Marghem is op de knieën in de buurlanden stroom gaan bedelen. De extra kosten leest u weldra af van uw facturen

Elk land krijgt de ministers van Klimaat of Energie die het verdient. De burgers van België hebben blijkbaar vier zulke excellenties verdiend. Helaas loopt kwaliteit niet altijd recht evenredig samen met kwantiteit. Federaal minister van Klimaat en Energie Marie Christine Marghem (MR) mist met een bewonderenswaardig doorzettingsvermogen nu al vier jaar lang geen enkele gelegenheid om dat punt kracht bij te zetten.

Dat is meer dan makkelijk sarcasme. Het wijst op een belangrijk democratisch probleem. Ons hedendaagse politieke systeem is er een van permanente campagne. Perceptiesuccesjes op de korte termijn gaan boven de veel essentiëlere missie om strategische beslissingen te nemen op de lange termijn. Wie politiek ambitieus is, laat zich beter tot staatssecretaris voor Asiel benoemen. De in principe zoveel belangrijke federale ministerportefeuille voor Klimaat en Energie blijft bij de postenverdeling onderaan de grabbelton liggen, tot enkel de restjes nog verdeeld moeten worden aan de kneusjes.

Paniekzaaierij

Dat gebrek aan visie wreekt zich. En het wreekt zich nu. De gevreesde problemen met stroomvoorziening door de uitval van zes kerncentrales zijn een verpletterend gevolg van het Belgische non-beleid inzake energie.

De kans blijft klein dat het licht straks echt uitgaat. Maar ook als je door de paniekzaaierij heen kijkt, stapelen de bewijzen van het gebrek aan bestuurkracht zich op.

Aan het begin van deze regeerperiode sloten premier Charles Michel (MR) en zijn partijgenote Marghem een akkoord met producent Engie-Electrabel over de levensduurverlenging van ’s lands kerncentrales. Een goede deal, zo bezwoer de regering, want zo kon de nodige tijd gekocht worden om de bevoorrading zeker te houden én eindelijk een transitie naar een andere, groenere energie in te zetten.

Nu ondervinden we dat dat twee keer mis was. Er is geen bevoorradingszekerheid. En er is nog altijd geen begin van een groene transitie. Eigenlijk is dat een regelrechte schande.

Kernuitstap

Je kan er beschaafd over discussiëren of het vanuit het oogpunt van klimaatbescherming een goed idee is om kernenergie te vervangen door een mix met fossiele en dus CO₂ uitstotende gascentrales. Maar eens je die beslissing neemt, dien je er wel naar te handelen. Dat is niet gebeurd. Er is namelijk hoegenaamd niets gebeurd.

In 2003 heeft een parlementaire meerderheid zich de eerste keer geschaard achter het idee van een kernuitstap. Dat principe is, met uitstel, ook door deze regering bevestigd. Toch is er nog altijd geen enkele aanbesteding uitgeschreven voor een alternatieve gascentrale. Als die centrales inmiddels voorzien waren, hadden we nu geen probleem.

Minister Marghem is op de knieën in de buurlanden stroom gaan bedelen. De extra kosten leest u binnenkort af van uw facturen. Ze zijn het rechtstreekse gevolg van jarenlang politiek knoeiwerk, over vele partijgrenzen heen.