Fedor uit Boechout leert Palestijnse jongeren skaten: “Eerst kreeg ik stenen naar mijn hoofd, later kwamen ze me opzoeken”

Fedor zit in zijn laatste jaar sociaal cultureel werk aan de Karel de Grote Hogeschool. In het vluchtelingenkamp Dheisheh in Bethlehem liep hij stage bij de vrijwilligersorganisatie Laylac, dat in het kamp een guesthouse heeft. “Er wonen 17.000 Palestijnse vluchtelingen op één vierkante km. Tachtig procent is jonger dan achttien jaar. Er is één smalle hoofdstraat en verder een wirwar van steegjes en kleine huisjes”, vertelt Fedor.

“De eerste weken waren behoorlijk hard. Ik wist niet goed wat ik voor deze mensen kon betekenen en er was weinig ondersteuning van de organisatie waar ik stage liep. Ik moest mijn plan trekken. De tolk die nog bij de eerste les aanwezig was, daagde daarna niet meer op. Je moet ook weten dat er in zo’n vluchtelingenkamp heel weinig plaats is om iets te doen. Ik werd in het begin enkele keren bekogeld met stenen door kinderen die wilden voetballen en vonden dat ik de weg liep met mijn skateboard. Geweld is normaal in zo’n kamp en veel jongeren hebben een erg kort lontje. Ze zien vechten als een oplossing voor hun problemen en de ouders zijn meestal niet in de buurt om daar iets over te zeggen.”

“’s Nachts was het soms akelig. Geregeld waren harde knallen van flash bommen te horen. Dat betekende dat het Israëlische leger weer eens het kamp binnenkwam om mensen op te pakken, omdat iemand met stenen had gegooid of iemand betrapt was met politieke lectuur, wat blijkbaar niet mag. ’s Morgens ging dan het verhaal rond wie was opgepakt. Vaak waren dat kinderen. Het leger kan ze administratief aanhouden en voor zes maanden vasthouden, zonder vorm van proces. Meestal moeten de opgepakte kinderen van alles ondertekenen of ze worden geslagen.”

Fedor startte een project dat de naam ‘Skate Creative in Palestine’ draagt. “Gaandeweg won ik het vertrouwen van een groepje kinderen dat echt plezier beleefde met het skaten. In het begin vonden ze het maar iets raars, want ze kenden die sport helemaal niet. Maar na een poosje stonden ze al een uur voor de les begon te roepen aan het guesthouse waar ik bleef. Nu beheersen ze al enkele techniekjes. De meesten hebben behoorlijk wat skaterstalent. De laatste maand namen ze me echt in vertrouwen en bij het afscheid vloeiden er traantjes.”

Geen regels

“Er had zich een vaste groep van een zevental leerlingen gevormd, tussen zes en vijftien jaar. Maar in totaal hebben toch zo’n dertigtal kinderen kennisgemaakt met het skaten. Eigenlijk hangen die kinderen in zo’n kamp maar wat rond. De bedoeling van mijn project was hen een uitlaatklep aan te bieden. Bij het skaten gelden er geen regels, je kunt doen wat je wil en dat beviel hen wel. Ze timmerden zelf ook hun eigen skateboards in elkaar en beschilderden die.”

Fedor wil na zijn studies terug naar Bethlehem. “In een ander kamp heb ik een plaats gevonden om een echt skatepark te bouwen. Via crowdfunding en benefietacties hoop ik aan de nodige middelen te geraken.” Maar eerst trekt Fedor als Erasmus-student voor vijf maanden naar Kopenhagen. “Ik heb me laten vertellen dat daar een grote skate scene is. Misschien biedt dat ook wel mogelijkheden.”

Je kan Fedor ook op Facebook volgen