Wie niet dik is, moet slim zijn: ‘De eerste regendruppels hebben onze huid nooit geraakt’

Hoe koud is koud op een fiets? Erg koud, als je de beelden van Mattias Skjelmose zag, die boven op de Muur van Hoei van zijn fiets werd getild. Skjelmose rilde over zijn hele lichaam, niet langer was hij in staat om de bewegingen van zijn trillende armen te controleren.

Anderhalf uur had het geregend, gehageld, zelfs gesneeuwd in de Waalse Pijl. “Het voelde alsof ze met stenen naar me schoten”, zei Tim van Dijke. Maxim Van Gils sprak over ijsballen in zijn mond. Michal Kwiatkowski vergeleek de schok van de plotse koude met drie shots wodka op een lege maag. “Ik had veel geld betaald voor een paar handschoenen en wat extra kleren uit mijn regentas”, zei Tiesj Benoot.

Wat doet koude met een rennerslichaam? Bondsdokter Kris Van der Mieren: “Wanneer de lichaamstemperatuur onder 34 graden komt, beginnen de problemen. In een stressreactie gaat het lichaam de hersenen, de hartspier en de organen beschermen. Been- en armspieren zijn op dat moment overbodig en krijgen minder bloed. Dan is het in een wielerwedstrijd eigenlijk over en uit.”

Cruciaal, zegt Van der Mieren, is de mate waarin het bloed in aanraking komt met de buitentemperaturen. “Bij magere personen liggen de bloedvaten meer aan de oppervlakte dan bij een gespierder individu. Magere mensen hebben meestal ook lange spiervezels, type 1, die beter doorbloed zijn dan de sprinterstypes die type 2-spiervezels hebben. De optelsom maakt dat magere mensen sneller afkoelen.”

Wielrenners zijn mager. “Vorig jaar heb ik intensief met de voedingsdeskundige van de ploeg gewerkt. Ik verloor veel kilo’s”, zegt Skjelmose. Hij won vorig jaar de Maryland Cycling Classic, wellicht de heetste koers van het jaar. “Mager zijn helpt in de hitte, maar heeft blijkbaar het omgekeerde effect in de koude.”

Regenkledij

Wie niet dik is, moet dus slim zijn. De voltallige teams van UAE en Ineos stapten uit de Waalse Pijl, Uno-X finishte met een voltallig team. Bij Uno-X waren ze slim geweest: iedereen vertrok met regenkledij. Dat was misschien te warm in het begin van de koers, maar toen de hel losbarstte, had niemand bij Uno-X daar last van.

Bij Lotto-Dstny waren ze ook slim. “Je zag de donkere wolken hangen. Het hielp dat ze in de volgwagen zeiden dat het een uur tot anderhalf uur zou regenen”, zegt Andreas Kron.

“We stuurden een van de ploegmaats naar de volgwagen, die regenjassen meenam”, voegt Van Gils toe. “Die jasjes stopten we in onze truitjes. Ik droeg mijn regenjasje voorin, op mijn borstkas, zodat ik het daar ook warm had. We hadden onze truitjes al aan voor het begon te regenen. De eerste druppels hebben onze huid nooit geraakt. Een uur lang zijn we droog gebleven. Ik had bij de start ook een paar goede handschoenen mee. Toen het koud werd, kon ik die aantrekken.”

Wat ook hielp: “Kron is een Deen, ik ben een Belg. We zijn wel wat regen en koude gewoon.”

Maar ijsjes eten als dessert? Neen, dat hebben ze bij Lotto niet gedaan. Van Gils: “We hadden cake, geloof ik. Ik vind het anders wel zonde dat ze bij Uno-X een waterijsje kregen. Ik verkies echt ijs.”