Direct naar artikelinhoud
WedstrijdverslagEngeland op het WK

Voer voor hunkerend Engeland

Engeland, al zo lang zonder hoofdprijzen, plukt de dag. Na de 6-1-zege op het armoedige Panama, met een hoofdrol voor Harry Kane, gingen alle remmen los. ‘Dit kan een levensveranderend toernooi worden.’

Harry Kane legt aan vanaf elf meter en zal de bal voor de 2-0 snoeihard in het kruis jagen. Hij maakte tegen Panama drie doelpunten.Beeld AP

Beelden van zingende Engelsen op pleinen en in pubs. Pogoënde mannen en dansende vrouwen in witte en rode shirts, drie leeuwen op de borst, bier in het glas of door de lucht. Wijken met de wapperende Union Jack, de nationale vlag, voor elk raam.

Hier en daar ging zelfs al een plastic replica van de wereldbeker rond. De beker die al 52 jaar naar huis moet komen, want voetbal is een Britse uitvinding, menen de Engelsen.

Zes keer schalde zondagmiddag het misschien wel meest aanstekelijke voetballied ‘It’s coming home, football’s coming home’ door het stadion in Novgorod en waarschijnlijk ook door heel Engeland, want 6-1 werd het voor Engeland tegen Panama. Vijf treffers vielen al voor rust: tweemaal Kane, tweemaal Stones en een van Lingard. Vooral het doelpunt van die laatste, de 3-0, veroorzaakte een kleine aardbeving. De ongrijpbare Lingard combineerde met Sterling en krulde daarna de bal in de kruising met een kus van de lat onderweg.

De meest curieuze goal was de laatste. Kane ging diep en kreeg pardoes een schot van Loftus-Cheek tegen zijn hak. Met een absurde curve zeilde de bal over de arme Panamese doelman Penedo. Kane stond voor 95 procent buitenspel, maar zijn voet niet, dus kreeg de treffer de goedkeuring van alle scheidsrechters.

Er gingen wél 25 passes aan het geluksdoelpunt vooraf, meldde The Guardian. Een record op een WK, zoals het records regende. Dat Engeland nooit eerder zo vaak scoorde op een landentoernooi, was het meest significante.

‘Six and sailing’, kopte The Sun. ‘It’s coming home’, wist The Daily Mirror al.

In de doorgaans nuchtere BBC-studio zaten oud-spelers Lineker, Shearer, Ferdinand en Lampard de jubelstemming bepaald niet te temperen. ‘Sprankelend!’ (Shearer), ‘fantastisch!’, (Ferdinand), ‘briljant!’ (Lampard), ‘subliem!’ (Lineker) klonk het bij rust.

Na afloop stelde oud-spits Shearer over de laatste van Kane: ‘Als dat soort ballen er ook ingaat, dan kan dit een levensveranderend toernooi worden. Dan kun je terugkomen met de wereldbeker en de topscorerstitel.’

Engeland, dus al zo lang zonder hoofdprijzen, plukt de dag even innig. Vergeten is alweer het eerste groepsduel waarin de Engelsen op het nippertje Tunesië (2-1) versloegen door een tweede treffer van Kane, die nu dus op vijf doelpunten staat.

De tabloidpers sloeg erna als vanouds aan het graven, poken en opblazen, maar de onervaren bondscoach Southgate bleef doodkalm. Zo schoof hij de kritiek dat Engeland te laat afreisde van het trainingskamp in het betrekkelijk koele Repino naar de verzengende speelstad Novgorod glimlachend terzijde. ‘Dit is ons plan en daar houden we ons aan.’

Met een modieus 5-3-2-systeem en door te kiezen voor een ander type speler heeft Southgate Engeland dynamischer gemaakt. Waar in het verleden gebouwd werd op statische strategen en lange krachtpatsers, stelt Southgate veel jonge spelers met rappe, handige voeten (Lingard, Sterling, Loftus-Cheek, Alli, Trippier en Walker) op achter de onverstoorbare Kane.

Southgate was op het EK’96 in eigen land de schlemiel door een strafschop te missen, waardoor Engeland de finale misliep. Misschien dat hij daarom de voorbije vier weken eindeloos aan standaardsituaties sleutelde. Met resultaat: zes van de acht Engelse goals komen eruit voort. Middenvelder Loftus-Cheek tegen de BBC: ‘We hebben ongelooflijk veel getraind op bijvoorbeeld verschillende looproutes om de tegenstander te verrassen. Het is een enorme factor geworden.’

Wie de treffers bestudeert, ziet slimme blocks, diverse loopacties, uitstekende sprongtiming en perfect aangesneden trappen. Panama werd er zo wanhopig van dat het de Engelse luchtmacht met Kane en Stones op zeker moment als kooivechters te lijf ging, resulterend in een tweede strafschop voor Kane. De manier waarop de aanvoerder beide buitenkansjes snoeihard in de linkerkruising joeg, oogde ook al ingestudeerd.

Er kan trouwens best schoonheid zitten in het scoren uit een dood spelmoment. De 4-0 kwam voort uit een vrije-trapvariant over vijf schijven die met Oostblokachtige discipline en accuratesse werd uitgevoerd.

Natuurlijk is Panama geen grootmacht. De gezamenlijke transferwaarde van die ploeg bedraagt 8 miljoen euro, de meeste Engelse internationals verdienen dat met gemak in een jaar. Maar ja, meenden de Engelse commentatoren, Panama bleef tegen België nog een helft lang op de been, waar Kane’s leger ze direct opblies.

Enig minpunt: de tegentreffer van de 37-jarige Felipe Beloy. Engeland staat daardoor in punten en doelsaldo exact gelijk met België, omdat dat weer makkelijker van Tunesië won. Bij een gelijkspel in het onderlinge duel geeft het minste aantal kaarten de doorslag, Engeland staat er iets beter voor (2 gele kaarten, om 3 voor België). Wordt dat ook gelijk, dan wordt via loting de nummer één van de groep aangewezen. Het is overigens goed mogelijk dat de tweede plaats in de poule een op papier eenvoudiger route biedt.

In de nabeschouwing was het allemaal slechts een voetnoot. Shearer: ‘Eindelijk zit er vertrouwen in de ploeg. Dat heb ik al jaren niet gezien.’ Linksback Young: ‘Deze ploeg is onvoorstelbaar wat kwaliteit betreft, maar ook hoe we met elkaar omgaan. Iedereen traint en speelt met zelfvertrouwen. Iedereen wil de bal.’

Southgate trapte resoluut op de rem. ‘Ik ben niet blij met ons optreden. Ik vond het begin niet goed en het tegendoelpunt op het laatst ook niet. Ik denk dat het middenstuk wel aardig goed was.’ Grijnzend: ‘Goed, nu ben ik hyperkritisch. Ik heb 35 minuten echt heel goede dingen gezien. Maar het is zaak altijd de controle te houden.’