Mauro & De Kempenzonen op Pukkelpop: één gigantische polonaise
Vooraf wist je niet wat je ervan moest verwachten. Mauro Pawlowski en een blaaskapel? Daan Stuyven in duet met Willy Sommers? Sennek, zij van Eurovisie, op Pukkelpop?! En wat komt Jay Vleugels daar nog tussen doen?
In de praktijk leverde het vanaf de eerste noot een vrolijk festijn op. Een aandoenlijk ouderwetse bonte avond, met hits, verrassingen en random flauwe leut. Het begon om 11u55 – op Pukkelpop voelt dat, zeker op de derde dag, als onfatsoenlijk vroeg – maar de sfeer werd al snel die van de zatte uurtjes op een trouwfeest.
Rik 'Jay Vleugels' Verheye was master of ceremony, een van enthousiasme overlopende praatvaar die elke song en elke gast aan- en afkondigde, tussendoor een onbestemd typetje neerzette, en op een eend over de hoofden surfte.
Tijdens 'It's a sad sad planet' stond Mauro er elegant vingerknippend bij. Daan, door MC Verheye 'de generaal' genoemd, kwam 'Victory' en 'The Player' zingen, songs die ik vanaf nu altijd met ondersteuning van bugel, tuba en bombardon wil horen. Je wist toen al: gouden zet, de dag openen met een set vol hits en fanfaremuziek, voor herhaling vatbaar, maar vooral "Wanneer komt Willy nu het podium op?"
De Kempenzonen, de 'Koninklijke fanfare' uit Tielen, zaten erbij alsof ze elke week op Pukkelpop voor een paar duizend onuitgeslapen festivalbezoekers mogen spelen. De Marquee zat ondertussen ook afgeladen vol, en dat was dit weekend nog niet vaak gebeurd.
Volgde: 'Sex Dwarf', een warmbloedige Soft Cell-cover. En Eurovisiesongfestivalkandidate Sennek ('de eenzame vrouw aan het front') die een overtuigend 'Dag vreemde man' neerzette.
Maar het was Willy Sommers, 'de sultan van het Vlaamse lied', die het luidst en met het meeste enthousiasme onthaald werd. En met bordjes als 'Willy, show me your Willy' en 'Laat de zon in je gat'. Zijn naam werd al een half uur lang gescandeerd, en het applaus waarop hij werd vergast, was behalve oprecht en oorverdovend, ook hartverwarmend. Je zag dat het hem raakte, ook al omdat hij vooraf zenuwachtig was geweest voor zijn allereerste Pukkelpop-concert.
Je weet dat het een speciale Pukkelpop was als je achteraf kan zeggen: 'Ik heb dit weekend het hardst meegezongen met 'Als een leeuw in een kooi'
"Zullen ze me wel lusten?" Ja, Willy, ja! Het applaus was amper uitgestorven toen 'Als een leeuw in een kooi' werd ingezet. Het klinkt vreemd, maar: precies de juiste song op het juiste moment op de juiste plaats. Je weet dat het een speciale Pukkelpop was als je achteraf kan zeggen: "Ik heb dit weekend het hardst meegezongen met 'Als een leeuw in een kooi'."
Daarna: 'Zeven anjers zeven rozen' ("Kennen jullie dat liedje nog? Mijn eerste gouden plaat!") en een gigantische polonaise tijdens 'Laat de zon in je hart'.
De allereerste uitpuilende Marquee van het weekend, en ze was voor Willy Sommers. Op de radio sprak hij achteraf over "het summum van zijn carrière" en "de mooiste dag van zijn leven".
