'Blind Getrouwd' maakt het zichzelf wel heel gemakkelijk

Terwijl de helft van Vlaanderen zich vrolijk maakt over Temptation Island, zit de andere helft elke maandag naar een ander verleidingsspel te kijken: Blind Getrouwd. In een wereld waarin steeds meer mensen al swipend de liefde beleven, geeft een programma als Blind Getrouwd kijkers het beetje hoop dat ze willen. Mensen die elkaar nog nooit hadden gezien, worden voor je ogen verliefd. De kijker mag dat proces voyeuristisch van op de eerste rij meemaken – de relatiecrises die koppels allemaal doormaken incluis.

Het uitgangspunt van Blind Getrouwd is ergens wel mooi. “De toenemende hoeveelheid singles in Vlaanderen roept heel wat vragen op. Staat onze klassieke aanpak van verliefd, verloofd, getrouwd onder druk? Moeten we misschien de manier waarop we onze partner zoeken en kiezen herzien?”

Maar drie seizoenen later is er nauwelijks wat aan het concept veranderd. De kandidaten worden nog steeds op dezelfde manier gezocht, gescreend en uiteindelijk geselecteerd voor de trouwerij. Het verdere verloop is vrij voorspelbaar. Een koppel dat de ideale klik leek te hebben – en waar kijkers thuis voor duimen – zal na de ideale huwelijksreis door woelig water gaan. Het koppel dat zich eerst totaal niet tot elkaar aangetrokken voelt, zal opeens in elkaars armen vallen.

Je zou zelfs kunnen stellen dat Blind Getrouwd het zich na al die jaren wat gemakkelijk maakt. Er waren meer inschrijvingen dan ooit en er zijn nu tien deelnemers tussen de 29 tot 39 jaar oud. Maar behalve Esther, met half-Aziatische roots, is de diversiteit in het programma ver te zoeken. Er is géén koppel 65-plussers. Alleenstaande moeders en vaders worden op voorhand uitgesloten voor de selectie. Er is geen enkel interraciaal koppel dat werd samengesteld. Een holebikoppel ontbreekt ook – iets wat ze wel in de Australische, veel sensationelere evenknie Married At First Sight hebben geprobeerd.

Een programma dat zich voortdurend op de borst klopt voor zijn wetenschappelijk model zou daar nochtans per definitie geschikt voor zijn. Je kunt twijfelen aan die werkwijze, maar het zou fantastisch zijn als een interraciaal koppel een klik zou vinden door die formule. Mensen die elkaar anders misschien nooit zouden vinden omdat ze in andere omgevingen werken of leven.

Je vraagt je af hoe dat zou komen. Zaten zulke kandidaten simpelweg niet tussen de 3.700 mensen die zich hebben aangemeld? Een andere vraag is ook: zoekt VTM er voldoende hard naar? Als je twee seizoenen lang blanke, jonge heteroseksuele mensen met elkaar laat trouwen, schept dat verwachtingen. Holebi’s, ouderen en niet-blanken voelen zich dan allicht niet aangesproken. En ja, dan moet je misschien eens een extra oproep lanceren en bijvoorbeeld holebi’s ook welkom heten.

Maar goed, ik ben waarschijnlijk vergeten dat de makers van Blind Getrouwd toch vooral programmamakers zijn. Geen wereldverbeteraars.

Maandag om 20.35 uur op VTM