Waarom Trumps toespraak conventioneel was

De toespraak die de Amerikaanse president Donald Trump dinsdag voor de VN gaf, zal de geschiedenis ingaan. Toegegeven, de toenmalige Libische kolonel Moammar Kadhafi was ook spectaculair toen hij tijdens zijn speech het VN-Handvest aan flarden scheurde. En de vorige Venezolaanse president Hugo Chávez was ook verrassend toen hij een geur van sulfer in de omgeving van George Bush ontwaarde. Maar een staatsleider die ermee dreigt om een volk van 25 miljoen mensen uit te moorden, dat is nieuw. ‘Als de VS zich genoodzaakt ziet om zich te verdedigen, dan zullen we geen andere keuze hebben dan Noord-Korea totaal te vernietigen’, zei president Trump (zie video hieronder).

De stempel van Darth Vader

De tonaliteit van zijn toespraak echode het doembeeld dat de president in zijn inauguratiespeech schetste (zie video hieronder). Toen hadden Steve Bannon en Stephen Miller de woorden geschreven. Steve Bannon is ondertussen uit het Witte Huis verwijderd en is teruggekeerd naar de rechtse nieuwssite Breitbart. Stephen Miller is nog steeds op post. De Washington Post vermoedt dat hij de VN-toespraak van Donald Trump heeft geschreven.

Apocalyptische beschrijvingen die Donald Trump wel eens pleegt te gebruiken, komen meestal uit de pc van Miller. De passage in de VN-speech van de president: ‘grote delen van de wereld gaan naar de verdoemenis’ draagt Millers stempel.

Stephen Miller, door de Amerikaanse media ook wel Darth Vader genoemd, is de advocaat van de ‘Amerika first’ boodschap die het handelsmerk van Donald Trump is geworden. In de VN-speech van maandag stond, tussen al het wapengekletter, het begrip ‘soevereniteit’ centraal. De Amerikaanse president houdt niet van multilaterale organisaties. Hij is van mening dat de wereld er het best mee gediend is als elk land voor zichzelf opkomt.

Een conventionele speech

Als je het apocalyptisch gedonder en de boodschap van verdoemenis even vergeet, dan is de inhoud van Trumps speech niet zo heel anders dan de toespraken van zijn Republikeinse voorgangers, zeggen analisten. Ook zij hadden kritiek op de regimes in Venezuela, Iran of Noord-Korea en zij vonden het belangrijk om de democratische gedachte te verspreiden in landen die hen niet bevielen. ‘Wat maakt me dus bezorgd in zijn speech?’’, vraagt columnist David Ignatius in The Washington Post. ‘Net dat hij zo conventioneel was. Als Trump een oplossing voor Noord-Korea wil, dan zal hij out of the box moeten denken. Als hij een betere deal met Iran wil, dan zal hij zich moeten inspannen voor dat land.’

Trumps toespraak stelde teleur. De president van de Verenigde Staten kwam niet met opbouwende ideeën voor een nieuwe dialoog met Iran, hij had geen voorstel over hoe hij de wapenescallatie met Noord-Korea zou kunnen beëindigen, hij had geen scenario om een einde aan de dictatuur in Venezuela te maken.

Misschien was dat ook niet de bedoeling. Misschien wilde Trump met zijn populistische, apocalyptische speech alleen maar zijn kiezers thuis bereiken die waarschijnlijk vonden dat hij nog maar eens getoond heeft dat met hun land niet valt te sollen.