Huwelijks- en scheidingspastoraat, waarom zou dat geen ‘werk van barmhartigheid’ zijn voor de kerken

Zeven werken van barmhartigheid kent de kerk vanouds: hongerigen voeden, dorstigen laven, naakten kleden, vreemdelingen herbergen, zieken troosten, gevangenen bezoeken en doden begraven. Het zalven, verplegen en spalken van beschadigde huwelijken en gezinnen ontbreekt nog in dit register. 

In de moderne praktijk wordt de kerk vooral ceremonieel benut om huwelijken in te zegenen en op te luisteren. Maar als een verbintenis eenmaal op de rails staat, of op ontsporing afkoerst, lijkt de drempel vaak te hoog om de kerk nog als troost- en hulpverlener te consulteren. 

‘Je wordt soms gebruikt om op de juiste momenten op te treden, maar verder: laat ons met rust, onze eigen keuzes maken’, zegt dominee Marthijn van Leeuwen daarover in de ND-podcast Gebroken Gelofte. Veel van zijn collega’s delen die ervaring: de kerk krijgt pas bericht nadat een huwelijk al op de klippen is gelopen.