Zangeres An Pierlé openhartig over herstel van kanker: "Mijn chemobehandeling was een diepgaande transformatie"

In 2019 stond de wereld even stil voor An Pierlé. Er werd hormonale borstkanker vastgesteld bij haar. “Ik had de diagnose totaal niet verwacht”, zegt ze. In ons land heeft een vrouw volgens de Stichting tegen Kanker gemiddeld 1 kans op 9 om voor haar 75e borstkanker te krijgen. 

"Het voelde echt als een nachtmerrie. Je dissocieert bijna. Je kunt gewoon niet geloven dat het echt gebeurt. Net op dat moment hadden we met het kwartet een doorstart: we mochten meedoen aan een grote theaterproductie. En plots werd alles stilgelegd."

Haar dochter Isadora was 10 jaar oud toen ze de diagnose kreeg. "Ik wist dat ik het haar moest vertellen." Niet vanzelfsprekend, maar Pierlé had een hulpmiddel. "We kregen een boekje mee van het ziekenhuis. Dat boekje had 2 kanten. Een voor kinderen en de andere voor ouders."

"Ik ben haar van school gaan halen en ze sloeg meteen in paniek. Ik zei: 'Ik ga ziek zijn en ik ga geen haar meer hebben, dat zal raar zijn voor jou'. Ik drukte haar op het hart dat ze al haar vragen mocht stellen."

"Ze wilde dat ik het boekje steeds opnieuw voorlas. Vooral de achterkant: het deel voor de ouders. Ze wilde zeker weten dat er niets werd achtergehouden, dat we eerlijk waren. In zo'n situatie is dat belangrijk voor kinderen, dat je niets verbergt. Dat je laat zien dat het niet makkelijk zal zijn, maar dat moeilijk ook gaat."

"Voor ik mijn diagnose kreeg, had ik constant stress. Deels omdat mijn identiteit sterk verbonden was met mijn uiterlijk, werk en succes. Plots moest ik stilvallen, iets wat ik sinds mijn 21e nooit had ervaren", vertelt ze openhartig.

Toen pas besefte Pierlé in welke mate stress haar lichaam beïnvloedde. "Ik dacht: ‘Hier zit een vuil putje dat ik moet uitkuisen’. Ik ben heel strikt op mijn voeding gaan letten. Bij kanker zijn ontstekingswaarden hoog, door die te verlagen, verspilt je lichaam minder energie en heb je meer kracht voor de behandeling."

Pierlé kijkt positief terug op haar behandeling. "Het klinkt misschien vreemd, maar ik vond het fantastisch. Het was niet alleen fysiek zwaar, maar ook een diepgaand psychologisch proces. Ik onderging zowel een mentale als fysieke transformatie."

Maar chemo richt ook veel schade aan, erkent ze. "Kapotte slijmvliezen, extreme vermoeidheid." Dat vond ze het meest confronterend. "Ik, die altijd doorging, moest rusten. Bovendien ben ik op mijn 45e al in menopauze gegaan, ik had geen keuze. En ik werd ook nog eens kaal. Je wordt van zoveel gestript."

Nu, 6 jaar later, voelt ze zich sterker dan ooit. "Ik geloof dat de combinatie van blijven bewegen, gezond eten en de chemo écht werkt. Het gaf me vooral de tijd om na te denken over de toekomst, over mogelijk herval. Je leven wordt gered, maar als je daarna niets verandert, blijven die stressfactoren aan je knagen."

Pierlé vindt het opmerkelijk dat littekens van een borstoperatie nauwelijks zichtbaar zijn. Zelf onderging ze een borstamputatie. 

"Littekens vertellen een verhaal en dat vind ik mooi bij mensen." Toch twijfelt ze over een borstreconstructie. "Ik voel me onzeker in bepaalde kleding. Maar zulke operaties zijn zwaar en laten een groot litteken op je onderbuik achter. Ik heb het gevoel dat dát sneller aanvaard wordt dan het niet hebben van een borst als vrouw."

"Ik wil echt stilstaan bij wat ik wel of niet wil in dit proces. Ik wil er niet weigerachtig tegenover staan, maar ook niet vasthouden aan het ziek zijn. Ik wil het een plek geven."