Nee, hoe we achteraf ook ons best deden, geen enkele Genkie liet zich ertoe verleiden om het woord ‘titelfavoriet’ in de mond te nemen. “Maar dit is wel een sleutelmoment”, onderstreepte kapitein Trossard het belang van de overwinning. Voor de Maaslander eindigde de partij in mineur na een trap van Carcela op zijn kniegewricht. “Maar dat is gewoon een contactletsel. We hebben nu meer dan een week de tijd om Gent voor te bereiden. Tegen die tijd zal ik wel hersteld zijn. Fantastisch toch. We zetten Standard op acht punten. Ik ga niet zeggen dat dit een definitieve kloof is. Maar het zou voor ons toch een enorme teleurstelling betekenen, als we hen nu nog laten terugkomen. Trouwens, het zijn niet alleen die drie punten. Het is ook de volwassen manier waarop wij hier ons spel zijn komen opdringen die ons een boost geeft. Genk had hier zeven jaar niet meer gewonnen. Dan is dit natuurlijk een geweldig moment. Nu is het een kwestie van de focus te behouden. Lukt ons dat ook in de resterende vijf matchen, dan wordt het moeilijk voor de concurrenten om ons nog bij te benen.”

Enig minpuntje voor Trossard: hij had een wereldgoal kunnen maken maar trof de deklat. “Dat zou één van mijn mooiste doelpunten ooit zijn geweest. Jammer.”

Waarna Leo, net als veel van zijn collega’s, een lofzang afstak over Heynen. Meer dan terecht. Bryan is in deze play-offs één van de onbetwiste toppers. Samen met Malinovskyi en Berge heerste hij op het middenveld. Maar hij deed meer dan dat. Hij scoorde en liet scoren. Achteraf maakte hij het bekende L-gebaar met de vingers van zijn hand. Een attentie voor vriendin Leen, die de partij gevolgd had vanuit de tribune. “Een doelpunt, een assist en heel veel duels gewonnen, ja, ik kan terugblikken op een geslaagde avond”, blikte de Opitternaar, genietend met volle teugen, terug op zijn avondje Sclessin. “Ik zit dicht bij mijn topniveau. Niet abnormaal, denk ik. Dit soort matchen tegen topploegen brengt het beste in een voetballer naar boven. Alleen spijtig dat we op het einde nog die tegengoal slikten, we waren nog even onoplettend.” Dat noemen ze dus een perfectionist. Maar laat je niet misleiden, ook Bryan had genoten van de sfeer achteraf in de kleedkamer. “Dieumerci (Ndongala) heeft naar goede gewoonte de boel weer in brand gestoken. Nog iets nadrukkelijker dan na onze overwinning tegen Club.”

Een intro op het titelfeest? “Euh, we zijn pas halfweg. Er kan nog veel gebeuren. Maar de druk ligt bij de achtervolgers en dat is effectief een heerlijk gevoel.” (rco)