Maak deze zomer kennis met de neerslachtige pastelpop van Ivy Falls

Fien Deman is een naam die menig belpopliefhebber bekend in de oren moet klinken. De West-Vlaamse maakte in het verleden het, welja, druilerige weer bij I will, I swear, en ze leende haar stem uit aan artiesten als Illuminine en Satin Jackets. Maar na het vroege succes van I will, I swear begon het te kriebelen om de comfortzone te verlaten en in het diepe te springen. Ze kroop in haar pen, klopte aan bij Trui Amerlinck (Tsar B), Xavier De Clercq (Sleepers’ Reign) en Simon Raman (Steiger), en doopte haar popfabriek tot Ivy Falls.

“Het duurde even voor ik écht in mezelf geloofde. Vroeger wachtte ik altijd op de input van andere muzikanten, tot ik plots dacht: ik doe het zélf”, herinnert Fien Deman zich. De orkestrale pop van I will, I swear zat haar niet gegoten, Ivy Falls oprichten voelde als thuiskomen. Dat hoor je ook op haar eerste EP Mean Girls, die een voorliefde verraadt voor acts als Naaz, Billie Eilish, Sylvan Esso en Solange.

Ivy Falls valt te klasseren onder het zelfverzonnen subgenre pastelpop, en u zal al snel begrijpen waarom: ‘Twelve’, haar eerste solosong, zou het volkslied kunnen zijn van een idyllisch land met lichtblauw asfalt en pastelkleurige huizen.

Geboren positivo

De grootste troef van Ivy Falls is de satijnen stem van Fien Deman – een bad van klanken vol rozenbloemblaadjes waarin het overheerlijk wegdromen is. Maar hoewel haar muziek zonnig aanvoelt, liggen er constant donderwolken op de loer. “Trying hard to be underestimated, by the strong kind / Trying hard to be underestimated, by your wrong kind / Feeling as if you could be triple faced / End of our era”, klinkt het op het geweldige ‘Silver’.

“Mijn songs beginnen zelden met een optimistische insteek, maar er moet altijd een beetje zon door priemen”, gaf Fien Deman eerder toelichting aan De Morgen. “Dat ben ik ten voeten uit: een geboren positivo met een onvermijdelijk neerslachtig kantje. Dat paradoxale hoor je daarom terug in mijn songs. Die gaan over nieuwe ontmoetingen, dromen en energie, maar ook over stukgelopen relaties en vriendschappen.”

Na haar vertrek bij I will, I swear vond Deman meteen onderdak bij platenlabel Unday Records, de thuishaven van Faces On TV, Trixie Whitley en Intergalactic Lovers. En Mean Girls bracht Ivy Falls meteen ook in het voorprogramma van Jessie Ware en Sigrid. Maar de band hoopt op meer. Deze zomer willen ze bevestigen op de festivals, en eind 2018 volgt een volgend hoofdstuk met nieuwe muziek.

“De pastelroze sfeer krijgt dan een laagje gebroken wit, om zo het minimalistische karakter te accentueren”, kondigde Ivy Falls aan. Hoe die evolutie klinkt, hoort u deze zomer op een podium in uw buurt.

Ivy Falls speelt op 29/6 op Paradise City, Perk; op 20/7 op Boomtown, Gent; en op 11/8 op Dansende Beren Festival, Roeselare.