Evi Heyndrickx dronk jarenlang te veel alcohol: “Op vrijdag was het altijd aperotijd. Niet één of twee, maar vier, vijf of zes glazen per uur”

“Wil jij nog een tas koffie? Ik ga nog een koffie pakken. Ja, da’s de nieuwe verslaving, hé. Als ik zeg dat ik er twintig per dag drink, zal ik er niet ver naast zitten.”

De koffie zal er wel voor iets tussen zitten, maar Evi Heyndrickx – vuurrode krullen, nog rodere nagels, armen getatoeëerd – ís ook gewoon zo: ze vertelt niet, ze déndert. Ze lacht luid, schudt haar krullenbos, pakt nóg een koffie en dendert voort. Over haar dagjob als ambtenaar bij het departement Omgeving, afdeling Dierenwelzijn. Over de comedyshow die ze heeft gemaakt. Over de Bacardi-cola’s van zanger Bart Herman. En over die schaamtevolle periode waarin ze rosé per drieliterkarton dronk.

“In het weekend dronk ik drie avonden vollenbak, maar altijd in gezelschap. En in de week dronk ik niet. Ik vond dat niet problematisch”

Heyndrickx wordt, in haar industriële loft in Rumst, enkel overstemd door het keffen van Sushi en Iubi – pomeriaan en yorkshireterriër des huizes. “Hoor je dat? Dit is de ruimte waar ik leef, werk, kook en slaap. Het geblaf van die honden was destijds ook een goeie reden om te drinken. Dan ging ik in het strijkkot zitten om even tot rust te komen. Met een groot glas. Ik verdoofde liever mezelf, dan dat ik die beestjes zou verdoven – ik werk tenslotte voor Dierenwelzijn.” Ze lacht luid, en ze neemt nog een slok koffie.

LEES OOK. Hoge Gezondheidsraad wil alcoholverbod tot 18 jaar, maar krijgt meteen kritiek

Heyndrickx heeft al haar alcoholinzichten gebundeld in haar boek Alcohol Alarm! Ze catalogiseert een aantal alcoholpersoonlijkheden. Weet jij bijvoorbeeld of je een Mary Poppins bent – een extravert type dat nóg socialer en overenthousiast wordt van de drank – dan wel een Nutty Professor – een introvert die onder invloed alle remmingen losgooit? Ze zet uiteen wat zij de “highway to help” noemt: van het lezen van boeken als deze, over het volgen van sobere influencers op sociale media, tot aansluiting bij de AA en opname in rehab.

Ik drink, dus ik ben

Maar vooral: ze laat 28 mensen aan het woord over hun relatie met alcohol. De opticien die op een dronken avond op haar zestiende werd verkracht en daarna alleen maar verder vluchtte in de drank. De vrouw die de porto tijdens het koken liet varen, maar wel zeer bewust op gezette tijden nog iets drinkt. Acteur Dominique Van Malder die vindt dat hij lang genoeg heeft geleefd volgens het adagium ‘Ik drink, dus ik ben’. Zanger Bart Herman, die een probleem ontwikkelde dankzij de goedkope rum-cola’s in de kantine bij de para’s. Die getuigenissen lardeert ze met het verhaal van haar eigen ongezonde relatie met alcohol. Een relatie die toxisch werd in de coronaperiode.

“Na mijn maagoperatie kón ik niet veel meer eten. Dus veranderde mijn beloningssysteem. In plaats van veel te eten, ging ik veel drinken. Want zo trainen we onszelf. Hard gewerkt? Stress? Dan verdienen we een beloning”

“Ik ben een sociaal dier. Ik wil altijd onder de mensen zijn, ben altijd op zoek naar prikkels. Ik heb mijn job als Vlaams ambtenaar, die me zekerheid geeft, en ’s avonds stond ik altijd op de planken, in het Zeemanshuis en het Fakkeltheater in Antwerpen. Na de voorstellingen stonden de pinten altijd klaar. Op vrijdag was het altijd aperotijd. Niet één of twee, maar vier, vijf of zes glazen per uur. Ik heb mijn fase gehad van bier in stijlvolle fluitglazen, ik heb mijn gin-tonicfase gehad en ik heb mijn cavafase gehad. In het weekend dronk ik drie avonden vollenbak, maar altijd in gezelschap. En in de week dronk ik niet. Ik vond dat niet problematisch. Ik zag mezelf als een goeie, getrainde drinker. En ik was er trots op.”

(Lees verder onder de foto)

“Ik heb ook een gastric bypass gehad. De impact daarvan op alcoholgebruik wordt onderschat. Ik woog ooit 100 kilo. En ik was een emo-eter, al wist ik het niet. Na de maagoperatie kón ik niet veel meer eten. Dus veranderde mijn beloningssysteem. In plaats van veel te eten, ging ik veel drinken. Want zo trainen we onszelf jarenlang. Hard gewerkt? Stress met de kinderen? Dan verdienen we een beloning. In mijn geval: cava.”

Spaghettisaus

“Dan moesten we allemaal in lockdown. Gedaan met gaan werken op kantoor. Gedaan met op de planken staan. Gedaan met sociaal dier zijn. Ik gleed weg. Als ik spaghettisaus maakte, nam ik er een glaasje bij. Maar ik ging almaar vroeger en vroeger koken. Op den duur was mijn spaghettisaus ’s middags al klaar en had ik al een fles cava op.”

“Ik besloot om een maand niet te drinken. Vroeger lachte ik daarmee. Tournée Minérale? No way. Ik ben jarig op 1 februari. Nu deed ik het toch. En dat ging vlot, zonder problemen. Maar ik kreeg geen schouderklopje. Misschien had ik dat toch wel verwacht. En dan, van de ene dag op de andere, bereikte ik de bodem. Rock bottom. Er waren strubbelingen op het werk en strubbelingen thuis. Ik deed alles tegelijk, als een octopus met zestien armen. Ik voelde me opgebrand, ik voelde me geïsoleerd, ik kreeg paniekaanvallen. En ik had alcohol nodig.”

LEES OOK. Ze zijn fruitig en zoet, maar niet onschuldig: de nieuwe generatie fruitbieren

“Drie dagen lang ging het helemaal fout. Niks gegeten, alleen maar gedronken. Rosé, per drieliterkarton. Terwijl ik daar een hékel aan heb. Mijn papa had een alcoholprobleem, en rosé was zijn drank. Ik had daar altijd op neergekeken. Maar ik denk dat ik hem toen voor het eerst begreep. Hij was brandweercommandant. Hij heeft verschrikkelijke dingen gezien, maar nooit psychologische begeleiding gekregen. En toen ging ik dus ook aan de rosé.”

Foute boel

“Op dat moment dronk ik om er niet meer te zijn. Ik ga het nooit vergeten. Het was 24 december 2021, we zouden kerst vieren met de familie, en ik zat op de rand van mijn bed, met een glas wijn. Sinds die dag heb ik niks meer gedronken. Ik heb een mobiel crisisteam aan huis laten komen. Ik ben naar mijn huisdokter gestapt. Ik ben bij de AA gegaan. Bij de Anonieme Alcoholisten zeggen ze dat je stoppen met drinken dag per dag moet aanpakken. Tegelijk wordt er eigenlijk van je verwacht dat je je engageert om nooit meer te drinken. Ik kan dat niet. Ik zeg niet dat ik nooit meer zal drinken. Ze zijn er veel minder, maar er zijn na tweeënhalf jaar nuchterheid nog altijd momenten dat ik de drang voel. Ik bekijk het nu per zes maanden.”

“Ik heb geleerd dat er zoveel high functioning alcoholics zijn. Mensen die een mooi gezin en een goedbetaalde job hebben en drie keer per jaar op reis gaan. Maar die wel ’s avonds langs de winkel passeren voor een fles whisky”

“Ik zal ook nooit tegen jou zeggen dat je niet meer mag drinken. Wie ben ik om dat te doen? Ik ben geen anti-alcoholgoeroe. Er is niks mis met een glas met vrienden. We drinken voor de gezelligheid, om te vieren, en dat doen we al eeuwen. Maar als je drinkt als copingmechanisme, om om te gaan met de moeilijkheden in je leven, dan weet je dat het foute boel is. Het is wat ik deed. En ik bedacht me: ik kan toch niet de enige zijn? Vandaar kwam het idee voor mijn podcast, Alcohol Alarm!. Het was een van de bordjes die ik in de lucht aan het houden was: leren podcasten. Het was een oefening: waar ben je mee bezig? Wel: stoppen met drinken.”

Roze wolk

“Dus maakte ik er een podcast over. En verrassend genoeg kwam het ene na het andere verhaal naar boven. Van mannen, vrouwen, ouderen, jongeren. En uiteraard klopt het beeld niet meer, van de alcoholist aan de rand van de maatschappij, die niet voor zichzelf zorgt. Ik heb geleerd dat er zoveel high functioning alcoholics zijn. Mensen die een mooi gezin en een goedbetaalde job hebben en drie keer per jaar op reis gaan. Die alle ballen in de lucht houden, maar die wel ’s avonds langs de winkel passeren voor een fles whisky, en de lege fles ’s ochtends stiekem in de glasbol dumpen. Die onder de radar blijven, omdat ze naar buiten toe alles goed doen.”

“Van de ene dag op de andere bereikte ik de bodem. Rock bottom. Er waren strubbelingen op het werk en strubbelingen thuis. Ik voelde me opgebrand, ik voelde me geïsoleerd, ik kreeg paniekaanvallen. En ik had alcohol nodig”

“Ik heb geleerd dat er verschillende fases zijn in de ontwenning. De eerste drie dagen, waarin je de alcohol uit je systeem moet krijgen, zit je in de crashfase. Daarna komt de roze wolk: de fase waarin je blij en trots bent, waarin je veel energie hebt en alles aankan. Maar dan komt de muur. De fase waarin je zegt: waar ben ik nu eigenlijk mee bezig? Waarom doe ik dit?”

(Lees verder onder de foto)

“Het ligt in het verlengde van de vraag waarom je wél dronk? Wat was het dat je wilde verdoven? Ik ben zelf in mijn alcoholverleden gedoken. Ik was altijd een plezierdrinker. Maar ik heb ook foute relaties gehad. En ik denk dat ik bij de laatste ben overgegaan naar copinggedrag. Ik heb ontdekt dat ik me wel voordoe als een blitse rode Ferrari, maar dat ik in een relatie telkens verander in een volgautootje uit de koers. Ik ben een pleaser. Ik zoek naar bevestiging. Als ik die niet krijg, wil ik verdoven. Ik ben een perfectionist, wil de dingen te goed doen. Dat zorgt voor uitstelgedrag, voor frustratie, dus voor zin in verdoving.”

Toverformule

“Die frustraties en obstakels zullen zich blijven aandienen. De vraag is hoe je ermee omgaat zonder alcohol. Mij helpt het om ademhalingsoefeningen te doen, een boek te lezen, koffie te drinken – trouwens, wil jij nog een tas? Echt waar, het zijn de kleine dingen. Zoek afleiding, maak je hoofd leeg, ga wandelen, bel iemand. Maar ga niet in de zetel zitten huilen omdat je niet mag drinken. Het is geen toverformule, hé. Het is een puzzel die je zelf moet leggen.”

“Ik heb ontdekt dat ik me wel voordoe als een blitse rode Ferrari, maar dat ik in een relatie telkens verander in een volgautootje uit de koers. Ik ben een pleaser. Ik zoek naar bevestiging. En als ik die niet krijg, wil ik verdoven”

“Ik zit veel beter in mijn vel, nu. Ik geloof meer in mezelf, ik hoef niks meer te verdoven. Ik kan genieten van de kleine gelukjes. Zoals de honden die nu even stil zijn – hoor je het? Maar ik ben mijn puzzel ook nog aan het leggen. Binnenkort ga ik mijn comedyshow – Imperfectionista – opvoeren. Dat wordt een uitdaging. Toneelspelen vroeger, dat was: nuchter blijven tot ’s avonds. Om na de voorstelling in de cava te vliegen. Nu zal ik die adrenaline op een andere manier moeten opvangen. Ik zal íéts moeten doen, als ik na de voorstelling thuiskom. Mijn sociale media onderhouden. Het huishouden doen. Koffiedrinken. Jij nog een tas?”

LEES OOK. Je wil niet helemaal stoppen, maar wil toch minder drinken: hoe begin je er aan?