Wanneer knoopt Van Aert weer aan met de winst?
Waar is de grote Wout van Aert gebleven? De vraag klinkt elke week een beetje luider. Na alweer een overwinning van Mathieu van der Poel. En nadat Van Aert nog maar een keer in het verlies is gereden. Ook in Gavere opnieuw. Er komen andere tijden, alleen weet hij niet zo goed wanneer.
Wout van Aert kwam zaterdag niet aan de start in Niel, waar Mathieu van der Poel won. Hij had daar spijt van, zei Van Aert, achteraf bekeken. Maar gisteren was er de cross in Gavere en daar kon/mocht Van Aert niet ontbreken. Hij finishte derde, 35 seconden achter Van der Poel en elf seconden achter Toon Aerts.
Het was derde plaats nummer twee voor Van Aert dit seizoen. Hij werd al negen keer tweede en één keer zesde. Van Aert won dit seizoen één cross: Ardooie.
Vorig jaar won Van Aert in Gavere. Er was een gelukje mee gemoeid. Van der Poel kreeg pech en dat kostte hem een zekere zege. Maar toch, Van Aert won verdiend, voor de derde keer al in het lopende seizoen waarin hij ook al vijf keer tweede en drie keer derde was geworden.
Nog statistieken: in 2016 finishte Wout van Aert tweede in Gavere. Dat was geen ramp. Daarvoor had hij al acht crossen gewonnen. Dat waren nog eens tijden. En het is nog maar twee jaar geleden.
Wat is er sindsdien veranderd? Van Aert heeft zich op het wegwielrennen geconcentreerd. Met reden en met succes. Hij werd derde in de Strade Bianche, negende in de Ronde van Vlaanderen en dertiende in Parijs-Roubaix. Dat is klasse en dan kun je met een fiets rijden. Die switch naar het wegwielrennen werd, sinds Van Aert in de winter van vorig jaar iedereen uitgebreid over die plannen vertelde, zo'n beetje als passe-partout gebruikt bij elke mindere prestatie van Van Aert in het veld.
‘Ik heb me wel geamuseerd vandaag in de modder. Maar ik had toegeleefd naar het Europees kampioenschap in Rosmalen en de Koppenberg’
Grote cyclocrossologen wisten het zeker: tegenwoordig moet je kiezen. Of je gaat voor het veldrijden, of je kiest voor een carrière op de weg. Van Aert had in de winter van 2017-2018 dus een minder goed seizoen, maar werd op het eind toch maar mooi wereldkampioen, voor de derde keer in zijn carrière.
En nu zitten we weer in zo'n matige winter. Ereplaatsen bij de vleet, maar Van de Poel is outstanding en buiten categorie. En Toon Aerts wordt ook steeds beter. Aerts hield gisteren woord en gaf Van Aert partij op de zware omloop van Gavere: Aerts werd tweede, Van Aert derde.
Dat verhaal over de combinatie crossen/wegwielrennen hebben we inmiddels gehad. Andere verklaringen voor het mindere presteren? De contractbreuk met Sniper Cycling is nu de meest voor de hand liggende. Dat brengt natuurlijk een hoop kopzorgen met zich mee. De juridische afwikkeling zal niet voor morgen zijn. Van Aert weet niet of hij volgend seizoen wel in een ploeg terechtkan waarin hij zijn ambities op de weg kan waarmaken. En er hangt hem ook een forse financiële schadeclaim boven het hoofd: ruim een half miljoen euro, zo raakte gisteren bekend. Het is dokken, of niet koersen.
Zelfs het zondagskind Van der Poel zou zich in zulke omstandigheden zorgen maken, zei hij gisteren. Van Aert? Die wilde het er niet over hebben. Dat siert hem: hij zoekt niet snel naar excuses. Zijn uitleg voor de Koppenbergcross, waar hij derde werd, niet te na gesproken. Dat hij door het wielrennen op de weg tien kilo zwaarder was geworden en de helling minder goed nam, zei hij. Alsof alle klassieke renners plots dikzakken zijn geworden. Excuses zocht hij gisteren ook niet. Alleen dat hij mentaal wat minder onverzettelijk is geworden, gaf hij toe.
"Ik heb geen gemakkelijke week gehad. Ik heb me wel geamuseerd vandaag in de modder. Maar ik had toegeleefd naar het Europees kampioenschap in Rosmalen en de Koppenberg. De laatste jaren, als ik ergens naartoe leefde, kwam dat meestal wel goed uit. Beter dan wat dit jaar is gelukt. En dat was mentaal toch zwaarder dan ik eerst had gedacht. Ik moet nu gewoon vooruitkijken. Dat heb ik vorige week te weinig gedaan."