Direct naar artikelinhoud
DM zapt

Wat opvalt als je een dagje naar Viceland kijkt: de preoccupatie met drugs

Presentator Krishna Andavolu bespreekt in ‘Weediquette’ de war on drugs.Beeld rv

In DM ZAPT zet de tv-redactie van De Morgen de blik op oneindig. Vandaag: Han Lips over hoe alle programma’s op Viceland (ergens) over drugs gaan.

Curieuze zender is dat Viceland toch. Bestaat al twee jaar, maar is om een of andere reden nooit een echt ankerpunt in ons zaprondje geworden. Terwijl er af en toe best wat boeiends te zien is: een fraaie arthousefilm, een onthullende reportage uit een ver land of een onverwachts boeiende documentaire.

Misschien moesten we het gewoon eens een kans geven. Dus terwijl de rest van de wereld zich met de brexit bezighield, keken wij een hele dag naar Viceland.

Een halfuur Bob Ross bleek minstens zo hallucinant als een kookshow over wiet

Wat meteen opviel, was de preoccupatie met drugs. Dat begon al 's middags, met vier achtereenvolgende afleveringen van het programma Weediquette. Dat programma was interessanter dan de titel deed vermoeden: de miljarden dollars kostende war on drugs, en alle daarbij horende hypocrisie, bleek ruim genoeg invalshoeken te hebben voor twee uur televisie.

Een stuk meliger werd het 's avonds bij Bong Appétit, een show waarin topchefs gerechten maken met wiet erin. Aardig, maar ook wat kinderachtig, met name ­omdat presentator Abdullah Saeed permanent knetterstoned is.

Toen er nog twee documentaires over ketamine volgden, waren we wel een beetje klaar met de geestverruimende middelen, niet wetend dat het hoogtepunt nog moest komen.

Bob Ross is terug

Viceland heeft kennelijk de rechten op de 31 seizoenen van The Joy of Painting weten te bemachtigen, want om 23.00 uur was cultheld Bob Ross weer op de buis alsof het 1989 was. A Pretty Autumn Day heette de uitzending waarin Ross een herfsttafereel schilderde zoals alleen hij dat kan. Een berg, veel wolken en op de voorgrond een dennenboom: “Our little friend.

Ross bleek nog precies zo'n hypnotiserende stem te hebben als we het ons herinnerden en het schilderij dat hij maakte was even kitscherig als al die andere. En toch had de show nog niets aan kracht ingeboet: een halfuur Bob Ross bleek minstens zo hallucinant als een kookshow over wiet.