Direct naar artikelinhoud
Interview

Anderlecht-speler Adrien Trebel openhartig over constante pijn: “Zo kan ik niet blijven doorgaan”

Anderlecht-speler Adrien Trebel (vooraan).Beeld BELGA

Speelt hij of niet vanavond? En hoelang houden de buikspieren het nog? Adrien Trebel (27): sterkhouder en zorgenkind van Anderlecht in één. 'Ik wil Anderlecht terugbrengen waar het thuishoort.'

Tussen 0 en 10: hoeveel hinder heb je gemiddeld aan de buikspieren?

Adrien Trebel: "(grijnst) Het hangt af van dag tot dag. Op Waasland-Beveren viel het goed mee. Een 2/10 qua last, zou ik zeggen. In de aanloop naar de match zei ik de coach zelfs dat ik me, sinds ik op de sukkel ben, zelden zo bevrijd gevoeld had op training. Maar er zijn ook wedstrijden geweest... (blaast) Tegen Standard en Moeskroen was het echt ondraaglijk."

Hoe uit dat zich?

"Zelfs wandelen of lopen is dan moeilijk, laat staan draaien of lange passes versturen. Op zulke momenten neemt de wilskracht het over van het lichaam. Ik kan dat: ik heb op Club Brugge eens gespeeld met een spierscheur van drie centimeter. Weet je wat het ergste is? De opwarming. Eenmaal de spieren warm zijn, is het wel te doen, maar anders... (lacht flauwtjes) Ach, ik ben het stilaan gewend."

Wanneer is de miserie begonnen?

"Bij Standard destijds. Aanvankelijk dachten we dat ik een virus opgelopen had - ik ervoer stekende pijnen in de buik -, maar het was pubalgie. Dat volledige tweede seizoen heb ik doorgebeten, in combinatie met een individueel programma en heel veel verzorging. Het werkte niet: de irritatie bleef."

Waarom onderging je toen geen operatie?

"Op een ochtend werd ik wakker en leek ik hersteld. De pijn is daarna nooit meer teruggekomen, tot nu. (zwijgt even) Zo kan ik niet blijven doorgaan. Ik train amper, terwijl ik die sessies net nodig heb om fysiek klaar te zijn voor topprestaties - mijn motor blijft niet vanzelf groot. Ik móét onder het mes. Nu rest enkel nog de vraag: wanneer?"

‘Op een ochtend werd ik wakker en leek ik hersteld. De pijn is daarna nooit meer teruggekomen, tot nu’

Beantwoord ze eens.

"Bij Anderlecht hopen ze dat ik tot en met december speel, maar ik weet niet of ik het tot dan kan rekken. Bovendien vinden sommige artsen dat ik nu al geopereerd moet worden."

Heb je garanties dat het probleem dan opgelost is?

"(grijnst) Die kan niemand geven. Pubalgie is niet zoals een gebroken been of een scheur in de bil. Ik heb 'de kanker van het voetbal'. Gelukkig zijn er genoeg positieve voorbeelden, want wat ik nu beleef, is geen leven. Ik wil voetballen."

Speel je tegen Fenerbahçe?

"Ik hoop het. Ik heb er in elk geval zin in. Het wordt een intense match, in een sfeervol stadion. Winst móét. We moeten erin blijven geloven: de rest is niet beter."

Zegt de aanvoerder van een RSCA met 1 op 9.

"Het is toch zo? In geen enkele wedstrijd was ik onder de indruk, zelfs niet van Dinamo Zagreb. Dit is de Champions League niet, hè. Toen voetbalden we aardig mee tegen PSG en Bayern, maar als zij doordrukten..."

Heeft de kern voldoende kwaliteit?

"Geef ons tijd!"

Het is november...

"We hebben een volledig nieuw elftal moeten inpassen. Ik snap de kritiek, maar ik denk dat we er wel zullen komen, als we wat aanpassingen doen."

Wat missen jullie?

"(lacht) Het is niet aan mij om die analyse te maken."

Een 10?

"(twijfelt) Je hebt gelijk. Zakaria Bakkali doet het uitstekend, maar als hij op links kan staan omdat er een andere spelmaker is, worden we automatisch beter. Daarnaast denk ik dat we een extra aanvaller kunnen gebruiken. Nany Dimata is een geweldige speler, alleen is hij pas 21. Hij moet af en toe ontlast worden."

Ik hoorde dat je deze zomer naar het buitenland kon. Klopt dat?

"Ik had opties."

Hertha Berlijn. Celtic Glasgow. Porto.

"(knikt) Met Porto had ik zelfs een persoonlijk akkoord. Ook met de andere door jou genoemde ploegen was ik vergevorderd, maar niemand wilde de vraagprijs (ongeveer 10 miljoen euro, red.) betalen. (haalt de schouders op) Ik had daar vrede mee."

Hoe stond Anderlecht tegenover een transfer?

"De coach was duidelijk: van hem mocht ik niet weg. De voorzitter wilde me ook graag houden, maar zei me: 'Adrien, als je absoluut de stap wilt zetten, dan zijn we bereid mee te werken aan de juiste voorwaarden, want er was je een transfer beloofd.' (door voormalig manager Herman Van Holsbeeck, red.). Ik vond die houding knap."

Wat gaf voor jou de doorslag om te blijven?

"Ik wilde stabiliteit. Je weet wat je hier verliest, maar niet wat je ginder wint. Bovendien konden de coach en de voorzitter me overtuigen van hun project. Trouwens: Celtic of Porto zijn mooie clubs, maar zijn toch geen verbetering in vergelijking met Anderlecht? Als ik ooit ga, wil ik naar een topcompetitie. En niet om tegen de degradatie te vechten; ik wil prijzen pakken."

Wat Dendoncker deed, naar de Engelse middenmoter Wolverhampton gaan, zou jij dus niet zien zitten?

"Ik weet het niet. De Premier League is toch iets aparts... Maar bijvoorbeeld een Franse promovendus, dat zou me veel minder aanspreken."

Heb je de interesse gebruikt om een fors verbeterd contract te krijgen?

"Neen. Ik trok me weinig aan van die gesprekken, de sportieve invulling buiten beschouwing gelaten. En als je zo veel respect en waardering krijgt, teken je makkelijk bij. Ik zit hier goed, met een prima trainer en een leuke spelersgroep."

Aan de andere kant: sinds je verlenging was er nauwelijks fun, toch?

"Als het collectief en individueel goed zou draaien, dan kon ik zeggen dat ik de beste beslissing van mijn leven genomen heb. (grijnst) Nu is dat iets moeilijker, maar ik heb geen spijt. Ik wil net alles geven om de club terug te brengen waar ze thuishoort. Te beginnen tegen Fenerbahçe."