebben.

Het seizoen 2018-19 is nog niet voorbij en het volgende is al afgetrapt. Met de Stunt van het Jaar.