Underdog Kroatië verslaat favoriet Engeland na slijtageslag
In een zinderende halve finale heeft underdog Kroatië favoriet Engeland verslagen. De Kroaten bogen met energiek spel in 120 minuten een 0-1-achterstand om. Zondag wacht Frankrijk in de finale.
De krijgers op kicksen uit Kroatië staan voor het eerst in de finale van het WK voetbal, zondag in Moskou tegen Frankrijk. Kroatië won na verlengingen van Engeland met 2-1. Wie weet keert het voetbal nog een keer terug naar huis, zoals de Engelse supporters vragen in hun gezangen, maar het spel verkoos eerst een zonvakantie aan de Kroatische of Franse kust.
De beslissende goal in de 109de minuut was typerend. Perisic (ex-Club Brugge) won een kopduel terwijl een Engelsman in zijn rug duwde, Mandzukic dook op in het strafschopgebied en ramde de bal in de korte hoek. Een doelpunt van doorzettingsvermogen. Want wat een slijtageslag was Kroatië-Engeland, zeker na de 1-1 van Perisic in de 68ste minuut, de soms fenomenale aanvaller van Internazionale die nooit opgeeft, die desnoods door een muur rent als hij aan de andere kant nationale glorie vermoedt.
Aanvoerder Luka Modric stond soms even met de handen op de knieën, maar zelfs in dodelijke vermoeidheid is hij de sierlijkheid zelve, een juweel van het voetbal met zijn overzicht, techniek en onvoorwaardelijke inzet. Alleen al voor hem zouden ze elke wedstrijd moeten verlengen. Hoe hij, in die extra tijd, een mistrapje goedmaakte met een sprint plus sliding: geweldig.
Ja, ze verdienden de finale, de Kroaten van bondscoach Zlatko Dalic, om hun moed, om hun weigering op te geven, om de gemakzucht ook van Engeland, allang geen land meer van de aanval. Ook Engeland is een kwestie van koele berekening, van een beetje aanvallen en lekkere spelhervattingen trappen. Ze vergisten zich in de veerkracht van de Kroaten. Weer een verlenging dus, de derde voor Kroatië dit toernooi, de tweede voor Engeland, dat toen wel weer even wilde, want doelman Subasic stopte al vijf strafschoppen in twee series tegen Denemarken en Rusland.
Ja, ze verdienden de finale, de Kroaten. Om hun moed, om hun weigering op te geven, om de gemakzucht ook van Engeland
Bierdouches
Het was opeens vrij stil na de 1-1 van Perisic, het Engelse volkskoor met zijn bierdouches. "Football's coming home", zong het aanzwellende legioen uit de bakermat van het spel op de tribunes van stadion Loezjniki in Moskou. Het was de meest gezongen zin in Engeland, afkomstig uit de oorwurm uit 1996, gecomponeerd voor het EK in eigen land. Toen luidde een strofe "thirty years of hurt, never stopped me dreaming", refererend naar het gewonnen WK van 1966 in Engeland. Inmiddels is de periode van zielenpijn gegroeid tot 52 jaar. En daar komen weer twee jaar bij. Ze waanden zich al bijna wereldkampioen, na een groepsfase van niets, met twee makkelijke tegenstanders (Tunesië en Panama), een loze wedstrijd tegen België, een gelukkige zege in een schoppartij tegen Colombia en een mooie overwinning op Zweden.
Nee, dan Kroatië, negen punten in de groep, twee keer gewonnen met strafschoppen. Een land met een rare competitie, met kleine clubs, met een chaotische opleiding, met corruptie. En dan mogen de beste voetballers, verspreid over topclubs van Europa, naar de finale van het WK. Het is een geweldige prestatie voor het land dat begin jaren 90 ontstond na de burgeroorlog in voormalig Joegoslavië, en dat in 1998 al eens derde was door de kleine finale van Nederland te winnen.
Het was opeens vrij stil na de 1-1 van Perisic, het Engelse volkskoor met zijn bierdouches
Engeland had dit toernooi een iets te hevige vrijage met de spelhervatting. Weer was het raak, nu met een Beckham-achtige vrije trap van Trippier in de vijfde minuut. Engeland scoorde negen van zijn twaalf doelpunten uit dode spelmomenten, precies 75 procent. Bijzonderheid bij deze uitvoering was dat de ploeg van bondscoach Southgate de muur verbreedde door aan beide zijden nog een paar mannetjes op te stellen. Ook dat is al duizenden keren gedaan in het voetbal, maar het werkte perfect. Doelman Subasic zag de over de muur getrapte bal laat aankomen, omdat alles was dichtgemetseld.
De aanhouder wint
Kroatië, met zijn 4,5 miljoen inwoners en altijd goede voetballers, kwam in de wedstrijd waarin de ploegen elkaar vooral op het middenveld ruimte gunden lange tijd nauwelijks gevaarlijk voor het doel, met name omdat de ploeg bleef volharden in één voor één weggewerkte voorzetten. Maar de aanhouder wint, zeker in sport. Na bijna zeventig minuten slingerde Vrsaljko de bal weer eens voor en kwam Perisic kunstig met zijn been voor Walker, die wilde koppen.
De beste fase van de Kroaten was begonnen. Ze speelden richting hun eigen supporters en leken al voor de negentig minuten voorbij waren te winnen. Perisic raakte de paal, wat Kane al in de eerste helft had gedaan.
En toen kwam de zinderende verlenging, waarin Vrsaljko een kopbal van Stones, na een hoekschop deze keer, van de lijn haalde. En de Engelse doelman Pickford schitterend redde op een inzet van Mandzukic. Maar Mandzukic, die scoorde even later toch. Heet waren de tranen, van vreugde en verdriet.