Direct naar artikelinhoud
Muziek

Alcohol, pijnstillers en opnames: de opkomst en neergang van Avicii

De Zweedse dj Avicii op het Sundance Film Festival in Park City, Utah.Beeld getty

Naar aanleiding van het overlijden van Avicii publiceren we dit stuk uit 2017 over de documentaire True Stories, waarin de dj lange tijd werd gevolgd, nog eens.

Deejay en producer Avicii is afgelopen jaar maar net op tijd gestopt met het geven van optredens. Vrienden van het Zweedse wonderkind Tim Bergling zeggen in de documentaire True Stories, die vanaf donderdag in de bioscopen te zien is, dat hij zo uitgeput was dat ze er voor vreesden dat hij tot de ‘Club van 27’ was gaan behoren. Lid van die fictieve vereniging zijn op hun 27ste gestorven popsterren als Jim Morrison en Amy Winehouse.

Avicii, dankzij wereldhits als Levels, Wake Me Up en Hey Brother een van de populairste deejays van de planeet geworden, maakte echter op zijn 27ste rigoureus een einde aan zijn bestaan als toerend artiest en zwoor alle publiciteit af. Overhaast was die beslissing echter allerminst, zo toont het gisteren op het Amsterdam Dance Event in wereldpremière gegane True Stories. Iedereen met een gezond verstand had hem zelfs al jaren eerder genomen.

Regisseur Levan Tsikurishvili – die aanvankelijk dacht te werken aan een doorsnee achter-de-schermen-van-een-succesverhaal-reportage – laat Avicii’s opkomst en neergang tot in detail zien. De uiterst verlegen Bergling is een nerd-achtige tiener die het liefst uren met zijn laptop op zijn slaapkamer bivakkeert. Als zijn producties mondiale successen worden, dempt hij zijn zenuwen voor massa-optredens met steeds meer alcohol. Het leidt tot drie ziekenhuisopnames met onder meer een ontstoken alvleesklier.

Alcohol

Als Avicii de herkomst van zijn paniek heeft gelokaliseerd, is hij al omringd door het grote geld. True Stories toont vooral hoe de mensen rondom de jonge deejay zich daardoor laten verblinden en hun protegé met steeds meer optredens langzaam richting de afgrond duwen.

Tekenend is de scène waarin een lijkbleke Bergling naar een optreden in Australië rijdt. Het is maart 2013 en een dag eerder is de deejay met stekende maagpijn in het ziekenhuis opgenomen. Maar na een nachtje in een hospitaalbed en een serie sterke pijnstillers hervat hij nu zijn tournee. Sterker: in de auto wordt hem gevraagd enkele telefonische interviews te geven om te vertellen dat hij ‘weer helemaal terug is’. De deejay rolt met zijn ogen, staart met een holle blik in de camera en pakt de telefoon.