Beste politicus, u bent zo geloofwaardig als een amish in een visnetshirt van Dolce & Gabbana
In DM Zapt zet de tv-redactie van De Morgen de blik op oneindig. Vandaag: Stef Selfslagh over politici in nieuws- en duidingsprogramma's.
Binnen 24 dagen zijn er gemeenteraadsverkiezingen. Tot het zover is, zullen politici ons de klok rond hun wereldverbeterende plannen in de oren toeteren. Je kan geen Terzake meer bekijken of er is wel iemand draagvlakken aan het creëren, bevolkingsgroepen aan het ontsluiten of stukjes verantwoordelijkheid naar de burger toe aan het opnemen. (Lokale politici zijn fanatieke gebruikers van vaagtaal. Wellicht willen ze op échte politici lijken. Of hopen ze na hun fifteen seconds of television fame hun echtgenote thuis in een satijnen niemendalletje aan te treffen: 'Je weet hoe geil ik word wanneer je op tv draagvlak zegt. Neem me zoals alleen een lijsttrekker van Burger Belangen Tremelo een vrouw kan nemen.')
Het politieke interview mag dan al honderd keer doodverklaard zijn, de komende weken is er geen ontsnappen aan. En dus ben ik zo vrij, beste politicus, om u via deze weg een paar communicatieve raadgevingen te verstrekken. Niet omdat ik u zo graag zie – daar heb ik niet voor gestudeerd – maar wel omdat ik ons, de kiezers, uw debattechnische dooddoeners wil besparen. Het goede nieuws is dat mijn adviezen gratis zijn en zo implementeerbaar als een gemeentelijk rampenplan. Daar gaan we.
Een: het gaat wél over de postjes. Een politicus die geen postjes wil is zoals een spits die niet wil scoren: een fout van de natuur. Er zijn in 216 Vlaamse gemeenten voorakkoorden gesloten. Zeg ons dus maar ineens welk postje u wil. En vooral: wat u met dat postje gaat doen. Inhoud über alles.
Twee: vraag uw tegenstanders niet om geen politieke spelletjes meer te spelen. U kan hen net zo goed oproepen om ter plekke te verdampen. Bovendien speelt u zelf politieke spelletjes. U bent zo geloofwaardig als een amish in een visnetshirt van Dolce & Gabbana.
De problemen zijn ondertussen wel benoemd. U mag ons dus stilaan de oplossingen voorschotelen
Drie: de problemen zijn ondertussen wel benoemd. U mag ons dus stilaan de oplossingen voorschotelen. Wees daarbij iets concreter dan "wij zetten in op veiligheid" en leid uw standpunten niet telkens in met de woorden "Wij van Open Vld/CD&V/etcetera vinden dat..." U wil niet klinken als iemand die in ruil voor een verkiesbare plaats zijn persoonlijkheid heeft moeten inleveren.
Vier: het is niet verboden om het af en toe ook eens te zijn met een opponent. Wanneer u een prima idee van de oppositie afkraakt, bewijst u maar één ding: dat uw individuele belang u dierbaarder is dan het algemene belang waarvoor u zegt op te komen.
En vijf: hou nu eens op met dat eeuwige vaststellen van dingen. De dag waarop de woorden "ik stel vast dat..." toetraden tot het verbale repertoire van politici kan qua taalkundige treurigheid concurreren met de dag waarop Hilde Crevits tijdens een handelsmissie in Texas zei: "My minister-president has also his white hemd." Onthoud: hoe minder u tijdens een interview aan het vaststellen bent, hoe meer tijd u heeft om uit te leggen hoe u zou besturen.
Kunnen we hierover een voorakkoordje sluiten, beste politicus? De mensen die u een tikje dehumaniserend burgers noemt, danken u.