plusartikels
Proces-Trump
Stormy Daniels vernedert Trump, maar maakt wel een punt
Voor wie van sappige details houdt – billenkoek, “machtsonevenwicht” in bed – ontgoochelde Stormy Daniels niet. Trump kromp ineen. Maar het belang voor de uitkomst van het proces zou in een veel droger detail kunnen liggen.
Er mag niet gefilmd worden op het proces van Donald Trump, maar het getuigenis van ex-pornoster Stormy Daniels had geen beelden nodig: het was saillant genoeg. Twee uur lang schetste ze een gedetailleerd relaas van haar seksuele ontmoeting met Donald Trump. Na een tiental dagen vol technische getuigenissen over hoe de betaling van 130.000 dollar zwijggeld aan Daniels werd uitbetaald, zaten de juryleden op het puntje van hun stoel voor het verhaal van de spilfiguur in dit proces.
Daniels – volledig in het zwart – vertelde eerst over haar armoedige jeugd in Louisiana. Ze ging veel sneller praten toen ze het had over haar carrière als stripper en pornoster. De rechter moest haar aanmanen trager te praten.
Dan vertelde ze over haar seksuele ontmoeting met Trump in 2006, op een golftoernooi voor beroemdheden waaraan de ster van de realityshow The apprentice deelnam en waar zij promotie maakte voor een pornolabel. De toen 60-jarige Trump nodigde de 27-jarige Daniels uit voor een etentje in zijn suite. Zij schrok toen ze aanklopte en Trump haar begroette in een zijden kamerjas “alsof hij Hugh Hefner zelf was”. Ze eiste dat hij zich omkleedde. “Ik vroeg hem wat zijn vrouw hiervan vond”, zei Daniels. “Hij antwoordde: ‘Maak je geen zorgen, wij delen niet eens dezelfde slaapkamer.’”
Een fijn gesprek hadden ze niet. Daniels vertelde dat ze hem vroeg: “Ben jij altijd zo arrogant en pompeus? Je bent niet eens in staat tot een normale conversatie. Maar toen ik hem een pak voor zijn broek gaf met een opgerold tijdschrift, werd hij wat beleefder.” Trump lipte het f-woord terwijl ze dat zei.
Verkeerd ingeschat
Trumps advocaten zeiden vooraf dat Daniels’ getuigenis op zich al een straf was voor hun cliënt. Trumpkenner Maggie Haberman van The New York Times beschreef hoe pijnlijk het getuigenis duidelijk was voor de uiterst gespannen Trump, die zo prat gaat op zijn mannelijkheid.
Daniels zei dat ze zich pas realiseerde dat ze de zaak verkeerd had ingeschat toen ze terugkeerde van de wc, en Trump in boxershort en T-shirt op de rand van het bed aantrof. “Ik probeerde de kamer uit te gaan, maar hij versperde me de weg. Ik heb niet nee gezegd – ik heb niets gezegd. Ik vond het wel traumatiserend, omdat er een groot machtsonevenwicht was, maar ik heb niets gezegd.”
© afp
Toen ze de kortstondige seks begon te beschrijven, reageerde rechter Juan Merchan geprikkeld. Hij keurde geregeld protesten van Trumps advocaten goed, verbood Daniels om uit te weiden over standjes, en floot haar terug als ze te veel in detail trad.
De kern van de zaak is immers niet of Trump en Daniels seks hebben gehad in 2006. Wel of Trump in 2016 zijn boekhouding vervalste om in overtreding van de campagnewetgeving zwijggeld te laten betalen om zijn zoveelste seksuele escapade uit de media te houden.
Trumps verlies is dat Daniels een coherent en helder verhaal vertelde, en dat waarschijnlijk geen enkel jurylid nog zal geloven dat hij nooit seks heeft gehad met haar. Die jury kreeg ook inzage in zijn uitgebreide telefoonverkeer met de vrouw die hij zogezegd amper kende.
Maar misschien wekte Trump wel wat sympathie of medeleven op bij sommige juryleden, omdat hij twee uur lang het weerloze voorwerp was van een vernederend relaas door een vrouw die hem soms werkelijk bespotte. Na het middagreces eisten Trumps advocaten de nietigverklaring van het proces. Merchan wees dat af, maar gaf wel toe dat “sommige details beter onbesproken gebleven waren”.
Wanbedrijf of misdaad?
De vraag is nu wat de jury hiervan maakt, al blijft een strafproces toch in de eerste plaats een zoektocht naar de juridische waarheid. Belangrijker dan dat Trump zich onbeschoft gedroeg tot hij billenkoek kreeg, dat hij geen condoom droeg en dat de seks erg kort duurde, zijn enkele ogenschijnlijk minder ophefmakende onthullingen. Zo vertelde Daniels over een latere ontmoeting, in 2007, op een evenement waar hij haar vriendelijk aan de andere gasten voorstelde, en op geen moment aanstuurde op haar stilzwijgen over hun vrijpartij.
Dat is een cruciaal stukje getuigenis. Het maakt brandhout van Trumps stelling dat er alleen maar zwijggeld betaald werd om de gevoelens van Melania en de kinderen te ontzien.
Dat Trump in 2007 geen zier gaf om discretie, maar in oktober 2016 opeens wel, bevestigt wat al heel wat getuigen op dit proces vertelden, zelfs zijn toenmalige perschef Hope Hicks: Trump wilde absoluut vermijden dat net voor de verkiezingen nog een schandaal over hem aan het licht kwam, na de schokkende onthulling over zijn “grijp ze gewoon in hun kut”-uitlatingen.
Dat het geknoei met het zwijggeld dus louter diende om de verkiezingen te redden, is een motief dat van een wanbedrijf een misdaad maakt. De aanklagers zullen daar nog op hameren.
Nu hebben Trumps advocaten ook nog kansen om de geloofwaardigheid van Daniels’ getuigenis af te zwakken. Zo beweerde ze staalhard dat ze niet gaf om het bedrag van het zwijggeld – wie gelooft dát?
Maar dat Trumps advocaten moeten mikken op de bedenkelijke kantjes van de kroongetuigen zoals Daniels en fikser Michael Cohen, is geen blijk van sterkte: het toont aan hoe weinig inhoudelijke wapens Trump heeft in deze zaak.
