Nadat ze het land Tanzania eerst had leren kennen als begeleidster van een studentengroep, begon Henny er, aangegrepen door de armoede, met vrijwilligerswerk. Eerst in de technische school van Don Bosco in de hoofdstad Dodoma. Toen ze in 2007 terechtkwam in Moshi, de streek aan de voet van de Kilimanjaro, was ze onder de indruk van de slechte toestand van de opvang voor kinderen met een mentale beperking. Met andere vrijwilligers die haar engagement deelden, zette ze het hulpproject Umoja in de steigers om deze toestand te verhelpen. “Door in België fondsen te verzamelen, konden we alvast de infrastructuur verbeteren, en bijvoorbeeld een keuken realiseren ”, vertelt ze. “Voor medische zorg gingen we een samenwerking aan met een naastgelegen dagkliniek.” In mei van dit jaar werd na vier jaar bouwen een Umoja-Huis geopend. “Dat is een therapiehuis voor kinderen met een beperking waar 350 behandelingen per maand gebeuren. De kinderen krijgen een diagnose met een score. Aan de hand hiervan kunnen we nagaan of ze eventueel in aanmerking komen voor het aanleren van handvaardigheden. Ook organiseren we thuisbegeleiding voor de ouders.”

Moeders verhuizen juist naar deze locatie omdat het leven hier betaalbaar is en een kind met een beperking er getolereerd wordt Henny SCHUURMANS

Activiteitencentrum 

Umoja kreeg erkenning als internationale ngo. “Dit is belangrijk omdat we dan zelf onze eigen koers kunnen bepalen”, stelt Schuurmans. “Vanuit de regering is er weinig initiatief om kinderen met een beperking zelfredzaam te maken. Door de bouw van een activiteitencentrum willen we dit mogelijk maken. Hier willen we kinderen die een hoger niveau aankunnen, helpen naar een soort zelfstandigheid . Dit kan gaan van koken, tuinieren tot technische handvaardigheden. Een soortgelijk dagcentrum kennen ze hier niet. Terwijl de kinderen hier overdag hun bezigheid hebben, kunnen hun ouders gaan werken en een inkomen genereren. Meestal gaat het enkel om de moeder, want de vader laat het gezin doorgaans in de steek als het kind een mentale beperking heeft. Moeders verhuizen juist naar deze locatie omdat het leven hier betaalbaar is en een kind met een beperking er getolereerd wordt.” 

Schande 

Om het lot van deze kinderen te verbeteren, is er ook een mentaliteitsverandering nodig. Daarom zal het Umoja-team op 10 november een congres organiseren in Moshi met sprekers uit België en Nederland. “Een filmploeg zal uitleggen hoe de toestand kan verbeteren mits de tussenkomst van een professioneel team. Wij willen bewustzijn creëren over de impact die een kind met een beperking heeft op een gezin, familie en omgeving. Ook willen we mannen wijzen op hun verantwoordelijkheden. Natuurlijk is dat een lange weg. Een tweede thema wat aan bod zal komen, is het aanmoedigen van een kleine vorm van ondernemerschap,  bijvoorbeeld door zadenteelt. Hierdoor krijgen ze niet alleen voldoende gezonde voeding voor hun gezin, maar ook een inkomen. Ook de psychologische kant willen we belichten met de expertise van een lokale professor.”

De bedoeling is met het activiteitencentrum over enkele jaren zelf bedruipend te zijn. “We krijgen nu niet alleen steun van de provincie Limburg, maar ook van heel veel andere partners en personen die acties op poten zetten en geld doneren. Wij zijn ook nog op zoek naar helpende handen, zoals orthopedagogen of ergotherapeuten, die in ons Umoja-huis als vrijwilliger voor langere tijd zouden willen werken.”

www.umoja-project.be