Direct naar artikelinhoud
column

Wie zou mij als sessie­muzikant mogen inhuren? Harry Styles, Toto of Phoenix?

Wie zou mij als sessie­muzikant mogen inhuren? Harry Styles, Toto of Phoenix?
Beeld Bob Van Mol

StuBru-presentator Stijn Van de Voorde loopt elke week voor de muziek uit.

Volgens Aristoteles dient muziek tot verstrooiing en opvoeding, tot de bevrijding der ziel van de hartstochten. Op deze manier wil de Griekse filosoof kortweg aangeven dat hij niet vies is van een streepje muziek.

Spijtig genoeg bespeel ik zelf geen enkel instrument op een manier die door anderen als ‘aangenaam’ wordt ervaren. De Heer schonk het uiterst zeldzaam mu­zikaal talent veertig jaar geleden liever aan anderen. De wereld zal nooit beter klinken dankzij mij. Tot zover de keiharde realiteit waarmee ik probeer te leven.

Spijtig genoeg bespeel ik zelf geen enkel instrument op een manier die door anderen als ‘aangenaam’ wordt ervaren

Waar­schijn­lijk voel ik daarom zo veel respect voor alle mensen die – op muzikaal vlak – wel hun steentje bijdragen. Ze vullen dagelijks onze Belgische podia. Harry Styles speelde vrijdag in het Sport­paleis. Zondag zien we Toto in Vorst en volgende week is het aan Phoenix in de AB. Aanvankelijk stonden de Parijze­naars ook in Vorst geprogrammeerd, maar dat concert werd wegens een (onbe­grijpelijk) gebrek aan interesse verplaatst. Een vriend stelde me afgelopen week een interessante vraag: wie mag jou als sessie­muzikant inhuren (mocht je tóch een instrument beheersen)? Harry Styles, Toto of Phoenix?

Phoenix lijkt de meest voor de hand liggende keuze. Ik ben zeer vertrouwd met de hits en de album­tracks van de Franse band. Tijdens hun concerten spat de energie van het podium. Een bende hipsters die op stijlvolle en geloofwaardige wijze haar eigen sound brengt: dat klinkt aanlokkelijk.

Anderzijds wil je geen deel uitmaken van een aftakelende band die geen grote zalen meer vult. Iedereen wil van een kleine naar een grote zaal verhuizen, maar de omgekeerde richting voelt wat zielig aan. Bovendien twijfel ik aan een leven in skinny jeans (of andere ongemakkelijke, aansluitende designer­kledij). Een volledige avond zonder trainings­broek lijkt me op dit ogenblik onrealistisch. Muziek speelt een belangrijke rol in mijn leven, maar ik geef er mijn comfort niet voor op.

Bij Toto draag je wat je wilt. Dat blijkt uit alle groepsfoto’s. Vooral ‘Africa’ is volledig terug van nooit weg­geweest. Het nummer (uit 1982) kwam vorig jaar plots als hoogste nieuwkomer binnen in De tijdloze. Studenten zingen het op feestjes woord voor woord mee. Via Spotify ontdekken ze andere unieke, cheezy klassiekers van de band. Geen kwaad woord over ‘Hold the Line’ en ‘Stop Loving You’. Anderzijds weet ik niet of een tourbus vol pensioen­gerechtigde sessie­muzi­kan­ten met gouden kettingen en haar­implantaten mijn levenskwaliteit verbetert. Ik kijk niet uit naar de scherpe geur van after­shave én oude­mannetjes­zweet na een concert. Dan maakt de euforie snel plaats voor genadeloze misselijkheid. Waarom kopen mensen trouwens een ticket voor Toto? Zou het een combinatie van jeugd­sentiment, ironie en een onweerstaanbare drang naar Knuffel­rock kunnen zijn? Wil ik daar deel van uitmaken?

Harry Styles maakt niet de meest gelaagde mu­ziek, maar hij beleeft ongetwijfeld wel de tijd van zijn leven

Harry Styles klinkt niet als de meest politiek correcte keuze, maar mijn voorkeur neigt toch in zijn richting. Elke avond voor een volle, dol­enthousiaste zaal spelen, lijkt me heel plezant. Die jongen maakt niet de meest gelaagde mu­ziek, maar hij beleeft ongetwijfeld wel de tijd van zijn leven. Ik zie hem daar nog staan in dat filmpje, op de catwalk tussen de Victoria Secret-modellen. Zijn sessie­muzikanten profiteren mee in zijn schaduw. De gemiddelde pop­rock nemen ze er met plezier bij. Later, als ze oud en grijs zijn, kunnen ze nog steeds terecht bij Bon Iver of Fleet Foxes. Ze luisteren in hun vrije tijd wel naar progressieve jazz en experimentele kraut­rock.

Het zijn zorgen voor een ander leven. Voorlopig blijft de interesse in mijn diensten als sessie­muzikant eerder beperkt. Het feit dat ik geen enkel instrument be­heers, zal altijd een van de voornaamste struikelblokken blijven. Toch kan het geen kwaad om af en toe even stil te staan bij een hypothetische vraag. Wie weet voel ik dadelijk de onweerstaanbare drang om plots basgitaar te leren spelen! Ik hoop eigenlijk van niet.

Ik moet straks dringend naar de Colruyt en de Hubo.

En het leven is al druk genoeg.