Spanning troef op EK turnen: Derwael draait proef op brug en drie Belgische gymnastes vechten voor laatste olympische ticket

Lang geleden dat Derwael nog eens als speerpunt van het Belgische gymteam op een EK optrad. Na haar EK-goud op de brug en EK-zilver op de balk in Glasgow in 2018 had ze vijf edities om uiteenlopende redenen geskipt. In een notendop: het EK in 2019 in Polen paste niet in haar programma, in 2020 in Turkije lag de coronapandemie dwars, in 2021 in Zwitserland speelde een voetblessure parten, in 2022 genoot ze van haar post-olympische break en voor het EK in 2023 het Turkse Antalya was haar schouder uit de kom gevlogen. Toen dat euvel haar in het najaar opnieuw overkwam was een schouderoperatie en lange revalidatie noodzakelijk.

Nu is Derwael helemaal terug: er moet geen tekening bij dat de EK-competitie in het Italiaanse Rimini veel deugd zal doen. Ze zal er deelnemen op de balk - op dat toestel stelde ze in de world cups eerder dit jaar haar olympisch ticket veilig - en voor het eerst sinds haar operatie op de brug. Derwael start wel met een heel andere status dan haar olympische titel doet vermoeden. Nu is ze niet langer de topfavoriete, maar timmert ze met een oefening die haar schouder meer ontziet aan de weg terug. De lagere moeilijkheidsgraad maakt wel dat ze niet de topscores van de ‘oude’ Nina kan evenaren.

Een netjes uitgevoerde oefening kan wel nog volstaan voor een finale op een EK. De hele turnwereld kijkt vanochtend benieuwd uit naar haar prestatie, de subdivisie met België start om 10 uur in Rimini.

Op de podiumtraining dinsdag liet Derwael al zien dat haar elementen er vrij vlot uitkwamen, op hier en daar een kleine onnauwkeurigheid na. De landing bij haar afsprongcombinatie kon nog beter. Derwael gaf nadien aan Sporza te verstaan dat ze met vertrouwen zou starten: “Om hier gewoon op dit EK te kunnen zijn en een oefening te brengen waar ik trots op kan zijn, is al een hele prestatie op zich.” En zo sprak het competitiebeest in Derwael: “De extra adrenalinekick op een EK zal welkom zijn.”

Allerlaatste olympische ticket

Er staan op dit EK meerdere belangen op het spel voor Team Belgym. Los van het gemeenschappelijke doel om zich bij de beste acht landen te plaatsen voor de teamfinale, valt er in Rimini een allerlaatste olympisch ticket te rapen voor wie allround in de kwalificaties het best scoort van de nog niet geplaatste turnsters. Maellyse Brassart, Jade Vansteenkiste en Erika Pinxten mikken op dat laatste ticket, al zullen zij in die missie elkaar dus de loef moeten afsteken en tegelijk de concurrentie van de buitenlandse rivalen moeten voorblijven. Onder het internationale deelnemersveld kunnen onder meer de Poolse Marta Pihan Kulesza, de Finse Kaia Tanskanen en Maissa Kuusiko, de Tsjechische Aneta Holasova en Domenika Ponizilova, en de Zweedse Jennifer Williams nog te duchten tegenstanders zijn.

Op papier maakt Brassart nog een forse kans op dat ticket, mocht ze haar sterke prestatie van op het EK vorig jaar in Antalya herhalen. Toen scoorde Brassart een totaal van 52,865 punten. Daarmee zou ze in principe de andere concurrentes aftroeven. Erika Pinxten is nog een ‘work in progress’. Zij liet op het voorbije WK in Antwerpen al een mooi staaltje van haar kunnen zien en toonde zich in het worldcupcircuit sterk op de balk tot ze een pauze moest inlassen door rugpijn. Op dit EK treedt ze complexloos aan: “Ik probeer gewoon foutloos te turnen en dan zien we wel waar we uitkomen.”

Voor Vansteenkiste betekent haar aantreden op dit EK een heuse comeback na enkele zwarte turnjaren. Haar laatste grote kampioenschap dateert van het WK 2019 in Stuttgart: met haar sterke sprong droeg ze bij aan de teamkwalificatie voor de Spelen in Tokio. Zelf kon ze zich daar niet bewijzen door blessurelast. Vansteenkiste onderging de voorbije jaren liefst zes operaties - vier aan de voet en twee aan de pols - maar vocht terug en zag een sterke prestatie op interne testen nu beloond met een EK-selectie.

“De passie voor de sport heeft me geholpen om terug te vechten”, zei Vansteenkiste in de aanloop van dit EK. “Net als mijn familie en teamgenoten die er altijd voor me waren. Dit EK was wel een kantelpunt. Als ik er nu niet had bijgezeten, dan zou het moeilijk zijn geweest om de motivatie terug te vinden.”

Tot slot is het uitkijken naar Mika Webster-Longin op het EK. Zij debuteert voor Team Belgym op een groot kampioenschap en valt op door haar dubbele nationaliteit. Ze leeft en woont al jaren in Californië in de VS waar ze de overstap zal maken naar het universiteitsteam ‘Bruins’ van de UCLA. Maar ze heeft ook een Belgische vader en turnde als kind bij Blauwput Omnisport in Leuven waar ze aangesloten is.

In maart kwam Mika Webster-Longin voor het eerst uit met het Belgische team in de DTB Pokal in Stuttgart en wist daarna in interne testen de coaches te overtuigen voor een EK-selectie. Webster-Longin geldt als een hardwerkende gymnaste met een hoge artistieke uitstraling en X-factor. “Ze brengt een leuke, op zijn Amerikaans positieve, energie in de zaal”, prees Derwael de nieuwkomer. “Ik geniet er van om samen met haar te trainen. In ons team zal ze een grote aanwinst zijn op de sprong. Ook op de balk en grond heeft ze veel potentieel.”