“Het doet pijn”, windt duivel-doet-al en voorzitter Marc Janssens er geen doekjes om. “Het zag er al enkele weken weinig rooskleurig uit, maar desondanks blijf je erin geloven dat het tij kan keren. Of dat realistisch is? Niet echt, maar toch ... Met wat meer geluk in een aantal wedstrijden had het anders kunnen lopen. Maar het is nu zo”, vertelt Janssens, die niet blind is voor het feit dat het vet de voorbije jaren wat van de soep was. “De laatste drie seizoenen zaten we inderdaad in het sukkelstraatje. Twee keer konden we de degradatie ontlopen, de derde keer was er te veel aan.”

“Corona heeft ons de nek omgewrongen. Plots mocht er niets meer. Weg met de inkomsten van de toeschouwers. Gedaan met het jeugdtoernooi dat de nodige inkomsten in het laatje bracht. Geld dat we nodig hadden. Eens het financieel minder werd, was het moeilijker om spelers aan te trekken. Al wil ik de huidige groep geen steen toewerpen. Deze jongens hebben geknokt voor wat ze waard waren, maar de kern was te beperkt om het behoud te verzekeren. Op zich is dat geen schande. Gekke financiële dingen hebben we zelden gedaan. Dat zullen we in de toekomst ook nooit doen.”

Memorabele avonden

“Ondanks de pijn van de degradatie ben ik fier op wat we hier de voorbije jaren gepresteerd hebben. We hebben hier memorabele avonden beleefd. We wonnen de Beker van België in 2008, pakten de BeNecup in 2013 en werden vicekampioen in 2019. Dat het nu wat minder is, komt aan. Maar we kijken vooruit”, blijft Janssens strijdvaardig.

“We wonnen de Beker van België in 2008, pakten de BeNecup in 2013 en werden vicekampioen in 2019. Dat het nu wat minder is, komt aan”

Marc Janssens

Voorzitter Krijnen Malle

“Na de wedstrijd tegen Futsal Topsport Antwerpen van vrijdagavond gaan we de gesprekken aan met de huidige kern. Het is de bedoeling om toch wel wat spelers aan boord te houden en aan te vullen met talentvolle jongeren. Het doel is om vanuit een stevige basis de komende jaren opnieuw de stap proberen te zetten naar het hoogste niveau”, besluit Janssens.