De Mechelse held van Pukkelpop: “Ik ben gecrasht, maar vandaag voel ik me euforisch”
De held van Pukkelpop-dag één zag u niet op de Main Stage, maar om één uur 's middags in de Dance Hall: Safi. De Mechelse hiphopper heeft er het beste van zichzelf gegeven, ondanks zijn depressie.
"Hoe vaak ge ook tegen de grond wordt geslagen
Ge staat weer op
En hoe vaak ge de moed laat zakken, ge weet 'm op te rapen
Ge staat weer op"
Opstaan kan Sevi 'Safi' Geerts (28) als geen ander, zoals hij in het nummer 'Hoe vaak' zingt. De Mechelse hiphopper stond gistermiddag op de wei in Kiewit, maar evident was dat niet. De afgelopen periode is heftig geweest voor Geerts. "Ik ben gecrasht en heb het nog steeds moeilijk", zegt hij in de backstage.
Van de aardbol
Safi kent u misschien van het voormalige rappersduo Safi & Spreej. Samen met Gentenaar Christophe 'Spreej' Caboche klom Geerts in enkele jaren tijd op tot het kruim van de Vlaamse hiphopscene. In 2015 beschreef Humo ze zelfs als "de eerste Vlamingen die kans maken om concurrentie te worden voor 't Hof van Commerce."
Maar kort daarna werd het stil: Safi & Spreej leken van de aardbol verdwenen. Fans vroegen zich af wat er aan de hand was. Het was Geerts zelf die vorige zomer de mist deed opklaren in een opvallende Facebook-post: "Lieve fans, ik wil graag iets over mezelf met jullie delen. Ik worstel al een tijdje met een depressie."
De samenwerking met Spreej was beëindigd, zo bleek. "Is dit de oorzaak van mijn depressie? Nee, maar het speelt wel mee", schreef Geerts in de open brief.
"Onze samenwerking was onverwacht gestopt", zegt hij nu in de backstage. Over de reden wil hij niet uitweiden, maar "het voelde alsof ik met mijn rug tegen de muur werd gezet. Ik dwong mezelf om me meteen op een solocarrière te smijten, maar dat was niet slim. Ik had beter even afstand genomen, alles op een rijtje gezet: hoe ga ik mijn verhaal verder schrijven?"
Maar dat deed hij dus niet: "Ik kon enkel denken: ik verdien mijn brood met muziek, dit mag niet stoppen. Ik bracht een single uit en die deed het goed. Maar de daaropvolgende nummers niet. Ik werd onzeker."
Asperger-syndroom
En toen nam zijn depressie hem in de tang. "Ik kon niet meer", zegt Geerts. "Het was een moeilijke beslissing, maar ik besefte dat ik voor mijn gezondheid moest kiezen. Ik ging vijf weken in opname in een PAAZ (psychiatrische afdeling van een ziekenhuis, FVD). Dat heeft me deugd gedaan, wat puzzelstukjes in elkaar doen vallen ook."
Zoals de impact van zijn Asperger-syndroom op zijn gevoelsleven. Op zijn zestiende kreeg hij de diagnose van de ontwikkelingsstoornis. "Mijn ouders hebben altijd gedacht dat ik een beetje speciaal was. Toen ik klein was, moest mijn eten bijvoorbeeld altijd gescheiden zijn. Wanneer mijn vader de appelmoes op de patatten kapte, werd ik hysterisch. Ik bleef dagenlang boos. Daar werd toen niet dieper op ingegaan. Het was pas op mijn zestiende, toen mijn eerste lief mij had bedrogen en ik voor de eerste keer crashte, dat bij de psycholoog de diagnose viel."
Geerts heeft geleerd dat hij door het syndroom de grootste moeite heeft met verandering. Volgens hem ligt het aan de basis van zijn depressie: "Loslaten is voor mij ontzettend moeilijk", schreef hij in de open brief. "Mijn brein werkt als een computer waar ik steeds meer bestanden op zet zonder oude bestanden in de prullenbak te gooien. Wat gebeurt er op den duur? De schijf geraakt vol en crasht. Dat is nu gebeurd en ik besloot om hulp te zoeken."
Meikever, leef nu
In de PAAZ heeft Geerts wel degelijk hulp gevonden, maar het blijft een gevecht tegen de demonen. "Als ik heel eerlijk ben, kan ik niet zeggen dat ik er volledig bovenop ben. Depressie overwinnen is een lang proces met pieken en dalen. Ik geloof dat ik nog een lange weg te gaan heb, maar muziek biedt een uitlaatklep. In mijn nieuw album Bewust heb ik letterlijk de dingen van mij af geschreven. En ik krijg heel veel steun van mijn omgeving."
Op zijn linkerhand staat een 'L' getatoeërd, de eerste letter van Laura, zijn vriendin. En op zijn arm 'EM', wat staat voor 'Eigen Makelij', Geerts' muzieklabel en 'tweede familie'. "Dat ik hier vandaag op Pukkelpop kan staan, is dankzij hen. Morgen zal misschien een slechtere dag zijn, maar vandaag voel ik me euforisch."
Om één uur 's middags de Dance Hall openen, is geen dankbare job. Maar er was meer volk dan hij had gedacht. "Hoe vaak ge ook tegen de grond wordt geslagen, ge staat weer op."