Dennis Bergkamp doet nu vrijwilligerswerk bij Jong Almere City: ‘Dit kwam op mijn pad, het voelde goed’

Het trippelpasje is terug op de Nederlandse voetbalvelden. Dennis Bergkamp oogt wat krommer en heeft weer wat minder haar dan tijdens zijn laatste publieke optreden van vijftien maanden geleden. Maar zijn ogen staan helder, zijn stem klinkt welluidend en zelfs wandelend dartelt de bijna-vijftiger nog steeds. De punten van zijn schoenen raken net iets eerder het gras, alsof ze de weg verkennen. Precies als toen hij excelleerde als profvoetballer tussen 1986 en 2006. ‘Qua elegantie staat hij boven iedereen’, zei Ruud Gullit recentelijk nog.

Het zijn zwarte voetbalschoenen, trouwens, ouwetjes van adidas. Het trainingspak is nieuw, op de borst het logo van Almere City. De voormalige aanvaller van Ajax, Oranje en Arsenal leidt op deze grijze dinsdag voor de tweede keer het beloftenteam van Almere City, waarvan het vlaggenschip elfde staat in de eerste divisie.

Dat kwam zo: begin deze maand werd hoofdcoach Santoni op non-actief gesteld, andere trainers schoven door. Technisch directeur Robert Maaskant zocht nog iemand voor twee trainingen per week bij Jong Almere City. Maaskant: ‘Dennis liep hier al rond, was direct enthousiast. Dit is goud voor die jonge gasten.’

Bergkamp kent de ploeg, zijn zoon Mitchel speelt erin. Hij had alle tijd om naar hem te komen kijken sinds zijn ontslag bij Ajax als assistent-coach en technisch-hartlid in december 2017. Over dat laatste wil hij niet praten, zo werd al snel duidelijk. Sowieso mag de pers lekker thuisblijven wat Bergkamp betreft. Toen de perschef vroeg wat hij aan interviews wilde doen, zei Bergkamp: ‘Ik ben vrijwilliger, moeten vrijwilligers ook pers doen? Nee toch?’

Zodoende is het rustig bij Almere City, zelfs op deze nieuwsluwe dag. Zendgemachtigde FOX moet het doen met spelersinterviews. ‘Sorry, ik heb niets te melden’, zegt Bergkamp als de FOX-verslaggever een poging waagt.

Al tijdens zijn imposante carrière verkoos hij de luwte. Maar toen hij in 2010 van Johan Cruijff een prominente rol kreeg bij diens revolutie, bleek hij wel een scherpe voetbalvisie te bezitten. Al genoot praten over Highbury, het oude, ultieme voetbalstadion van Arsenal waar hij een legende werd, immer zijn voorkeur.

Nu staat hij in een bries naast het bescheiden Yanmar stadion (capaciteit 2.500) op een kunstgrasveld 25 jonge knapen op te wachten. Van hen zal het gros de eredivisie niet halen. Er zijn alleen maar oefeningen met de bal. ‘Als je dit goed doet, met iedereen onder spanning, is het heel leuk’, zegt Bergkamp voor een rondo. Zijn ogen scannen elke aanname, maar meestal houdt hij zijn mond, op een opbeurend woord na. Pas erna praat hij met de groep, daarna vaak nog even met een speler apart. Slechts eenmaal, als hij met een nonchalante veeg achter zijn standbeen een slechte kaats corrigeert, verraadt hij dat uitzonderlijke balgevoel.

Zelfde loopje

Zoon Mitchel (20) heeft dezelfde parmantige loop, en het mondje in een o-vorm als hij de bal wil. Soms is er een fijne aanname, maar verder blijft hij wat anoniem. Als vader en zoon Bergkamp babbelen over een situatie neemt Tarik Evre de mogelijkheid te baat te pochen tegen ploeggenoten. ‘Die pass van mij was als Bergkamp op Highbury.’ Evre is 22, maar op internet blijven clipjes van Bergkamp-hoogstandjes rouleren.

Alleen Mitchel en nog wat naaste familieleden weten hoe diep de frustratie bij Dennis Bergkamp zit over zijn gedwongen vertrek bij Ajax. Hij werd weggestuurd door zijn oude ploeg­makkers Marc Overmars en Edwin van der Sar, voor wie hij mede de weg had geplaveid naar de Ajax-directie.

‘Ja, ik wist dat je kwam’, zegt hij na afloop, op weg naar de kleedkamer. Via biograaf Jaap Visser was hij op de hoogte gesteld. ‘Maar ik heb gewoon niet veel te zeggen. Behalve dat ik het heel leuk vind. Ik help graag.’

Nee, het niveau valt hem niet tegen. ‘Niveau maakt niet zoveel uit. Ik wil jongens helpen progressie te maken. Dit is trouwens best een aardig niveau.’

Niet op zoek

Hij blijft dan toch even staan op de vraag of hij het veld niet heeft gemist. ‘Dat mis je altijd. Of nou, ik had er even geen behoefte aan na wat er was gebeurd. Ik ben ook niet echt op zoek geweest. Dit kwam op mijn pad, het voelde goed, zo werkt dat.’

Hij knikt. Alsof hij wil zeggen: kom maar op met je Ajax-vraag. Die luidt: kijkt hij met trots of met een wrang gevoel naar het Ajax dat dit seizoen stuntend door Europa trekt?

‘Ik vind het mooi om te zien dat jongens die je vanaf zo (brengt zijn hand naar zijn middel) kent, heel goed spelen. Natuurlijk is er een ander verhaal. Maar ik kan dat goed scheiden. Zoveel voetbal kijk ik trouwens niet.’

Knikje ter afsluiting van het onderwerp. Hij wrijft korrels onder zijn noppen vandaan. Voor de training had hij de grasmeester gevraagd of er niet nog een echt grasveld beschikbaar was. Echt gras blijft lonken. ‘Niet dat ik hoofdtrainer wil worden, dat heb ik nooit geambieerd. En ook geen rol buiten het veld. Gewoon op het veld. In Nederland of in het buitenland.’

Hij glimlacht een nu-is-het-echt-welletjes-glimlach. Dan trippelt hij naar binnen.