In zes weken tijd heeft de Amerikaanse regering ongeveer 2.000 kinderen gescheiden van hun ouders. Dat komt omdat de Amerikaanse wet verbiedt kinderen in de cel te zetten. Hun ouders komen daar wel terecht in afwachting van hun proces. Maar de kinderen komen uiteindelijk ook terecht in detentiecentra, waar ze ook in kooien lijken te zitten. Antar Davidson werkte tot vorige week in het Amerikaans detentiecentrum in Tuscon (in de staat Arizona, vlakbij de grens met Mexico), waar kinderen van illegale migranten worden vastgezet.

“Er werden me daar dingen opgedragen die ingingen tegen mijn principes”, getuigt Antar. Zo moest hij bijvoorbeeld tegen een aantal kinderen die net van hun moeder gescheiden waren dat ze niet mochten knuffelen. Dat weigerde hij.

LEES OOK. Het gezicht van het immigratiebeleid van Trump: huilende kinderen en baby’s die verse luiers krijgen in metalen kooien

Veel kinderen huilden. “Ze waren wanhopig en hielden elkaar vast omdat ze uit elkaar werden gehaald”, gaat Antar verder. Vroeger waren het vooral kinderen die zélf de grens waren overgestoken die in de centra terechtkwamen. “Zij wisten dus wat er kon gebeuren. Ze waren daarop voorbereid. Maar nu zijn het vooral kinderen die met hun ouders de grens oversteken, en die dan van hun ouders gescheiden worden, kinderen die letterlijk uit de armen van hun ouders worden getrokken. Dat is heel traumatisch voor die kinderen. Ze vertoonden dan ook tekenen van trauma, zoals dat bij ieder kind het geval zou zijn dat niet weet waar ze zelf zijn of waar hun ouders zijn.”

LEES OOK (+). Kinderen in kampen en kooien: alles wat je moet weten over Trumps migratiebeleid

En dat leidt ook tot problemen bij die kinderen. “Ze reageren dat ook af. Ik heb kinderen van vier of vijf jaar gezien die door het lint gingen, die met stoelen gooien, bijvoorbeeld. Of kinderen die medewerkers slaan. Sommige kinderen waren echt hysterisch. Ze huilden om hun moeder. Zeker ’s nachts zijn die woede-uitbarstingen erg. Vaak zijn het dan overwerkte, ongetrainde medewerkers die met zo’n uitbarsting geconfronteerd worden, terwijl zo’n situaties gespecialiseerde medewerkers vereist.”

De kinderen krijgen volgens Antar dan ook niet de juiste hulp. “Ze hebben meer nodig dan een bed en eten. Ze hebben psychische hulp nodig. Straks gaan deze zwaar getraumatiseerde kinderen naar de klaslokalen over heel Amerika.”

“Ander beeld dan hoe het er écht aan toe gaat”

Antar kreeg steeds meer gewetensbezwaren. Toen hij verplicht werd om twee broers en een zus die elkaar aan het knuffelen waren uit elkaar te halen, besliste hij er de brui aan te geven. “Daar blijven, ondanks de goede dingen die ik er deed, zou betekenen dat ik uiteindelijk ook dingen moest doen waarvan ik voelde dat ze moreel fout waren.”

Trump heeft na de aanhoudende kritiek uit binnen- en buitenland intussen een decreet ondertekend om families niet langer uit elkaar te rukken aan de grens. Maar voor Antar zelf is het dus te laat. De voormalige medewerker voegt er zelfs ook nog aan toe dat het er in de centra erger aan toe gaat dan wat de Amerikaanse regering het publiek wil doen geloven. “Er zijn mensen die de centra snel hebben bezocht, die werden rondgeleid door de organisatie zelf die wil tonen hoe ‘goed’ de centra zijn. Dat is een heel ander beeld dan hoe het er écht aan toe gaat, dag in dag uit.”