De fans zijn je duidelijk nog niet vergeten, Enzo?

“Het applaus deed deugd, maar heeft me niet verrast. Ik wist dat de supporters van Anderlecht erkentelijk zijn voor hen die veel hebben betekend voor de club. (peinzend) Ik blijf het raar vinden dat er de afgelopen zeventien jaar nooit een plaatsje voor mij was op Anderlecht.”

2,5 jaar geleden was je er nochtans dichtbij, niet?

“Ik had een goed onderhoud gehad met voorzitter Roger Vanden Stock en manager Herman Van Holsbeeck. Ze hadden mij verzekerd dat ik zou worden opgenomen in de technische staf van Claude Puel. Maar plots hoorde ik niets meer. En ik kreeg er nooit uitleg over. Ik was sterk ontgoocheld, ik steek dat niet weg.”

Waarom was je eigenlijk vertrokken als coach van de nationale beloften U21?

“Ik had daar mijn redenen voor. Ik hoorde te veel negatiefs over mij. De afspraak met Marc Wilmots was duidelijk: we gingen voor zijn project. Toen Marc werd ontslagen, ben ik gewoon gevolgd. Met spijt, ik voelde mij uitstekend als jeugdtrainer. Het was ook geen goed moment in mijn carrière, zo bleek. Er zijn sindsdien hier en daar via mijn agent wel voorstellen gekomen, maar niets werd concreet. En ik ben niet het type dat zich overal gaat verkopen. Maar ik wanhoop niet. Ik sport elke dag minstens een uurtje – tennissen of fitnessen – en heb intussen ook nog mijn hotel in Waterloo.”

Michael Verschueren zou met je aan tafel willen gaan zitten en je zat zaterdag alvast naast Coucke in de tribune. Is een terugkeer bij Anderlecht alweer nabij?

“Ik hoop het. Ik hou me in elk geval beschikbaar. Mijn eerste ambitie was altijd coachen, maar op een club als Anderlecht zijn er zoveel mogelijke functies. Ik had een zeer goed contact met Michael en als er een voorstel komt voor gelijk welke functie zal ik dat zeker bestuderen. Maar zolang dat er niet is, kan ik er ook niets over zeggen.”

Er moet heel wat veranderen op Anderlecht, niet?

“Anderlecht moet zo snel mogelijk zijn dominant voetbal terugvinden. Dat zijn ze kwijt. Diegenen die het huis kennen, moeten er dat weer kunnen inbrengen.”

Pär Zetterberg al gehoord?

“Neen. Maar ik was blij verrast toen ik vernam dat hij de technische staf vervoegde. Hij zal met hen een aantal zaken op punt stellen. Maar men mag niet te snel te veel verwachten, het zal tijd vragen.”

Wat is afgelopen jaren verkeerd gelopen?

“Ik vind dat het al een jaar of zeven of acht op het vlak van rekrutering is misgelopen. Te weinig kwaliteit, te weinig Anderlecht-DNA. Dat het voetbal is veranderd, vind ik geen excuus. Ik zag zondag gelukkig wel veel talenten, maar men moet nu uitkijken hen niet te verbranden. Chapeau in elk geval voor Hein. Ik heb vooral genoten van Sambi Lokonga.”

En van Verschaeren? 17,5 jaar, precies even oud als Enzo Scifo toen hij in 1983 debuteerde tegen Beerschot.

(lacht) “Hij heeft veel potentieel, is vooral technisch bovengemiddeld. Maar weet je wat het grote verschil is? Ik debuteerde tussen ervaren mannen als Vercauteren, Lozano, Olsen, Vandereycken… En in een ploeg die elke match domineerde. Dat maakte het véél gemakkelijker.”