Drie schapen doodgebeten: “Hopelijk was het een wolf, want het alternatief is veel gevaarlijker”

Drie doodgebeten schapen en in alle hoeken van de wei een hoop schapenwol: de schapenwei van Ronald Heynen uit Weelde zag er zondagmiddag, toen zijn vrouw hun drie levenloze schapen vond, niet echt fraai uit.

Het was meteen duidelijk dat de arme beestjes waren doodgebeten. Maar wie of wat de dader was, is nog koffiedik kijken. Eigenaar Ronald, die de schapen als hobby hield, ging meteen uit van een wolf, omdat de verwondingen vrij zwaar waren.

Een van de drie beestjes had een grote hap uit de schouder, het andere werd op de buik zwaar gekrabd. Het derde schaap zag er op het eerste gezicht minder toegetakeld uit, maar er zat nog schuim op de bek, wat verklaarde dat ze haar best had gedaan om zich te verzetten. Zij het zonder succes.

Strottenhoofd geperforeerd

Jan Loos van vzw Landschap en de website welkomwolf.be, die gisterochtend werd opgetrommeld, vreesde aanvankelijk ook dat dit het werk van een wolf was.

Maar hij veranderde van mening toen hij ter plaatse kwam. “De manier waarop de schapen gedood zijn, is na een eerste blik niet typisch voor de wolf”, zegt hij. “Wolven happen meteen naar de hals. Ze wurgen hun prooi zo snel mogelijk. Het is niet duidelijk of deze schapen wonden aan hun hals hebben. Dus de kans dat het een hond was, is groter.”

De medewerker van het Instituut voor Natuur -en Bosonderzoek (INBO), die later op de dag DNA-stalen kwam afnemen, dacht hetzelfde. Maar toen hij de schapen onderzocht, werd wel duidelijk dat er toch in de hals gebeten werd. Door de schapenwol was het niet zichtbaar, maar de strottenhoofden van de schapen zijn volledig geperforeerd.

En toch blijft een grote hond meer waarschijnlijk. “Er werd in de hals gebeten, maar net zo goed in de kuiten en in de nek”, zegt Jan Loos. “Dat doen wolven vrijwel nooit. Als zij hun prooi gedood hebben, gaan ze meteen naar het hart en peuzelen ze verder. Deze schapen zijn niet opgegeten. Ook de krabsporen op de buik van het ene schaap geven bijna zekerheid dat het een hond was die uit razernij is beginnen bijten en krabben. Wolven doen dat niet.”

Maar het tegendeel kan nog altijd worden bewezen. “Een rondzwervende wolf, uit bijvoorbeeld Spanje of Duitsland, die op zoek was naar een gebied om zich te settelen en onderweg een hapje wilde eten, kan opgeschrikt zijn geweest door een voorbijrijdende auto”, gaat Loos verder. “Dat kan verklaren waarom de schapen niet volledig zijn opgegeten. Die wolf is ondertussen allang terug vertrokken.”

Onzekerheid

“Eigenlijk is het voor de buurt beter dat het een wolf zou zijn”, aldus Loos nog. “Want die zie je waarschijnlijk niet meer terug, en bovendien: wolven zijn beschermd en de schade die ze aanrichten wordt vergoed. Maar als het om een hond gaat, moeten er meer alarmbelletjes gaan rinkelen. Dat wil zeggen dat er, waarschijnlijk niet ver van hier, een grote hond zit met voldoende kracht om drie schapen dood te bijten. We mogen niet vergeten dat alle honden afstammen van wolven en dus hetzelfde instinct hebben.”

Buurman Ronny Stabels, die zelf ook schapen hoedt, heeft het niet met die theorie. “Het stelt mij allesbehalve gerust als hier zo’n gevaarlijke hond zou rondlopen. Niet alleen voor mijn schaapjes en bordercollie, maar ook voor mijn kinderen die in de tuin spelen. Het is best dat ik het gemeentebestuur op de hoogte breng”, klinkt het.

Het DNA-onderzoek zal uitsluitsel moeten geven: was het een rondzwervende wolf of een bloeddorstige hond? Het resultaat zou nog twee tot drie maanden op zich kunnen laten wachten.