De vijfde etappe van de Tour Down Under was op papier de laatste kans voor de vluchters en dat zorgde voor zenuwachtigheid in het peloton. Het parcours leidde de renners langs een deel van de zuidkust en onder impuls van Team Sky en Jumbo-Visma werd het pak in waaiers getrokken. Op 15 km van het eind ging de storm liggen en werd het aftellen naar de sprint. Deceuninck - Quick-Step leidde de dans in de voorbereiding, Viviani voorop, met Sagan in het wiel, daarachter gevolgd door Ewan die als eerste van ver aanzette en naar de zege sprintte, voor Philipsen.

Na enkele minuten oordeelde de wedstrijdjury evenwel om Ewan te schrappen als winnaar. In de sprintvoorbereiding en het gevecht om het wiel van Sagan ging het hard, schouder aan schouder, en daarbij zou de aanwinst van Lotto Soudal iets te veel met zijn hoofd geduwd hebben richting onze jonge gouwgenoot.

“Ik heb in de sprint zelf geen misbaar gemaakt omdat ik enkele kopstoten kreeg”, aldus de twintigjarige Philipsen. “Ewan was de snelste, maar het is niet mijn fout dat de UCI-wedstrijdjury ingreep. Ik ben heel blij met de uitspraak, maar anderzijds probeer ik me in zo’n situatie ook in Ewans wereld in te leven. Het was hard tegen hard. Ik vocht op een correcte manier voor een wiel dat ik wou en dat was dat van Sagan.”

Taart in Heppen

Een eerste keer bingo dus voor Philipsen. In de schaarse profkoersen met Axel Merckx’ ploeg liet hij al zien dat hij de kwaliteiten heeft om te schitteren in de sprint én in de kasseikoersen. Maar toch schudde Helchterenaar Maarten Wynants, trainingsmakker van Philpsen, vol ongeloof het hoofd toen hij hoorde dat Philipsen de zege erfde van Ewan. “Het is me het mannetje. Eenmaal we terug zijn, wordt het een coffee ride met taart erbovenop in Heppen.”

Het was hard tegen hard, ik vocht op een correcte manier voor een wiel dat ik wou, en dat was dat van Sagan Jasper PHILIPSEN

Philipsen zelf hield een dubbel gevoel over aan zijn Australische zege. “Dit blijft voor altijd mijn eerste WorldTour-zege, al steek ik liever zelf de handen in de lucht. Ik hoop dat dit ook nog dit jaar gebeurt. Ik kwam zonder verwachtingen naar Australië. Als je sterk genoeg bent, komt het wel vanzelf. Ik was al blij dat ik meedeed met Viviani, Ewan en Sagan, toch topsprinters. Ik ben beginnen te koersen, omdat ik een beetje die held wou zijn waar ik vroeger als kind naar opkeek. Ik hoop dat ik een kleine stap in de juiste richting heb gezet. Ik trek na de Tour Down Under met een goed gevoel naar de Cadel Evans Great Ocean Road Race.”

Boze Ewan

Caleb Ewan verdween zwijgend in het busje van Lotto Soudal terwijl ploegleider Mario Aerts om uitleg zocht bij de UCI-wedstrijdjury. “Die kopstoten van Ewan zien er misschien wreed uit, maar hij kon zijn handen niet gebruiken en anderzijds doemde de nadar op. Ik vind het een heel zware beslissing.”

Voor Caleb Ewan was de ontgoocheling vanzelfsprekend groot. “Ik zat in het wiel van Sagan, maar Philipsen probeerde die plaats in te nemen en me uit het wiel van Sagan te kwakken. Ik wilde mezelf en het volledige peloton beschermen tegen een valpartij. De commissarissen luisterden niet naar ons verhaal vooraleer ze de uiteindelijke beslissing namen. Het zal toch een paar dagen duren om de ontgoocheling te verwerken”