Na enkele moeizame edities lijkt de Ronde van Limburg opnieuw de wind in de zeilen te hebben. Zo verlengde start- en aankomstplaats Tongeren enkele maanden geleden de verbintenis met organisator SMB Organisation met nog eens zes jaar. Bovendien trok het met sanitairbedrijf Geberit en wedkantoor Ladbrokes respectievelijk een titel- en hoofdsponsor aan. Om het fraaie lijstje winnaars van de jongste edities (van der Poel, Leukemans, Dehaes, van Aert) verder aan te vullen, trok sportechnisch organisator Mark Vandereyt de voorbije maanden alle registers open om de Ronde van Limburg een nog attractiever koersverloop te geven.

“Net als vorig jaar blijft Borgloon ons Rondedorp”, verklapt Vandereyt. “De buurgemeente van Tongeren krijgt dit jaar echter een nog prominentere positie in de finale. Die finale moet losbarsten vanaf kilometerpaal 120, wanneer de stenen van Horpmaal naderen. Voordien gaat het veelal over brede, glooiende wegen. De belangrijkste obstakels gedurende de eerste drie uren van de wedstrijd blijven de Slingerberg en de dubbele doortocht over de kasseien van Alden Biesen, gevolgd door de daaropvolgende Keiberg. De Glinberg in Vliermaal en de Letenberg in Bilzen moeten we deze editie noodgedwongen links laten liggen omwille van wegenwerken. Een parcours bouwen in een verkiezingsjaar is niet altijd makkelijk”, knipoogt Vandereyt.

Burchtheuvel

De vernieuwde finale dan. Na de kasseien van Horpmaal en Heks maakt de Ronde van Limburg een ommetje langs Mettekoven om er de geplaveide Mettekovenberg en de stenen van het Fonteinhof op te zoeken. Over de rijksweg Sint-Truiden-Tongeren gaat het vervolgens opnieuw naar Borgloon, waar in tegenstelling tot de voorbije jaren, niet de Oude Berg maar de Burchtheuvel wacht.

“Na overleg met de parcourskeurder van Belgian Cycling hebben we besloten om de Burchtheuvel te beklimmen volgens het tracé dat de Encyclopedie Cotacol (dat de 1.000 zwaarste beklimmingen van België bundelt, nvdr) beschrijft. Over een lengte van 800 meter moeten de renners een hoogteverschil van 41 meters overwinnen, goed voor een gemiddeld stijgingspercentage van 5,1, met een piek tot 14 procent”, weet Vandereyt. “De Burchtheuvel moet uitgroeien tot onze mini-Muur van Geraardsbergen. De top van de klim ligt op de Markt, waar de plaatselijke bevolking het koersverloop op een reuzenscherm zal kunnen volgen.”

Bollenberg

Bij het verlaten van het Rondedorp wacht de renners een laatste nieuwigheid.

“Na de kasseien van de Weg naar Heks slaat het traject dit jaar linksaf, richting de Bollenberg. Een nieuwe beklimming van 550 meter aan 5,6% gemiddeld met een steilste stuk van 12 procent. Deze verborgen beklimming ligt tussen fietsknooppunt 151 en 155 - en twee tractorsluizen - en moet nog ontsloten worden voor de karavaan. Meteen hierop krijgen de renners de Boeshovenberg voor de wielen, die eveneens een strook keien bevat. Zoals je merkt, krijgt de Ronde van Limburg steeds meer de morfologie van een miniatuurversie van de Ronde van Vlaanderen. Al deze nijdige hindernissen hebben - een aaneenschakeling van hellingen, kasseibaantjes en tal van smalle verbindingswegen - wachten de renners net voor het opdraaien van de drie lokale ronden. Chaos die we bewust ingebouwd hebben opdat we met een zo versplinterd mogelijk peloton Tongeren zouden bereiken. Na de tweede finishpassage dienen de deelnemers tenslotte drie plaatselijke ronden van elf kilometer af te werken, inclusief de Kolmontberg. Zondag 10 juni, omstreeks de klok van vijven, zullen we weten of onze aanpak heeft geloond.”