Kleine verrassing bij het bekendmaken van de opstellingen voor de bekerfinale: Antwerp-coach Mark van Bommel dropte Gyrano Kerk in de basis. Dribbelkont Chidera Ejuke verdween daardoor naar de bank. Ook Alexander Blessin koos voor één verrassende naam: Mathias Rasmussen kreeg de voorkeur op Amani Lazare. Voor aanvang zetten de supporters van beide ploegen de Heizel in vuur en vlam. De goesting was groot.

Mokerslag vlak voor de pauze

Ook de spelers staken meteen veel energie in de partij. In de eerste tien minuten had ‘thuisploeg’ Union het betere van het spel, weliswaar zonder échte kansen af te dwingen. Antwerp geraakte aanvankelijk niet aan het doel van Anthony Moris. Maar de eerste kansjes van de wedstrijd waren wel voor de Great Old. Een schot van Janssen werd afgeweerd door Lapoussin, de rebound van Matazo miste precisie. Ook de derde doelpoging was voor Antwerp. De Laet knikte een vrijschop van Balikwisha over de lat. Niet veel later knalde Ekkelenkampo vanop grote afstand nog op de buitenkant van de paal.

Geen reuzekansen, wel verraderlijke speldenprikken. Achteraan waren Van den Bosch en Alderweireld lange tijd baas over de snelle Amoura en de grote Nilsson. Kerk en Balikwisha zorgden voor de schaarse stroomstoten op de tegenaanval. Het veldoverwicht bleef wel voor Union. Maar eerlijk is eerlijk: de eerste helft was eigenlijk slaapverwekkend. Het venijn zat uiteindelijk in de staart. Nilsson forceerde een hoekschop en verlengde die zelf – met de hulp van de onfortuinlijke Van den Bosch – tot bij de vrijstaande Koki Machida. Met nog een handvol seconden op de klok trapte de Japanner Union op voorsprong. Een mokerslag voor Antwerp.

Tevergeefs slotoffensief

Meteen na de pauze probeerden de fans van Antwerp hun ploeg wakker te schudden met een pyroshow. De partij werd tijdelijk stilgelegd. Maar Antwerp toonde nadien wel effectief wat meer aanvalsdrang. Kerk kreeg na een splijtende pass van Janssen een uitstekende mogelijkheid, maar hij worstelde te veel met de bal. Het daaropvolgende schot van Matazo was een maat voor niets. Tien minuten later schreeuwde iedereen met een rood-wit hart om een strafschop na een contact tussen Burgess en Ekkelenkamp. Scheidsrechter Erik Lambrechts gaf geen krimp en wuifde het protest weg.

Met nog twintig minuten op de klok greep Van Bommel in. Hij gooide Bataille, Yusuf en - vooral - Ejuke in de strijd. Antwerp creëerde gewoon te weinig doelgevaar en de dribbelvaardige Nigeriaan moest daar verandering in brengen. Een halve minuut na de driedubbele wissel van Antwerp was het echter Union dat dichtbij de 2-0 kwam. Nilsson knikte een voorzet van Lapoussin over en naast. Tien minuten voor tijd kreeg Antwerp dé kans op de gelijkmaker. De hard werkende Ekkelenkamp kreeg het leer in twee tijden niet voorbij Moris, Ejuke kwam centimeters tekort om de herneming binnen te duwen. In de slotfase ging Alderweireld als vanouds vooraan staan. Antwerp speelde nu alles of niks. Lammens moest de magistrale Puertas op de tegenaanval nog van de 2-0 houden. In de vierde minuut van de extra tijd knalde Amoura oog in oog met Lammens nog onbegrijpelijk naast.

En het slotoffensief van Antwerp? Dat baarde een muis. Er komt dus geen vierde prijs in twee jaar voor de Great Old. Wel een eerste bekerwinst voor Union in 110 jaar. Dat wordt nog een lange blauw-gele feestnacht in Brussel! En Antwerp zal zijn Europees ticket voor volgend seizoen via de competitie moeten proberen afdwingen.