Trumps gedrag is zo pervers dat je maar 1 besluit kunt trekken: hij werkt voor de Russen of vindt het leuk om te doen alsof

Telkens als de CIA, de FBI of de NSA nieuwe bewijzen van de Russische inmenging in de Amerikaanse verkiezingen aan het licht brengt, geeft president Trump de schuld aan Barack Obama of de Democraten, nooit aan Poetin of Rusland. Dat gedrag is zo pervers en zo in strijd met de Amerikaanse belangen dat je er maar één besluit uit kunt trekken: Donald Trump werkt voor de Russen of vindt het leuk om voor de camera’s de indruk te geven dat te doen.

De ontmoeting in Helsinki heeft dat besluit alleen maar bevestigd. Voor het eerst in onze geschiedenis pleegt een Amerikaanse president landverraad. Zoals alle presidenten heeft Trump gezworen dat hij de Grondwet van de Verenigde Staten zal vrijwaren, beschermen en verdedigen. Die eed heeft hij geschonden en de Republikeinen kunnen dat niet langer ontkennen of negeren. Elke Republikeinse politicus staat nu voor de keuze: Trump en Poetin, of de CIA, de FBI en de NSA?

Lees ook: Adviseurs Trump onder druk om demonstratief af te treden na top

'We dragen allemaal schuld'

Toen hij tijdens zijn persconferentie met Poetin de vraag kreeg of hij het eens was met de conclusie van zijn inlichtingendiensten dat Rusland de Amerikaanse verkiezingen heeft gemanipuleerd, viel de president zijn complete inlichtingenapparaat af. Hij zei letterlijk: "Ik zie geen enkele reden waarom het Rusland zou zijn." En: "We dragen allemaal schuld... we hebben allebei fouten gemaakt", en zei dat net het Amerikaanse onderzoek naar de Russische hackers "ons heeft verdeeld".

Ik werd echt misselijk toen ik zag hoe een Amerikaanse president zijn eigen inlichtingendiensten verloochende, de VS mee de schuld gaf voor de Russische inmenging in onze verkiezingen en doelbewust verwarring zaaide tussen enerzijds het feit dat er geen onweerlegbaar bewijs is van een samenzwering tussen zijn campagne en Rusland, en anderzijds het feit dat Rusland hoe dan ook belang had bij een nederlaag van Hillary Clinton, die een hekel heeft aan Poetin.

Ik kan me helemaal vinden in de tweet die voormalig CIA-directeur John O. Brennan na de persconferentie stuurde: "Donald Trumps optreden in Helsinki was meer dan crimineel. Het was puur verraad. Trumps uitspraken waren niet alleen stompzinnig, hij is volledig in de macht van Poetin. Republikeinse patriotten: waar zitten jullie???"

Trump is als een gek geobsedeerd door wat er tijdens de verkiezingen gebeurd is. Maar nu is hij president. Ook als hij niet heeft samengespannen met de Russen, moet hij er nog altijd voor zorgen dat ze worden gestraft voor hun inmenging en dat ze in de toekomst niet opnieuw kunnen manipuleren. Dat is zijn werk.

Trump had in Helsinki slechts één boodschap voor Poetin mogen hebben: "Je hebt niet alleen onze democratie aangevallen, maar ook de twee grote pijlers die na de Tweede Wereldoorlog de vrede in stand hebben gehouden en voor welvaart hebben gezorgd: de NAVO en de Europese Unie. Je cynische ontkenningen interesseren ons niet. Onthoud alleen dat als je dit blijft doen, wij dat als een oorlogsdaad zullen beschouwen. We zullen je dan sancties opleggen zoals je nog nooit hebt meegemaakt en we zullen alle cyberwapens inzetten die we hebben. Je kunt erop rekenen dat sommige van je intiemste persoonlijke geheimen op de voorpagina’s van alle kranten ter wereld zullen verschijnen. Is dat duidelijk genoeg?"

Hete adem in de nek

"Tussen nu en onze tussentijdse verkiezingen zullen we jullie scherp in de gaten houden", had Trump eraan moeten toevoegen. "Als je het netjes houdt, kunnen we in december 2018 opnieuw praten over alles wat je maar wilt: Oekraïne, Syrië, de Krim, wapenbeheersing. Maar tot dan zullen jij en je cyberspionnen de hete adem van de CIA en de NSA in jullie nek voelen."

Dat is wat een echte Amerikaanse president in Helsinki tegen Poetin zou hebben gezegd. Hij zou hebben begrepen dat er slechts één punt op de agenda van de ontmoeting stond. Niet de ontwikkeling van een ‘buitengewone’ relatie, wel de afschrikking van een Rusland dat zich voortdurend roekelozer en meer destabiliserend gedraagt.

© The New York Times