“Ik ken geen schaamte”, zegt ze. Als ik haar outfit zie – roze overall, roze T-shirt met de letters ‘sex’, kleurrijke sneakers – wanneer ze de deur opendoet in Knokke, kan ik me er iets bij voorstellen. Neen, niet speciaal voor het interview aangetrokken. “Ik vind het beirecool, zo ga ik ook naar de les.” Maar check vooral haar foto’s. De laatste, waarop ze Plopkoeken tussen haar vetrolletjes propt. Of afgelopen zomer in bikini, toen ze met zonnecrème ‘it’s a boy’ op haar buik geschreven had. Of Elodie met dubbele kin en frieten in haar neus tijdens een van haar vele McDonald’s-bezoekjes. Ze toont wat anderen nooit zouden tonen. “Ik doe mijn ding. Ik trek mij niets aan van de rest. Mijn Instagram is vooral veel zelfrelativering.”

Om tegengewicht te bieden tegen de perfectie die we ­voortdurend te zien krijgen?

“Dat was niet uitdrukkelijk mijn doel. Maar ik ben nu wel blij dat dat het effect is. Zoals veel meisjes ben ik op Instagram begonnen met de typische foto’s van een tiener voor de spiegel. Alles is veranderd met een onnozel filmpje over mijn wenkbrauwen in 2017 (waarin ze de draak stak met make-uptutorials, nvdr.). Mijn ­Instagram is toen ontploft. Het was geen uitgestippeld pad. Wat ik post is wie ik ben. Maar op Instagram valt het blijkbaar wel op.”

Waarom schamen de meeste meisjes zich voor hun buik en jij niet?

“Dat heeft te maken met zelfbeeld en zelfvertrouwen. Ik zit goed in mijn vel. Ik denk niet dat ik mij ooit schaam. Ik ben niet slank, maar ook niet dik. Ik vind mijzelf oké en hoef niet te voldoen aan een of ander ideaal. Of niet méér. Op mijn vijftiende keek ook ik naar de shows van Victoria’s Secret. En ging ik fitnessen om een plattere buik te hebben. Ik zat op het college in Waregem, een school waar imago enorm belangrijk was. Maar in Gent keek niemand naar mij en voelde ik mij bevrijd. En ik besefte: die modellen, dat is foute boel. Maar veel meisjes spiegelen er zich wel aan.”

“Misschien is het vandaag zelfs nog moeilijker dan vroeger. Toen ik tiener was, was Instagram nog niet zo groot, en er waren nog geen influencers (bekende Instagrammers die vaak gesponsord worden, nvdr.) of make-up­tutorials. Ik denk dat dat allemaal veel invloed heeft. Ik merk dat die gastjes in het middelbaar veel meer dan vroeger geschminkt zijn. Veel meisjes van vijftien zien er vandaag ouder uit dan ik. Dus dat zal wel iets doen, heel dat schoonheidsideaal.”

Je hebt 53.000 volgers en haalt 8.000 tot 10.000 likes per ­foto. Wat zegt dat over de wereld van vandaag?

“Dat het deugd doet om eens een realistisch beeld te zien. Ik krijg veel berichtjes.Ik zit niet goed in mijn vel, maar als ik naar jouw profiel kijk, voel ik mij beter. Dus ik denk dat het troost biedt, die buik en die dubbele kin. Zelfs de mensen die op Instagram wél uitpakken met hun rondingen of imperfecties, zijn bijna altijd perfect gestyled. Of werken soms hun foto’s bij. Ze mogen van mij, ieder zijn ding, maar ik toon liever een gewone mens, die met dezelfde dingen worstelt als andere gewone mensen. Als mijn acne opflakkert, zet ik dat op mijn story. Mensen vinden het de max om te zien dat ‘die bekende’ dat ook heeft. Puisten, dat bestaat niet op Instagram!”

Ken je Instagrammers die met jou te vergelijken zijn?

“Je hebt Shitty Rob. Die laat ook zijn buik zien en geeft niets om wat anderen denken. En Acid (Nathan Vandergunst, de bekendste Vlaamse YouTuber, nvdr.). Mooi of lelijk, dat kan hem niet schelen. Maar dat zijn jongens. Meisjes die doen wat ik doe? Ik weet het niet. Ik denk het niet. Zot eigenlijk.”

Jij wil uitdrukkelijk geen influencer genoemd worden.

“Neen, want dat zijn de mensen met wie ik eigenlijk een beetje spot. Als ik het woord influencer hoor, denk ik aan het perfecte plaatje van een meisje met een gesponsorde sacoche. En dat ben ik niet. Dat wil ik nooit zijn.”

Tenzij het een doorzichtige sacoche is vol chicken nuggets van McDonald’s.

“Ha ja, zo’n foto heb ik onlangs eens gepost.”

Wat is er zo geweldig aan McDonald’s?

“Dat is toch ongelofelijk lekker? En goedkoop! Van kindsbeen af ben ik er zot van.”

Het is niet om dwars te doen? Iedereen eet gezond, dus jij juist niet?

“Neen. Bijna omgekeerd. Ik ga nogal veel naar de McDonald’s. Twee tot drie keer per maand. Vroeger deed ik veel sport, dat compenseerde. Nu laat ik het wat hangen en ik besef dat ik moet opletten. Ik meen het: ik zit goed in mijn vel. Maar ik ben in een jaar tijd wel dertien kilo bijgekomen. Als ik zo voortdoe, zul je me kunnen rollen. En ik wil natuurlijk wel gezond zijn. Dus heb ik mij voorgenomen om opnieuw te beginnen met ­hockey. En misschien toch iets vaker aan de McDo weerstaan.”

Hoeveel krijg je van McDonald’s voor zo’n post?

“Geen roste frank. Mensen geloven dat niet. Maar het is echt waar. Ze kennen mij daar wel. Ik krijg een waardebon als er een nieuwe burger uitkomt. En hun onesie met hamburgers heb ik gevraagd, omdat ik er een zotte foto mee kon maken. Ik zeg niet dat ik nooit geld zou aannemen. Als ze me een voorstel doen dat inhoudelijk bij me past, zou ik het wel overwegen. Ik héb ook al meegewerkt aan gesponsorde video’s, maar alleen omdat ik er mijn creativiteit in kwijt kon en mijzelf kon zijn. Maar: Post dit en je krijgt zoveel, dat doe ik niet. Ik post alleen dingen die ik zelf zou willen zien. En wat ik niet wil zien, is commerciële shit. Als ze mij een horloge opsturen – Zoveel foto’s en het is van jou – wat geregeld gebeurt, bedank ik feestelijk.”

Wacht even, je bent 21 jaar, je zou veel geld kunnen verdienen en je doet het niet.

“Ja, stom he? Ik zou veel meer geld kunnen hebben. Maar ik ben ervan overtuigd dat, als ik het voor het geld deed, het niet zou blijven duren. Ik zou dan ook geen 50.000 volgers hebben. Er zijn mensen die mij vragen: Hoe word je influencer? Omdat ze geld willen verdienen. Maar zo marcheert het niet. Je moet authentiek zijn.”

Krijg je soms reacties uit het wereldje: je steekt de draak met ons?

“Neen. Misschien praten de andere Instagrammers onderling wel over mij. Wat denkt ze wel? Maar dat komt niet tot bij mij. Ik héb ook echt niets tegen de echte influencers. Maar ik vind wel dat ik het recht heb om iets aan te kaarten en op mijn manier te reageren op een maatschappelijk fenomeen. Ik krijg ook zeer weinig negatieve commentaar. In de jaren dat ik bezig ben, heb ik hooguit een dertigtal haatberichten gekregen.”

Wat vinden je ouders van wat je doet?

“Ze zijn fier. Mijn mama en ik zijn twee dezelfden. Allee, zij gaat niet met haar vet op de foto, maar de humor en het lachen met onszelf... Zij heeft ook die ‘it’s a boy’ op mijn buik gezet. Mijn papa is nogal beschermend. Hij zegt soms: Moet je nu echt weer die buik laten zien? Maar ik merk wel dat hij trots is. Hij is golfleraar in Knokke. Als zijn cursisten, van wie de dochters mij volgen, zeggen dat ik straf bezig ben, vindt hij dat de max. Dus ze supporteren. Maar ze zorgen er ook voor dat ik met mijn voeten op de grond blijf. Acid zegt soms: Elodie, stop met studeren, je kunt hiervan leven. Maar dan zeggen zij: Niets van, je zult je diploma halen.”

Je studeert orthopedagogie. Maar niet van harte?

“Ik zit in mijn laatste jaar. Ik ben vol goede moed begonnen, maar tijdens mijn stage heb ik gevoeld dat het toch niets voor mij is. Ik zal mijn diploma halen, maar daarna wil ik communicatiemanagement studeren. Door Instagram ben ik gefascineerd geraakt door de wereld van sociale media en marketing. Ik denk dat mijn droomjob zich in die wereld situeert.”

Heb je een doel bepaald op Instagram? Wil je blijven ­groeien?

“Ik zou het leuk vinden als het blijft marcheren. Maar een specifiek doel – zoveel volgers – heb ik niet bepaald. Dat zou mij te veel druk geven. Ik sta nu al voor een dilemma. Mijn papa is Canadees. Ik zou in Canada kunnen studeren, maar ik heb dit nu opgebouwd. Als er kansen komen, is dat misschien once in a lifetime. Maar studeren in Canada is dat natuurlijk ook...”

Hoe bekend ben je eigenlijk al in Vlaanderen? Word je vaak herkend op straat?

“De laatste maanden is het zot! Toen ik met mijn papa ging eten in Gent, ben ik op een paar honderd meter 25 keer tegengehouden voor een selfie. Dat is heel tof. Maar ook heel raar. Want twee jaar geleden was ik dezelfde persoon en kende niemand mij, en nu kan ik niet meer buitenkomen zonder dat iemand mij aanspreekt. Soms zijn het ook de mama’s. Die zeggen: Mijn dochter volgt jou, gaan we dubbele kin doen? Dat vind ik de max.”

Wat is, tot slot, je goede raad voor meisjes die nu ­opgroeien?

“Ik kan het niet genoeg herhalen: doe waar jij je goed bij voelt. Ik weet niet of de impact zo groot kan zijn, maar ik hoop echt dat mijn Instagram iets doet bewegen bij die mensen. Dat ze niet gewoon denken: Die doet wat ze wil. Maar dat ze denken: Die doet wat ze wil. En ik ga dat ook doen.”