STANDPUNT. Hoe wrang is het dat dergelijke kleine criminelen zo kunnen ingrijpen in de levens van kinderen, vrouwen en mannen?

Die terroristen hadden een vergelijkbaar profiel, volgens de eerste berichten, als de dader die in Trèbes en Carcassonne drie doden maakte: een nog relatief jonge man, 26, die niet bekendstond als moslimextremist maar wel voor kleine misdrijven en drugsbezit. Een kruimeldief die zich tot held wil katapulteren door met de IS-vlag zwaaiend mensen te vermoorden. Het vaste patroon, met andere woorden.

Hoe wrang is het dat dergelijke kleine criminelen zo kunnen ingrijpen in de levens van kinderen, vrouwen en mannen? Zijn dit de grote vijanden tegen wie wij de rug moeten rechten, tegen wie we ‘niet mogen toegeven of zwichten’, die we niet mogen laten winnen?

Jawel dus, het is niet anders. Vanuit de voedingsbodem van een extremistische vertakking van de islam zijn het zulke, veeleer marginale figuren die in Brussel, Nice, Londen, Parijs en München voor bloedvergieten zorgden en die hele landen in permanente staat van alarm houden.

De dader van deze aanslag heeft wat dat betreft voor een pijnlijk goede timing gezorgd. We waren net zo ver dat het wat minder mocht, met een verlaging van het dreigingsniveau van 3 (ernstig) naar 2 (gemiddeld) eind januari en met minder militairen op straat. Het OCAD, orgaan voor de dreigingsanalyse, stelde toen dat het zelfverklaarde kalifaat van IS verdwenen was, dat IS aantrekkingskracht verloren heeft en dat er recent in Europa geen aanslagen meer gebeurd waren die door IS werden opgeëist. “De kans op een aanslag is minder waarschijnlijk geworden”, was de conclusie.

De beslissing zal wel juist geweest zijn, maar ‘minder waarschijnlijk’ betekent helaas niet dat niet op elk moment opnieuw zo’n gestoorde figuur zo veel leed kan aanrichten in de levens van mensen als Beatrice de Lavalette.