Weinstein-affaire maakt ook in Antwerpen de verhalen los: “Door vier kerels in toiletten belaagd”

“Zet seksueel grensoverschrijdend gedrag niet weg als een kwajongensstreek”, vindt Marlies Van de Walle (33) uit Antwerpen. Dit is haar getuigenis:

“14 jaar. De leerkracht-priester merkt op dat mijn jurk hem zijn celibaat doet vergeten. 19 jaar. Ik kan net op tijd vluchten uit een café waar vier kerels mij in de toiletten belaagden nadat ik hun handtastelijke vriend had afgewezen. Achtervolgd worden tot thuis. Ongepaste opmerkingen op straat. Oh, en die man die lief deed tegen mijn dochter in de draagzak om zo aan mijn borsten te kunnen zitten.”

“Ik beschouw mezelf niet als slachtoffer van ernstig seksueel geweld, maar er zijn wel een aantal feiten geweest die toen een grote impact hadden”, zegt Marlies Van de Walle (33) uit Antwerpen. Ze tweette ze stuk voor stuk naar buiten met de hashtag #MeToo. “En dan vergat ik nog die keer in Leuven, toen ik naar mijn kot wandelde en een man naar mijn billen greep. Ik belde naar de politie om aangifte te doen, maar kreeg van de dame aan de lijn te horen dat ik mij misschien beter die tijd en moeite kon besparen, want dat dat soort feiten toch geen prioriteit kreeg.”

“Of dan een hashtag-actie wel zin heeft? Ik geloof van wel, want het zet een mens aan het denken. Zo had de gelijkaardige social mediacampagne ‘Wij overdrijven niet’ bij mij het effect dat de dingen die ik bijna als ‘normaal’ was gaan beschouwen, weer naar boven kwamen.”

Schunnige opmerkingen

“Dat op mijn veertiende kan ik mij nog scherp voor de geest halen, dat bange gevoel. Later bleek dat die leraar het niet enkel bij woorden liet… Hij is veroordeeld voor pedofiele handelingen bij andere leerlingen. Het meest vieze vond ik het incident op café in Kortrijk. Een groepje studenten was mij constant aan het betasten en nadat ik herhaaldelijk had gezegd dat ze moesten stoppen, heb ik een van hen een mep gegeven. Dat viel niet in goede aarde, want toen ik naar het toilet ging, achtervolgden en belaagden ze mij. Ik kon gaan lopen, maar wat als dat niet was gelukt?”

“Wat mij ook een onveilig gevoel geeft, is wanneer een kerel in mijn eigen straat schunnige dingen roept. Een man deed dat eens vanuit een auto, juist toen ik mijn huis binnen wilde gaan. Dat zo iemand weet waar ik woon, dat voelt toch akelig.”

Belangrijke rol voor onderwijs

“Ik heb een dochter van twee jaar en een zoontje van nog maar twee maanden, maar ook op jonge leeftijd kun je hen al de juiste attitude bijbrengen. Mijn dochter kan ik nu al grenzen leren stellen: ze knuffelt en kust enkel wie en wanneer ze zelf wil. Oma en opa vinden dat dan misschien jammer, maar ik ben daar wel consequent in. Toestemming is belangrijk. Hun eigen grenzen stellen en die van anderen respecteren. Ik vind dat daar een belangrijke opdracht voor het onderwijs ligt. Leer kinderen niet alleen de biologie van seksualiteit, maar benader het ook psychologisch en emotioneel.”

“Nu, als je zulke dingen zegt, dan word je al snel weggezet als de klager. Oei oei, mannen mogen geen mannen meer zijn. Ik geloof niet dat het nu eenmaal ‘maar’ een biologisch verschil is. Gedrag leer je aan en het is zaak om seksueel grensoverschrijdend gedrag aan te pakken. We moeten dat ook maatschappelijk veroordelen. Als een Peter Sagan een bloemenmeisje in de billen knijpt, dan moeten we ons daartegen uitspreken en dat niet afdoen als een kwajongensstreek.”

Sabine (35) uit Pulle: “Na jaren therapie voel ik mij sterker”

“Een dubbel gevoel”, heeft Sabine Peeters bij de actie #MeToo. Ze liet via Twitter weten: “De #MeToo-golf voelt ook vree pijnlijk. Omdat ik eindelijk dingen weggestoken had en nu is er die constante confrontatie als ik online ga.”

“Ik heb eigenlijk best pijnlijke dingen meegemaakt”, vertelt Sabine. “Na jaren therapie voel ik mij wel sterker. Maar toch, het komt nu allemaal weer boven en dat is zwaar. Anderzijds krijg ik ook veel warmte van vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt.”

“Om bij het begin te beginnen: ik was lichamelijk vroeg rijp. Op mijn elfde had ik al borsten en vrouwelijke vormen. Ik kon gemakkelijk doorgaan voor iemand van achttien. Maar als op je elfde mannen van twintig, dertig jaar avances maken, dan doet dat heel raar. Ik was mentaal een kind”, getuigt Sabine. “Toen ik zo rond mijn vijftien, zestien op café begon te gaan bij ons in het dorp, waren mijn borsten bij sommige jongens de running joke. Mannen vonden dat zij er rustig aan mochten komen en ik wist niet hoe ik moest reageren. Ik lachte het dan maar weg, maar het was zó vernederend. Pas met het ouder en sterker worden, kon ik laten merken dat ik met opdringerigheid niet gediend was.”

Bekende modefotograaf

Sabine is als make-upartist actief in de modewereld. “Ik heb een tijd samengewerkt met een bekende modefotograaf”, vertelt ze. “Ik had hem eerst als een vriend leren kennen, hij was een soort buddy voor mij. Alleen: op de set vond hij het grappig om tussen mijn benen te grijpen of om zijn lid boven te halen. Ik wist opnieuw niet hoe daarmee om te gaan, tot ik op een keer, zelfs in gezelschap, ben uitgevlogen. Dat waaide hij weg met humor en iedereen lachte met hem mee. Ik heb dan onze samenwerking volledig gestopt.”

Sabine wil de naam van de fotograaf niet noemen, maar “er is wel iets op til”, zegt ze. “Ik waarschuw jonge mensen voor hem. Ze willen zijn naam misschien wel op hun palmares, maar ik vind het mijn taak om te zeggen: ‘oké, maar pas op’. Ik ben op die manier al verscheidene slachtoffers tegengekomen en we gaan hopelijk snel hierover samenzitten.”

Excuses

Dat #MeToo alles behelst, van vuile woorden tot verkrachting, dat vindt Sabine geen issue. “Ik hou er niet van om die dingen te vergelijken. Eén gebaar kan al iemands complete veiligheidsgevoel kapotmaken. Er zijn nu wel heel veel vrouwen die daar onderling over praten, maar het begint wel bij de daders. Opvoeding, onderwijs, daar liggen de sleutels om dit aan te pakken. En natuurlijk ook politiek en juridisch: straffen voor aanranders en verkrachters zijn belachelijk licht en feiten kunnen in mijn ogen nooit verjaren.”

Nog een boodschap aan mannen die zich schuldig hebben gemaakt aan seksuele intimidatie: “Zeg sorry en meen het. Eén man die op café aan mij had gezeten, heeft dat een tijd geleden effectief gedaan. Hij had zich lange tijd heel erg schuldig gevoeld en heeft zich uitgebreid geëxcuseerd. Dat is ontzettend waardevol.”

Elke (37) uit Brussel: “Campagnes zijn nodig”

Gwendolyn Rutten van Open Vld riep afgelopen week alle vrouwen op zich uit te spreken tegen seksueel geweld. Elke Van den Brandt vroeg in het Vlaams Parlement aan Vlaams minister van Gelijke Kansen Liesbeth Homans (N-VA) om een strategie om met het probleem om te gaan.

Bestaat seksuele intimidatie en ongewenst gedrag ook in de politiek? Ja, weet de in Borgerhout geboren Van den Brandt. “Politici leven niet in een bubbel”, zegt ze. “Seksueel grensoverschrijdend gedrag komt overal voor. Helaas zijn er nog veel vrouwen die niet durven te getuigen, bijvoorbeeld omdat ze in een machtsverhouding zitten met de dader.”

Meldpunten

“Ik heb het wel eens meegemaakt dat een politicus aan tafel een hand op mijn been legde. Ik heb niks gezegd, maar ben rechtgestaan en aan de andere kant gaan zitten. Een opmerking zoals ‘je rokje is wel kort’, dat komt ook voor. Het doet je heel ongemakkelijk voelen”, vertelt Van den Brandt. “Je kunt vrouwen aanzetten om te reageren, maar ook de politiek heeft een belangrijke taak. Campagnes zijn nodig, er moeten vertrouwenspersonen en meldpunten zijn, we moeten drempels verlagen om klacht in te dienen en ervoor zorgen dat misdrijven effectief vervolgd en bestraft worden. Zo kies je de kant van de vrouw, of de man, die lastiggevallen wordt.”