Is de 'me, myself and I'-strategie van Mathias De Clercq wel zo verstandig?

"Het is moeilijk te begrijpen hoe iemand die de ambitie heeft om burgemeester te worden één voor één zijn mogelijke coalitiepartners uitschakelt." Het waren de woorden van politicoloog Carl Devos eerder deze week, aan het einde van het lijsttrekkersdebat van De Morgen.

Hij had net, samen met een hele zaal Gentenaars, Mathias De Clercq zowel de heer aan zijn rechterkant, Rudy Coddens (van het kartel sp.a-Groen), als de dame aan zijn linkerkant, Anneleen Van Bossuyt (N-VA), een veeg uit de pan horen geven.

Volgens De Clercq is het kartel te veel opgeschoven naar links en verkondigt de N-VA vooral ‘rechtse prietpraat’. "De enige keuze die de Gentenaar heeft, is stemmen op Mathias De Clercq", klonk het.

Een vreemde houding, vindt ook Wim Vermeersch, hoofdredacteur van het politieke tijdschrift Sampol. "Het was inderdaad heel opvallend. Vooral omdat De Clercq een kwartier daarvoor nog met bloemen gegooid had naar enkele schepenen van sp.a en Groen. Hij vindt dus duidelijk dat de huidige ploeg goed heeft gewerkt. Toch switchte hij op het einde en leek hij te vervellen in een totaal andere persoon."

Gimmick

Waarom, is volgens Vermeersch vrij duidelijk: De Clercq wil absoluut burgemeester worden en moet zich dus afzetten tegen de anderen. "Hij heeft niets te verliezen. Hij heeft het al vaak gezegd: als hij geen burgemeester wordt, dan kiest hij voor zijn job als parlementariër. Het is alles of niets. En dus moet je dat afzetten tegenover de andere partijen eerder zien als een soort van gimmick."

Of zo’n strategie een goede zet is, is een andere zaak. Bij de andere Gentse partijen wordt over de ‘me, myself and I’-strategie van De Clercq steeds meer gemord. Dat hij zijn eigen carrière centraal stelt en daarbij iedereen waar hij al jaren mee samenwerkt openlijk schoffeert, valt bij sommigen zwaar.

"Het doet pijn om te horen dat iemand met wie je jaren goed samenwerkt je plots aanvalt", zegt een Gentse politicus. "Dat heeft diepe wonden geslagen."

Ook binnen de Gentse coalitie zijn ze niet meteen opgezet met de recentere uitspraken van De Clercq. Na de aanvallen vanuit de Open Vld reageerde het kartel door te zeggen dat Mathias De Clercq geen burgemeester kan worden met hen. Waardoor voor De Clercq enkel nog de optie rechtsom overblijft: in zee gaan met N-VA en CD&V. Een optie die binnen de Gentse Open Vld toch niet als ‘droomscenario’ gezien wordt. Wat wellicht de ‘rechtse prietpraat’-quote van De Clercq op het debat vorige week verklaart.

De pot van Termont

De Clercq zelf ziet geen graten in zijn houding. "Ik kan met iedereen door een deur maar ik zeg wel waar het op staat, om te duiden hoe het speelveld in Gent erbij ligt. Die partijen zijn samen, die partij staat daar voor. Maar het gaat natuurlijk vooral over ons eigen programma. Dat willen we zo goed mogelijk duiden, en het onderscheid benadrukken. En dan is het aan de kiezer. Onze slogan is niet voor niets 'jij beslist'."

Komt ook nog bij dat De Clercq zichzelf ziet als de erfgenaam van afscheidnemend burgemeester Daniël Termont (sp.a) en ‘de hoeder van paars’. Hij liet zich al vaak ontvallen dat hij voelt dat de 45.000 voorkeurstemmen van Termont, die nu deels vrijkomen, zijn richting uitkomen.

"Lokale verkiezingen gaan ook over de smoel van die stad. Ik voel op straat dat die mensen van alle kleuren, nu Daniël op pensioen gaat, onze richting uitkijken. Naar de Gentse sociaal-liberalen als ploeg en naar mij als kandidaat-burgemeester." Al wordt dat zowel binnen als buiten zijn partij betwijfeld.

"Dat hij de erfgenaam is van paars is natuurlijk onzin", vindt ook Wim Vermeersch. "Paars was een product van twee partijen, dus is sp.a evengoed erfgenaam."

Maar het cliché klopt, meent Vermeersch. "Op 15 oktober weet niemand meer wat er voordien gezegd is. Zo gaat dat in de politiek."